მათი ურთიერთობა 3 კვირა გაგრელდა ისე იქცეოდა თითქოს არც არაფერი ხდებოდა მათ შორის მაგრამ შუბლზე ეწერა "ბაბი ჩემი გოგოა"
ღმერთო როგორ მინდოდა თავზე იარაღი მიმეჭირებიდა და დავმუქრებოდი...
მაშინ უნდა მივმხვდარიყავი როცა ათეისტი ნიკი ღმერთზე მეფიცებოდა არ მიყვარსო. აბა რაა არ უყვარს...
ბაბის მეგობრების გაცნობა გადავწყვიტე რადგან მენახა როგორი ადამიანი იყო მხოლოდ მისი ხმა მქონდა გაგონილი ამიტომ ჩემში მეტ ინტერესს იწვევდა მე და ნიკი ვეკითხებოდით მის მეგობრებზე ჩატებს ვაკეთებდით სადაც ერთმანეთს ვწერდით ეს ყველაფერი ქამდე გაგრძელდა სანამ ბაბის საუკეთესო მეგობარს ნიკზე ქრაში არ გაუჩნდებოდა არ მესმის იმ ადამიანების ვისაც შეუძლიათ საუკეთესო მეგობარს ასე მოექცნენ... ტელეფონზე ნიკი ბაბი და მისი საუკეთესო მეგობარი კესი ლაპარაკობდნენ რა დროსაც შევატყვე როგორ ეპრანჭებოდა კესი ნიკს, ვთხოვე გაეთიშა და დამლაპარკებოდა.
- ჯანდაბა ნიკ, ვერ ხედავ კესი გეპრანჭება?
- ჰო რაღაც ასე ჩანს...
ეს ყველაფერი არ მომწონდა მაგრამ ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა თითქოს ნიკს ეს ყველაფერი მოწონდა,
- ვერც კი აანალიზებ არა რომ სირივით იქცევი?
შენ რა ჩვენი კლასის ქურდ ბიჭებს დაუწყე მიბაძვა? ამის დედაც ნიკ გამოფხიზლდი
ვერც კი ვაანალიზებ როგორ, მაგიდაზე ხელს ვურტყამ და თან ნიკს ვუყვირი
ნიკი სკამიდან დგება და ჩემი ოთახიდან გარბის, ნაბიჯებს უჩქარებს და მეუბნება
- გასაგებია მეგობრის ბედნიერება არ უნდა გვახარებდეს და ყველაფერს ვაკეთებდეთ რომ ის მის საყვარელ ადამიანს ჩამოვაშოროთ აბა რა!
- ღმერთო ჩემო არ გრცხვენია რომ საერთოდ ამას ამბობ?
- ავგუსტ, არ გრცხვენია მეგობარს ასე რომ ექცევი?!
კარს ცხვირ წინ მიჯახუნებს და ჩემი სახლიდან გარბის.
ნეტა ყველაფერი მომხდარიყო და ეს არა.
იმ ღამეს ვერ დავიძინე დედა სამსახურიდან როცა დაბრუნდა ჩემს ოთახში შემოვიდა
ისეთ სახეს იღებს თითქოს სანაგვე ყუთში შემოაბიჯა მი-მოიხედა და მისი მზერით ვგრძნობ ჩემს ოთახში ღორიც კი არ გაჩერდება
ღამის ფარდები გამოწეული დროს მნიშვნელობა არააქვს მთავარია ვამპირივით სიბნელეში ვიჯდე ტანსაცმელები ძირს მიმოფანტული ვისი ტრუსი სად დევს ვერ გაარჩევ კარის სახელურზე ჩამოკიდებული გასარეცხი ნასკი კომპიუტერის მაგიდაზე 8 კაციანი სუფრაა გაშლილი ჩიფსის ნარჩენებითა და სასმელების ქილებით, იქვე ახლოს ძირს პიცის ყუთია რომელიც ხუთი დღის წინ უნდა გადამეგდო და ჯერ კიდევ პროცესშია, მოკლედ, ტიპიური ბიჭის ოთახი რასაც დედაჩემი სისუფთავის გიჟი ვერ იტანს. ხო ალბათ ცხოველიც არ აშემოვიდოდა მაგრამ ხანდახან ვალაგებ.
ნუ ყოველ შემთხვევაში მეტყობა რომ დეპრესიაში ვარ და არ უნდა შემაწუხონ რაც დედაჩემისთვის გაუგებარი ფენომენია
ოთახში შემოდის და ლაპარაკს იმით იწყებს თუ როგორ ააქვს გამოყოფილი თავის სახლში ერთი ზოოპარკი ფარდებს წევს მე კი მზე პირდაპირ თვალებში მანათებს და თვალებზე ხელს ისე ვიფარებ თითქოს მზემ დამწვა, შემდეგ კარსდასგან ხმაურიანი ნაბიჯებით მიდის და ისე აღებს კარებს ლამისაა გამოგლიჯოს მე ისევ ლოგინზე ვდევარ ჩემთვის წყნარად რა დროსაც ის გაღიზიანებული ყვირილს იწყებს და გამეგებით ისვრის ჩემს ტანსაცმელს აქეთ იქით ისედაც არეულ ოთახში. გაუჩერებლად ყვირის და ისევ აგრძელებს მლანძღავს, მე ლოგინიდან ვსწორდები
- ჯანდაბა...
ჩემთვის ჩავიბურტყუნე
- ვფიქრობ შენნაირ შვილს არ ვიმსახურებ ავგუსტ! ვცდილობ დღე და ღამ რომ შენ გარჩინო და შენი პასუხი ასეთია??
ერთადერთი რამ რაც ახლა მინდა ისაა რომ თავზე ბალიში დავიმხო და არაფერი მესმოდეს მისი ყვირილი იმდენად მაღიზიანებს რომ მინდა რამიმე ვესროლო მაგრამ არ შემიძლია
DU LIEST GERADE
კარმა
Horrorნიკის და ავგუსტის უეცარი შეხვედრა რომელსაც მკვლელობა მოყვა. და რა იქნება თუ ყველაზე სასტიკ კმვლელობაში 17 წლის ბიჭებს მიუძღვით წვლილი?! ერთი მეორეს მიყოლებით ახალი მსხვერპლი სხვადასხვა სიკვდილის მიზეზით.
