// 18 //(Z+U)

339 56 23
                                    

Zawgyi

"ေဂ်ာင္ကု.. ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္''

ဧည့္ခန္းထဲတြင္ထိုင္လိုက္ထလိုက္ျဖစ္ေနေသာ ေဂ်ာင္ကုကို အကိုဂ်င္မွသူရဲ႕အခန္းထဲကထြက္လာရင္း ထိုသုိ႔ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ျပသာနာအစအဆုံးကို မသိေပမဲ့နမ္ဂြၽန္းရဲ႕ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္သံက အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သူ႔ကိုေတာင္ ႏိုးသြားရတဲ့အထိ။

"အကိုဂ်င္..ကြၽန္ေတာ္''

"ငါမင္းကိုယုံတယ္ ဒီအခ်ိန္မင္းသြားေျဖ႐ွင္းလိုက္လည္း နမ္ဂြၽန္းက ပိုၿပီးေဒါသထြက္႐ုံပဲ ႐ွိမွာ''

"ဒါေပမဲ့''.

"ယြန္းဂီကိုစိတ္ပူေနတာလား နမ္ဂြၽန္းကယြန္းဂီကိုခ်စ္ေနတာ သိတယ္မို႔လား ဆုိးဆိုးဝါးဝါးႀကီးသူမျပဳမႈပါဘူး

သြားသြား အခန္းထဲဝင္ေတာ့ ငါေျဖ႐ွင္းေပးမယ္ ငါ့ကိုယုံတယ္မို႔လား''

"ဟုတ္..''

"ေဒါက္ေဒါက္''

"ဘယ္သူလဲ''

"နမ္ဂြၽန္း ငါပါ အကိုေဆာ့ဂ်င္''

"ကြၽန္ေတာ္အကိုနဲ႔လည္း စကားမေျပာခ်င္ေသးဘူး''

"အင္းပါ အဲ့ဒါဆိုလည္းမနက္မွေျဖ႐ွင္းၾကေလ တျခားကေလးေတြ အိပ္ေနၾကၿပီ ငါေျပာခ်င္တာသိတယ္မို႔လား''

"ဟုတ္..''

အကိုဂ်င္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္းတစ္ေယာက္ သက္ျပင္းေမာႀကီးတစ္ခုခ်လိုက္ရင္း ေမြ႔ရာေပၚသုိ႔ထိုက္ခ်လိုက္သည္။ေဘးမွာ႐ွိတဲ့ယြန္းဂီကေတာ့ ေစာနက နမ္ဂြၽန္းစိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ပစ္ေပါက္ခဲ့တဲ့ ပန္းအိုးေတြရဲ႕ ဖန္ကဲြစေတြကို႐ွင္းရင္းေပါ့။

"ဖယ္ လက္႐ွလိမ့္မယ္''

ဖန္ကဲြစေတြကို လက္အိတ္မပါပဲ႐ွင္းေနတဲ့ ယြန္းဂီအား နမ္ဂြၽန္းတစ္ေယာက္ထိုင္ၾကည့္ရင္းျဖင့္ မေနႏိုင္သည့္အဆုံးသူကိုယ္တိုင္ထ႐ွင္းဖို႔အတြက္ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

"ရပါတယ္ ငါ႐ွင္းလိုက္ပါ့မယ္ ငါကအိမ္မႈကိစၥႏိုင္နင္းတယ္ဆိုတာ မင္းေမ့ေနသလား''

"မနက္ျဖန္ကစၿပီး အခန္းထဲကအခန္းျပင္မထြက္နဲ႔
မနက္စာညစာလည္း ကူခ်က္ေပးစရာမလိုသလို ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဖဲြ႔သားေတြလည္း တရင္းတႏွီးမေနပါနဲ႔''

F L O R A  {Completed}Where stories live. Discover now