merhabalar bu benim yazdığım ilk fanfic o yüzden kötü olabilir bir de orijinal hikayeden daha farklı bir şekilde yazıyorum yani burada çocuklar iblislerin eline değilde çoğunlukla kötü insanların ya da deney laboutarlarının eline geçiyorlar yani çok...
Ray:"Hayır ben şu anda bunu tamamen yanlış görüyorum, böyle bir şey olmaz- OLAMAZ!" düşüncesiyle Norman ve Emma'ya bakıyordu Norman'ın yüzü kızarmıştı ama Emma'da bir şey yoktu, 1 dakika geçmeden Norman ve Emma Ray'in yanına ulaşmışlardı , Ray sakin bir ses tonuyla "yeni bir aşk kuşları mı?" demişti kitabın kapağını göz ucuyla incelerken. Norman kıpkırmızı olmuştu ama Emma sadece azıcık kızarmıştı oda utançdan kaynaklıydı, Emma "Huh- yok öyle bir şey saçmalama! Sadece ağacın köküne takılıp düştüm Norman'da bana küçük bir şaka yaptı, cidden yanlış anlaşılacak bir durum yok merak etme." diyerek havayı ve yanlış anlaşılmayı düzeltmeye çalıştı, ardından ise "Sen ne okuyorsun Ray-?" dedi konuyu değiştirmek istermişçesine ve işe yaramıştı "Bu mu?- Sadece öylesine elime gelen bir kitap, kapağı garipti merak ettim." "Hmm öyle mi dur bende bir bakayım." diyerek cevap verdi Emma ve Ray kitabı Emma ya uzattı "karışık hisler" "Aa- bu isim bir yerden tanıdık geliyor. Ah hatırladım, hani Annemiz bize kitap kurrası yapmıştı ya hani o zaman ben bunu almıştım, güzel kitaptır ama kafa karıştırır dikkat et." diyerek cümleyi sonlandırmıştı çok bir süre geçneden Norman " Emma o geçen sene değil miydi? Kitabı çok sevdin sanırım hala unutmamışsın." dedi Norman. Emma Norman'a " Ben kitaplar hakında not almayı ve fikirlerimi belirtmeyi çok seviyorum- hatta bu yüzden 7 tane defter bitirdim şu anki 8. defter. Her defterin içinde en az 10 kitap hakkında yazılar var, Ray istersen kitabı okuduktan sonra sana gösterebilirim." Emma'nın kitaplara ilgisi olduğu çok belliysi, belkide Ray'den bile fazlaydı. " Peki, bana uyar. Ben zaten bu kitabı en fazla 1-2 haftaya bitiririm." diyerek cevap vermişti Ray ve morali yerine gelmişti çünkü Emma ile konuşacak bir konu bulmuştu ve defteri aldığında daha fazla bulabilecekti, bu harika bir şeydi.Ray aklından " Sonunda Normanda olmayıp bende olan ve Emma'nın sevdiği bir özellik, sanırım bu ayın en iyi günü." Hmm bu ayın mı? Peki geçen ay bundan daha güzel be oldu ki? Bakalım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gördünüz hadi hikayeye devam edelim.
Ray bunları düşünürken gözü dalmıştı ve bir anda irkilerek uyandı, Emma onu uyandırmaya çalışıyordu. Ray bir anda kendine geldi ve uyanır uyanmaz gördüğü şey Emma'nın çok yakın olan yüzüydü, o zümrüt yeşili gözlerle sorgular şekilde bakıyordu. Ray azda olsa kızarmıştı "Agh Ray, bugün nede çok dalıyorsun bir sorun mu var?" dedi Emma ve geri çekildi, ardından " Neyse yemek vakti geliyo ben Glida'yla sofrayı hazırlayacağız siz erkeklere iyi eğlenceler!" diyerek içeri doğru yöneldi ve kapıdan içeri girdiğinde ise Norman "Melek gibi dimi?" derken hala kapıya bakıyordu. "Huh- ne diyorsun?" Ray anlamamış gibi yapmaya çalışıyordu ama Norman ağzını açarken arkadaki ağaca doğru sırtını yaslıyordu " Hadi Ray anlamamış gibi yapma ikimizde Emma'dan hoşlanıyoruz bunu sen dışında herkes biliyo, bide Emma bilmiyor çünkü her şeyi "aile" kavramı içimden bakıyo "arkadaş" ya da "dost" olarak değil." Norman sözü bitirdiğinde Ray'e baktı ki Ray zaten bir şey ifade etmeyen bir şaşkınlık ifadesiyle Norman'a bakıyordu.
Emma'nın tarafı
"Hadi küçüklere yemek hazırlayalım ilk başta. Kapıdan ses mi geldi? Bir bakayım En iyisi." diyerek dış kapıya doğru yöneldi "Anne-?" Emma şoka girmişti Anneleri gergin bir şekilde Emma'ya bakıyordu. "Anne bir şey mi oldu?" Anneleri "Emma biraz konuşabilir miyiz?" diye sordu. Emma kafası "evet" anlamında salladı ve çoğunlukla kimsenin gitmediği, Emma'nın kafa dinleme yeri olan, arka depoya gittiler. Anneleri kapıyı kapatır kapatmaz lafa girdi "Emma biliyorum sizleri iyi bir yere gönderemiyoruz sadece bazı şanslı kişileri gerçek aileler alıyor." Emma bu konuşmanın nereye gideceğini merak ediyordu, "Senden bana katılmanı isteyeceğim." Emma çok şaşırmıştı böyle bir şey beklemiyordu. " Emma, tatlım lütfen kabul et sende büyüyünce buranın annesi olursun ve onların büyümesine yardımcı olursun, bu süreç zor biliyorum çocukların bir kısmı deneylere, bir kısmı saçma sapan kişilerin eline geçiyo iyi aile bulan çok az ama belki sen bunu değiştirebilirsin, ne dersin?" Anneleri kabul etmesini beklemiyordu. Emma cevap olarak "Ever anne, sana katılacağım ama ne yapmam gerekiyor?" diye sordu, Anneleri çok mutlu olmuştu "Tatlım çocukalrın içinden bilgi getirmen gerekiyor, istekleri şikayetleri, sorunları gibi şeyler olur mu?" Emma, " Tamam Anne elimden geleni yapacağım"
