Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Batuhan Kordel- Sıcak Şarap
---
Aradan bir hafta geçmişti ve Hoseok ile çok iyi giden bir arkadaşlık ilişkimiz oluşmuştu. Hakkında da birçok şey öğrenmiştim. On dokuz yaşında, Busan'da bilgisayar mühendisliği birinci sınıf öğrencisiydi. En yakın arkadaşı Jeon Jungkook, en yakın arkadaştan ziyade onu kardeşi gibi seviyordu. Her konuştuğumuzda konu ondan açılır ve çocukluktan bu yana yaptıkları şeyleri anlatırdı. Onun sayesinde oldukça eğleniyor ve kendimi yalnız hissetmiyordum. Bu aralar o da ailem ve Jimin gibi beni dışarı çıkmak için zorlamaya başlamıştı. Hatta ikimizde aynı anda dışarı çıkıyor ve dışarıda ilgimizi çeken şeylerin fotoğraflarını birbirimize gönderiyorduk. Cidden iki kırık birbirini bulmuş delice şeyler yapıyorduk. O gecenin bir yarısı sigara içerken fotoğraf atıyor ben de o sırf balkonda diye saat fark etmeksizin balkona çıkıp fotoğraf atıyordum. Birkaç gündür attığı fotoğraflarda bir şeyler fark etmiştim. Yanında çok yakışıklı olduğuna yemin edebileceğim birisi vardı. Sigara içerken attığı fotoğrafta elleri gözüküyordu. Bir insanın elleri nasıl mükemmel olabilirdi? Attığı diğer bir fotoğrafta ise yanındaki kişinin yan profili vardı ve... Muhteşemdi. Kim olduğunu sormaya çekiniyordum ama oldukça merak ediyordum.
Bugün hava diğer günlere nazaran oldukça kapalıydı. Bulutlar tüm kasvetini üzerimize düşürmüştü ve yağmurun yağacağını haber veriyordu. İşte böyle havalar benim modumu çok yükseltiyordu. Şimdi Haziran ayında nasıl böyle bir hava olur diyebilirsiniz ancak inanın ben de bilmiyorum ve pekte irdelemek istemiyorum.
İlk defa kendi isteğimle erkenden yatağımdan kalkıp üzerime bir şeyler geçirmiş saçlarımı düzeltip yüzümü biraz renklendirdikten sonra kendimi dışarı atmıştım. Hava soğuk değildi ancak tatlı bir rüzgâr esiyordu. Yüzümdeki sebepsiz gülümsemeyle sahile gelmiş ve vakit kaybetmeden kayalıklara oturup Hoseok'a fotoğraf atmıştım. Saat oldukça erkendi ve koşu yapanlar dışında kimse yoktu. Denizin sesi ve kokusu beni iyice mutlu ederken kenardan geçen simitçiden iki tane simit, bir kahve almış ve Hoseok'tan cevap beklerken onları yemiştim. Oldukça huzurlu geçirdiğim vakitlerdi ve sanki kendimi yıllardır bir kalabalığın içindeyken buraya atıp dinlenmiş gibi hissediyordum. Yanımdaki telefon titrediğinde ekranı açıp gelen mesaja hiç beklemeden cevap vermiştim.
Hoseokie: Vay bu sefer kim zorla çıkardı seni evden?
ladywhistledown: İnanır mısın bilmem ama ilk defa kendi isteğimle çıktım.
ladywhistledown: Böyle havalar çok hoşuma gidiyor.
ladywhistledown: Erkenden gelip biraz kafa dinlemek istedim. Kimse yok ve gerçekten aşırı huzurlu bir ortam. Tavsiye ederim.
Hoseokie: O zaman bizde kafa dinleyelim. Bakalım Tae beyin tavsiyesi işe yarıyor mu?
