Üvey Abilerim vminkook (smut)

Koreye Geliş

"Huh ne yani ciddi miydin?"

"..."

"Sana diyorum anne! Ben artık senden bıktım git babanla yaşa derken ciddi miydin?

" Ne var yani, 17 yıldır sana ben bakıyorum çok bile baktım biraz da o adama gitsen ne var? "

" 17 yıl mı? Siz daha boşanalı 5 yıl oldu 12 yıl babamla büyüttün beni! "

"Vien yeter sesini yükseltme, o adamın kızı oldun iyice zaten. Git onunla yaşa biraz da."

"Sen nasıl bir annesin ya, sanki kusursuzsun da ben senin hayatına pürüzüm gibi konuşuyorsun."

"Yine saçmalıyorsun, git işte Vien."
Büyüklerime saygıyı asla kaybetmem ama o an çileden çıkıp işaret parmağımı ona doğru sallayarak konuşmaya devam etmiştim.

"Pişman olacaksın. Duydun mu beni pişman olacaksın ve o zaman ne beni ne de babamı yanına alabileceksin. Onu buradan gönderen de sendin zaten. Şimdi sıkıldın beni de şutluyorsun. Ama bunları unutma çünkü pişman olduğunda yalnız kalacaksın."
Sıkıntıyla nefesini verip alnını sıvazladıktan sonra masadaki uçak biletini önüme itip mutfaktan çıkmıştı.

"Şaka gibi. Gerçekten şaka gibi."

Bilet bugün akşam için alınmıştı, uçağın kalkmasına 2 saat vardı ve bu ani gelişmeden yeni haberim olduğu için hiçbir hazırlığım yoktu. Odama çıkıp valizi yatağın üstüne koydum, elime geçen her parçayı içine atıyordum.

"Bir dakika ya ne yapıyorum ben?"

"Onun aldığı hiçbir şeye ihtiyacım yok benim."
Valizi olduğu gibi yatağa bıraktım. Sırt çantama şarj aleti,cüzdanım, birkaç bakım ürünü ve kitap alıp yatağın yanına koydum. Üstüme siyah bir eşofman, beyaz tişört ve siyah bir kapşonlu alıp telefonumun şarjına baktım. Seksen küsürdü beni idare ederdi.

Telefonu kulaklıkla birlikte cebime attım çantayı omzuma aldım ve odadan çıktım.
Uçak biletini masadan aldım ve katlayıp onu da  çantaya koydum.
Tekrar aşağı inmiş beni izliyordu.

"Odamdakileri atabilirsin ya da ne yaparsan yap tekrar kullanmam. Al bu kredi kartım yani senin verdiğin ve bu da evin anahtarı. Tekrar görüşmemek üzere haydi eyvallah.

" Vien... Özür dilerim ama dinlenmeye ihtiyacım var."

"Haklısınız tabi Emma hanım, zaten ben çok gürültülü ve yaramaz bir kız olduğum için kovuldum. Keyfinize bakın, kafanızı dinleyin, alışın yalnızlığınıza. İyi akşamlar."
Yalan. Kendi halinde sessiz bir kızdım.
Tekrar konuşmasına izin vermeden evden çıktım.
Taksiye atlayıp hava alanına gittim.
Uçağa daha bir saat vardı, ben de olanlardan haberinin bile olup olmadığını bilmediğim babamı aramaya karar verdim.

"Vien"

"Alo baba müsait misin?"

"Misaitim tabi kızım, söyle."

"Şey hava alanındayım da onu demek için  aramıştım."

"Ne hava alanı mı, nereye gidiyorsun?"

"Koreye geliyorum baba, senin yanına."
Duraksamıştı. Tabi ki haberi yoktu.

"Vien ne oldu?"

"Annem. Evde artık istemediğini söyledi Koreye gitmem için bilet almış 1 saat sonra uçağım kalkıyor ben hemen gelmeyi düşündüm ama eğer istemezsen gelmeyebilirim."
Salak Vien istemezse kalacak yerin var sanki.

"Vien saçmalama seni niye istemeyeyim sadece şaşırdım biraz ve çok sevindim o akıl hatasından kurtulduğun için ama ani oldu birden.
Dur şimdi sen ne zaman biniyorsun?
Kaç saat sürer yol?
Ne zaman burada olursun?
Karnın aç mı?
Dsrsin yok değil mi? Ay ne diyorum okul tatil zaten.
Sa-"
Kıkırdayarak sözünü kestim