Açıklama:İlk ismi "Sır" olan kitabın şuan ki ismi intiaşk'tır. Kitabın eski bölümlerden bağımsız olmasa da ufak değişikler yapılarak yeniden yazılıyor. Yorumlar silinmediği için kafanız karışmasın. Şimdiden iyi okumalar dilerim.
Kitaba başlamadan buraya bir söz bırakın final bölümünde tekrar buraya dönün?
Başladığınız tarih??
12.01.2023
Canım iyice sıkılmaya başlamıştı. Sınava az kalmıştı ve her şey gelişigüzel gelişiyordu. Artık sınav kelimesini duymaktan kusma derecesine geldiğimi anladığımda kendi kendime oflamaya başladım. Yeni keşfettiğim uygulamada kendime zaman öldürecek bir şeyler ararken bir yandan da Ece’nin ders ile ilgili aşk cümlelerine maruz kalıyordum.
-Bensu artık ders mi çalışmaya başlasan?
Bir kahkaha atarak gözlerimi Ecenin elindeki matematik kitaplarına diktim.
-Hiçbir zaman senin gibi inek olmadım ve kendimle gurur duyuyorum.
-Evet bende 2 yıl üst üste sınavı kazanamazsam bende ders çalışan insanlara inek derdim.
-Senin dilin iyice uzamış Ece.
-Bensu bu sene beraber kazanıp şu üniversiteye gitmeliyiz. Artık olanları biraz ciddiye alır mısın? Annen ve baban seninle gururlanmak için gün sayıyor, sen burada saçma sapan uygulamalarda zaman geçiriyorsun.
Aslında haklıydı ama haklı olması ile ilgilenmiyorum. Şu iğrenç eğitim sisteminde sınav kazanmam beklenemezdi. Gerçi kazananlar da nasıl zeka varsa, kazanıyorlardı. Aslında kazanan kişilerin de mental sağlığının pek iyi olduğu söylenemez. Sınavı kazanan birkaç arkadaşımla konuşmayı bile kesmiştim. Gözlerini hırs bürümüş kinli insanlara dönüşmüşlerdi. Aklımdaki düşünceleri kenara fırlattıktan sonra uygulamayı kurcalamaya devam ettim.
Karşıma çıkan kaslı bir çocuğu gördüğüm gibi atılan yorumları okumaya başladım.
Ne kadar çok kızın ilgisini çekmişti. Nedensiz yazmak istedim ama sonra bir anlık gelen özgüvensizlik ile oturduğum yerde oturdum. Aslında güzel kelimesinin tanımı yoktur. Bana göre güzellik kişiye göre değiştiği için her insan güzeldir. Ve güzel olmak özgüven ile doğru orantılıdır. Özgüvenli herkes aslında güzel ve cesurlardır. Bir anlık hevesle çocuğa mesaj attım.
-Hey sen kendini kime borçlusun?
İlk defa bu kadar soğukkanlı bir şekilde birine dümdüz yürütmüştüm.
-Anlayamadım.
Çocuk salak mıydı, yoksa salağa mı yatıyordu?
-Bu tip, bu fizik, bu gözler kime borçlusunuz?
-Herhalde annem ve babama borçluyum.
İşe bak ya ayda yılda bir, birine yürüyeyim dedim. O da salağın teki çıktı. Derin nefesler alıp verirken bir yandan da klavyeyi parçalamak istercesine yazıyordum.
-Odun musun insan bir teşekkür falan eder?
-Genelde çam odunu olduğum söylenir ama bazen meşe de olabiliyorum.
Ekrana bakıp yaptığı soğuk şakayı sindirmeye çalışıyordum.
-Sen kendini komik falan mı zannettin?
-Evet hadi gülsene.
-Soğuk esprinin üzerine sıcak bir kahve içsem iyi olacak.
Gerçekten yaptığı soğuk espriyi sindirmek baya bir zaman alacak gibiydi. Çocuğun ultra soğuk oluşu ve yaptığı espri oldukça iticiydi.
