Zorluk (rayemma)

<5>

Emma'nın bacağı tam olarak iğleşmişti ve her şey yolunda gibi görünüyordu, bu normal değildi mama'dan hiç ses çıkmıyordu bir kaç gündür ortalarda yoktu "ben bir kaç güne geleceğim, Emma kardeşlerin sana emanet." diyerek gitmişti kimsenin nereye gittiği hakkında bir bilgisi yoktu ve endişelenmiyorlar dı bile bu garipti ama Emma çok takmamaya çalışıyordu.Sabah uyanmışlardı ve kahvaltı hazırlamaya gitmişti, yine her sabah olduğu gibi yumurta, sucuk, salatalık, domates, zeytin, peynir vb. şeyleri çıkarıyor du "bu şeyler nasıl hiç bitmiyor anlamıyorum, her gün dopdolu oluyorlar, sorgulamamak en iyisi" sesinden uykulu olduğu anlaşılıyor du." uyuyan güzel uyanmış demek ki." arkadan biri gelmişti, sesinden Norman olduğu anlaşıyor du "Ah- günaydın Norman! Afedersin seni fark etmedim, SENİ UYANDIRDIM MI YOKSA-" Norman parmağını ağzına götürerek "şşş, beni uyandırmadın ama bu gidişle diğerlerini uyandıracaksın" dedi" afedersiniz yeniden" dedi Emma o sırada Ray mutfağa geldi "Tek erkenci ben değilmişim görünüşe bakılırsa." dedi Ray "Erkenci mi-" Emma saate bakar ve saatin 05.37 olduğunu fark eder "Cidden erkenmiş, farkına varmamıştım." bazen cidden aptal oluyorum dedi Emma içinden. Hem sohber ederek hemde kahvaltı hazırlayarak iki saat geçirmişlerdi uyanma saatine 23 dk kalmıştı "Dışarıda biraz sohbet edelim mi hem twmiz hava da almış oluruz ne dersisniz?" dedi Emma ray ve normana bakarak ikiside kafasını salladı ve üçüde dışarı çıktılar ve ağacın altına oturdular kısa bir süreliğine sesizlik oluştu ama Emma " Temiz hava almak çok güzel değil mi?" diyerek sesizliği bozdu, Norman "Evet dışarıda ,yeşillikte olmak çok güzel hissettiriyor dimi Ray?" Diye sordu Norman be ikiside Ray'e döndüler ama Ray'in gözü dalmıştı bive bir anda irkilerek "hıh- evet çok hoş." Diyerek havayı değiltirmeye çalıştı ki işe yaramıştı bir kaç dakika daha sohbet edip içeri herkesi uyandırmaya gitmişlerdi. Yarım saat kadar sonra herkes masadaydı ve yemeğe başlamışlardı yemek yaklasık 1 saat sürmüştü ama sohbetle beraber herkes çok eğlenmişti fakat Emma yemek masasından neredeyse hiçbir şey yemeden kalkmıştı masa çok kalabalık olduğıniçin çok fark edilmemişti ama norman ve ray far k etmişti ama çok dikkat çekmemesi için arkasından gitmemişlerdi ama glida da fark eder etmez hemen Emma'nın yanına gitti, Emma'nın yemekten erken kalkması bormal değildi çümkü kimse yalnız kalmasın diye son kişiye kadar yemek masasında kalır ve sonra da masayı toplardı, Glida Emma'yı bulmaya çalıştı ve onu en son kütüphanenin üsk katında arka rafların orada, masada bir defter ve bir kitapla bulmuştu "Emma iyi misin?" diye sordu Glida Emma irkilerek "Huh- oh.. Merhaba Glida, burada ne yapıyorsun? Buraya nerdeyse kimse gelmez sadece kitap aramak için gelirler bir sorun mu var?" diye sorsu Emma Glida Emma'ya bakarak "Sadece merak ettim. Bir sorun mu var? Düşünceli görünüyorsun." Emma karşılık olarak "aaa, yok aslında kitapta çok heyacanlı olaylar olıyor onları çözmeye çalışoyorum, endişelenecel bir şey yok rahatına bakabilirsin." dedi ve gülümsedi, yalan söylüyordu ve Glida bunu anladı ama anlamamış gibi yaptı ve " Peki. İyi okumalar ama kitapa dalıp bizi untma tamam mı?" siyerek sırıttı Glida Emma ise "Yok unutmam merak etme- yani unutmamaya çalılırım." dedikten sonra Glida gitti ve Emma kitabı okumaya devam etti ve kitabı okuken de notlar alıyordu. Glida sakin bir biçimde aşağı indi ve kütüphaneden tam çıkarken Norman ve Ray ile karşılaştı, Norman nefes nefese kalmış bir halde "Emma burada mı? Bütün ev boyınca obu aradık sadece buraya bakmadık." dedi kanter içinde kalmış şekilde Glida " Evet, ama Emma'da bir sorun var, düşünceli gibi..." Ray hemen "O zaten hep düşünce-" diyecekken bir anda Glida " Daha derin dalıyo ve iyi bir şeye dalıyo gibi de gözükmüyo, sorusu olan? İyi ben masayı toplamaya gidiyorum iyi şanslar." diyerek yemek kısmına doğru ilerledi "Kankasına da laf söyletmiyo." dedi ve ikiside kütüphanenin üst katına çıktılar ve oraya bakınmaya başladılar, bir süre geçti ve bulamadılar Norma'nın aklına bir şey gelmişti "Ray, Emma canı sıkkın olduğunda ne tür yerlere gitmekten hoşlanır?" "Sesiz alanlar" diyerek cevap verdi "Doğru cevap ikinci kattaki en sesiz yer neresi?" "Arka bölüm,gidelim." dedi Ray ve normanda kafasını salladı ve arka tarafa doğru gitmeye başladılar ve en arka yerinde Emma vardı ve deftere bir şeyler yazıyor gibi görünüyordu, ikisi birden " Emma iyi misin?" diye sordu ve Emma "Agh! Bugün niye herkes aynı şeyi soruyo ben iyiyim ve izninile kitabımı okuyorum." dedi sinirli bir şekilde ve ikisininde sesi kesildi, anlaşılar korkmuşlardı böyle tatlı bir kızdan böyle bir cevap gelince en yakını bile korkuyonbir süre sesizlikten sonra Norman "Emma afesersin, sadece kahvaltıdan erken kaşkınca endişelendik, kusurumuza bakma." dedi ve başını eğdi "Sorun değil asıl ben özür dilerim sizi korkuttuğum için, afedersiniz." dedi Emma bu sefer sesi normal ve sakin çıkıyordu bir iki dakika geçtikten sonra Emma kitabı kapatıp "Hadi bahçeye çıkalım,  temiz hava kafa boşaltmanın en iyi yoludur değil mi? Hem sınavlarda yaklaşıyor iyi olur" ikiside kafasını salladı ve üçüde dışarıya çıktılar ve Emma beklemedik şekilde Normana dokunarak "ebe" dedi oyun başlamışto ve Emma ağçlıklara doğrunkoşmaya başlamıştı Norman'da arkasından koşuyordu Ray arkalarından bakarak "Şu saçma oyunlarda ne buluyolar." diyerek söylenmeye başladı ve o sırada arkadan bir ses geldi "Bence eğlenceliler, insanın kafası dağılıyor." "Oh- sen miydin Don beni korkuttun." "Afedersin Ray aohbet etmek için gelmiştim, eee günün nasıl geçiyor?" "Garip, Emma'da bir gariplik var ama çözemedim, bence Normanla saçma sapan oyunlar oynamak yerine dinlenmeli."diyerek son nokta koymuş gibi hissettirdi ama Don bunu yemeyerek "oooo~ sanki burada bir kıskançlık seziyorum." "Huh-  bu saçmalıkları nereden buluyorsun, baksana o emerjil sosyal bide bana bak , hayal gücüne inanamıyorum cidden." "Neyse kendimi ezdirmeyeceğim Glida'nın yardımıma ihtiyacı var sanırım, sonra görüşürüz bu konuyu yine açacağım hanerin olsun." diyerek don koşarak gitti Ray böyle aptalca bir şeyle düşüncwmi bozmayacağım ifadesiyle kitabıyla beraber ağcın altına oturdu. "Bu kitap yeni gelmiş sanırım " karışık hisler" garip bir ad seçimi, ilgimi çekti hadi başlayalım" yaklaşık bir - bir buçuk saat filan geçmişti Emma ve Norman hala ebelemece oynuyorlardı, Norman Emma'yı bulmuştu ve Emma gülerek son hızla normandan kaçıyordu ve tam o sırada ayağına bir ağaç kökü takıldı ve yere düştü, o sıra borman onu yakalı ve ebeledi " yaaaa ama bu kaksızlık ayağım takıldı." Emma mızmızlanmaya devam ederken Norman bir anda onu kucağına aldı ve "Düştüysen kaldıralım prenses."  dedi Norman Emma sinirli be korkar halde " Norman indir beni düşüreceksin!" Norman aklında "normalde olması gerekenden hafif bu kız hiçbir şey yemiyor mu?" diye düşündi ve bir kaç saniye geçmeden yürümeye başladı "NORMAN?! Düşüreceksin!?" "Merak etme bir şeycik plmaz çok hafifsin bir şeyler yesen iyi olur, neyse hadi Ray'in yanına gidelim" yaklaşık 5-6 dk sonra ağaçtan gözükenilecek hake gelmişlerdi, Ray onları görmüştü ve Emma hala Norma'nın kucağındaysı Ray içinden "ne- tamam kesinlikle kıskanmadım öyle bir şey YOK!!!" Ray okuduğu kitabın etkisiyle birlik aşırı büyük bir kıskançlık oluşmuştu.

Eeee bu bölümde biraz yanlış anlaşıldı ben EmmaxNorman shiplemiyorum sadece gelecek bölümlerde daha kavgalı, iddialı olsun diye bu tür şeyler ekledim bu bolümüde güzel güzel okuyun diye uzun yaptı  bu yazdıklarımı daymasan bile 1000+ kwşimw oluyor umarım beğenirsiniz yapabilirsem yeni bölümü en yakın zamanda getireceğim, iyi okumalar!