Στιγμες

Κεφαλαιο 10

Ξερεις παντα πως εχεις παρει τις σωστες αποφασεις στην ζωη σου ? Και αν ναι ποιες ειναι αυτες ? Ειναι εκεινες που θεωρεις εσυ ή ο κοσμος γυρω σου ? Ενα μονο πρεπει να ξερεις. Η ζωη δεν προσφερει δευτερες ευκαιριες. Ειναι εκεινη που σου προσφερει επιλογες την καταλληλη ωρα, ανεξαρτητους το τι θα επιλεξεις εσυ.

Ειμαι ξαπλωμενη στο κρεβατι μου και κοιταω το ταβανι. Εχω ενα αδειο βλεμμα που περιγραφει ολα οσα νιωθω αυτη την στιγμη. Δευτερολεπτα, λεπτα,ωρες δεν ξερω. Ενα τραγουδι επαναλαμβανεται συνεχως απο το κινητο μου. Το μυαλο μου οσο και να μην θελω ταξιδευει εκει πισω, πριν απο λιγες ωρες....

Flashback

Τον βλεπω να ερχεται και μια πιεση νιωθω στο στομαχι μου. Αγχος. Επρεπε να μαθω τι σκεφτεται και τι θελει να μου πει και υστερα μπορει να του πω και εγω αυτα που θελω.

Ο ηλιος εκεινη την ωρα ηταν κρυμμενος πισω απο ενα συννεφο. Περιεργο. Πρωτη φορα εβλεπα συννεφο εδω. Μαλλον ο καιρος μου εκανε συμπαρασταση. Πραγματικα δεν ηξερα τι θα αντιμετωπισω.

Ομως να ηταν εδω , ηδη καθισμενος διπλα μου να με κοιτα με αυτα υπεροχα πρασινα ματια του που τωρα πια δεν εβλεπες γκριζο. Ειχε εξαφανιστει. Μου επιασε το χερι μεσα στα δυο τα δικα του και ενιωσα αυτον τον ηλεκτρισμο να με διαπερνα.

" Το νιωθεις και εσυ ετσι δεν ειναι ? " Τι ρωτησε? Δεν καταλαβα. Ημουν χαμενη. Μετα ομως συνηδειτοποιησα σε τι αναφεροταν.

" Ναι. Και ειναι δυνατο. Πως γινετε αυτο ? "

" Δεν ξερω παντως ειναι δυνατο αναμεσα μας. Θελω απλα να με ακουσεις Αθηνα και τιποτα αλλο. " Ηρθε πιο κοντα μου και σχεδον κατερρευσα. Συνεχισε να μιλα ομως. " Μου πηρε πολυ χρονο μεχρι να συγκεντρωσω τις σκεψεις μου και ηδη ξερεις, μεσα σε τοσο λιγο χρονο που με γνωριζεις, πως δεν ανοιγομαι ευκολα. Εχω περασει πολλα δραματα απο τα παιδικα μου χρονια μεχρι και σημερα και πραγματικα μολις σε κοιταξα ηξερα πως κατι καλο μου συνεβη. Ειλικρινα δεν ξερω αν ειναι οντως ευφικτο αυτο. Το μονο που σου ζηταω ειναι να ειμαι διπλα σου. Θελω να σε νιωθω κοντα μου γιατι νιωθω καλα και εκτος αυτου το χρειαζομαι. Μου δινεις με αυτο το βλεμμα σου ολα οσα θελω και χρειαζομαι. Σε παρακαλω μου υποσχεσαι πως θα εισαι και εσυ διπλα μου? Για οτι θες. Ομως αν μου το αρνηθεις μην περιμενεις πως εγω δεν θα ειμαι κοντα σου, γιατι θα ειμαι ειτε το θες ειτε οχι... " Εκει τον διεκοψα εγω.

" Σταματα να λες αυτα που λες. Δεν ξερεις τι θελω και εγω. Σου υποσχεθηκα πως θα ειμαι διπλα σου και θελω και εσυ να εισαι σε εμενα. Νιωθω ολα οσα λες μαζι σου. Μου δινεις κατι το ξεχωριστο Alex και πραγματικα χαρηκα πως μεσα σε ολα οσα εγιναν ησουν εσυ εκει γιατι εσενα ηθελα. Απλα μην με απογοητευσεις. Μονο αυτο σου ζηταω γιατι δεν θα το αντεξω . Εχω περασει και εγω πολλα και δεν ξερω αν θα μπορεσω να κουβαλησω κατι τοσο οδυνηρο πανω μου. Ειδικα τωρα. Πιστεψ... " Πριν προλαβω να τελειωσω την προταση μου με ειχε κλεισει στην αγκαλια του. Καταλαβα πως τα λογια ηταν αρκετα για αυτον και πως δεν χρειαζοταν αλλη πειθω. Το κρατημα του ηταν οπως ακριβως το θυμομουν. Απλα τωρα ειχα καλυτερα τις αισθησεις μου. Με εσφηξε πανω του και ενιωσα κατι να μουρμουρα, σαν προσευχη, σαν ορκο. " ΠΟΤΕ ''

Τελος Flashback

Alex's POV

Ποσο τυχερος μπορει να ειναι καποιος? Και συγκεκριμενα εγω. Μετα απο ολα οσα εχω περασει. Τα χριστουγεννα αυτα εμαθα πως ειμαι υιοθετημενοςκαι πως ολη μου η ζωη ηταν ενα ψεμα. Ακομα αναριωτιεμαι το γιατι? Γιατι σε εμενα. Εκτος αυτου πριν δυο χρονια, η σαν αδερφη μου, η Iris κοντεψε κυριολεκτικα να χαθει. Ηταν για μενα κατι παραπανω απο αδερφη, φιλη, συγγενη. Κατι παραπανω. Τελος παντων. Η κατασταση με τους γονεις μου ολοενα και χειροτευρει. Δεν ξερω ποσο θα αντεξω μαζι τους αλλα πρεπει. Ειμαι δυνατος.

Ειμαι πανω στην μηχανη μου και κατευθυνομαι και εγω δεν ξερω για που. Επρεπε απλα να δραπευτευσω απο αυτος τον σαχλο και αθλιο κοσμο που ζω. Μονο ενα πραγμα μετραει για μενα τωρα πια. Εκεινη. Οταν καλω το ονομα της ειναι σαν να απαγγελλω υμνο. Ειναι κατι πανω της που με κανει να νιωθω αδυναμο μπροστα της. Καθε φορα που με κοιτα με τα πανεμορφα μαγευτικα της ματια, λιωνω. Δεν ξερω αν θα μου κανει καλο ολο αυτο αλλα το χρειαζομαι. Ειναι η αγκυρα μου. Μπορει να λεω βλακειες γιατι την ξερω σχεδον μια μερα αλλα εγω το νιωθω. Θα ειναι εκεινη που θα με σωσει. Ή μαλλον καλυτερα θα ειναι εκεινη που θα μου κρατα το χερι οταν θα σωζω τον ευατο μου. Και αυτο μου αρκει.

Το τηλεφωνω μου με εβγαλε απο τις σκεψεις μου. Ηταν ο Josh.

" Alex κανονιστηκε? "

" Ναι φιλε μου. Ειναι σιγουρακι.... "