"ilişkimizi bitirmekten söz etmiştin ya chan... sana yaşattıklarımdan sonra benimle tekrar sevgili olmak için yalvaracaksın."
ఌ︎
başlangıç: 19/05/22
bitiş: 18/06/22
Karşısındaki adamı ikna edemediğini düşündüğü için tekrarlamaya devam etti.
"Ben sadece kendimi korudum. Anlıyor musunuz? Ben katil değilim. Değilim işte!"
Karşısındaki adam sessizliğini korumaya devam etti. Gözündeki gözlüğü çıkarıp beyaz gömleğinin yakasına astı ve ayağa kalktı. Chan'a, onu takip etmesini söyledi ve odadan çıktı.
Chan, adamın ne yapacağını biliyordu. Ezberinde olan şeylerdi artık bunlar. Seans bittiği zaman doktoru onu bahçeye çıkarır, her seferinde aynı hissettiren ve hiçbir işe yaramayan o konuşmayı yapardı.
"Gel, otur böyle."
Adam, elini yere vurdu ve Chan'ı yanına çağırdı. Chan yanına oturduğunda, ikili bir süre karşılarındaki yapay gölü izledi. Etrafta dolaşan hastalar, Chan'a gülümseyip el salladılar.
"Neden burada olduğunu hep konuşuyoruz Chan."
"Ben deli değilim."
"Sen deli değilsin."
İkisi de aynı anda konuştuklarında birbirlerine döndüler ve adamın ağzından bir kıkırtı çıktı.
"Ezberledin mi yoksa?"
"Başka ne olacak?"
Adam tekrardan gülümsedi ve kafasını çevirip gölü izlemeye devam etti.
"Her hafta aynı şeyi yapıyorsun Chan. İyi değilsin, kendini kontrol edemiyorsun."
Adamın ağzından çıkan cümleler, her zamankinin aksine farklıydı. Chan kafasını çevirdi ve adamı izlemeye başladı. İlk defa söyleyeceklerini merak ediyordu.
"Tedavin üç yıldır sürüyor. Üç yıldır aynı şeyleri dinliyorum. Atlatamadın Chan. Her anlatışında ellerin titriyor, gözlerin doluyor."
Duyduklarıyla Chan'ın çenesi titremeye başlamıştı. Gözlerini adamın suratından çekti ve gölü izlemeye başladı.
"Minho öldü, biliyorsun değil mi?"
Adamın konuşmasıyla Chan'ın gözünden bir damla yaş düştü. "Ben katil değilim. Ben sadece kendimi korudum."
"Biliyorum..."
Derin bir nefes aldı ve konuşmaya devam etti.
"Yaşananları aşamadığın sürece buradan çıkamazsın Chan. Minho öldü, onu sen öldürdün. Ama sen suçlu değilsin. Hep söylediğin gibi, sen kendini korudun."
Chan kafasını salladı.
"Bugünkü konuşma bu kadar Chan. Şimdi odana git ve her zaman ne yapıyorsan onu yap. Geriye kalan zamanda da söylediğim şeyleri düşün. Düşün Chan, düşünmeden bu işin içinden çıkamazsın."
"Düşündükçe boğuluyorum. Aşkımızı düşündükçe, bana yaptıklarını düşündükçe boğuluyorum. Seni sevdiğim süre boyunca boğuluyorum. İşin içinden çıkabileceğimi söyledi. Olmuyor, çıkamıyorum. Çıkamam. Söylediğimin aksine ben deliyim Minho. Beni sen delirttin. O günden sonra, ben senden daha deliyim."
Chan düşünürdü. Chan hep düşünürdü. Onu bu duruma sürükleyen de buydu.
•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkadaşlar çok üzgünüm böyle bir final yazdığım için ama hemencecik bitsin istedim çünkü artık yazmak istemiyorum.
