Zorluk (rayemma)

<8>

"*" işareti çoğunlukla iç ses ya da hareket olarak gösterilecek

üçüncü kişi ağzından

Sabah olmuştu ve herkes uyanmıştı (Emma ve Ray dışında) Norman sabah Emma ve Ray'i göremeyince ilk başta her zamanki gibi  erken uyanmışlar diye düşünüp aşağı inmişti.

norman'nın gözünden (düşüncesinden)

Bunlar yukarıda da yoktu aşağıda da yoklar, en son Emma ve B- bir dakika ben nasıl yatağa gittim? Sanki ben bebek uyutuyodum, büyük ihtimalle bebeği uyutuyum derken kendimi uyuttum neyse bunlar nerde ya.*10 dakika sesizlik* Lan ben gerizekalıyım- bebek odasına bakayım ya! Hala nasıl anlamadığımı anlamıyorum neyse kapıya geldim hadi bakalım burada da yoklarsa bizsiz kaçtılar filan herhalde.

üçüncü kişi görüşünden

Norman içeri girer ve üsten odaya göz gezdirir bebekler huzurlu ve tatlı bir şekilde uyuyordur, Norman'ın yüzünde hafif bir tebessüm oluşuverdi gözlerini yavaş yavaş yana kaydırıyordur. En son kapının yanındaki duvara bakınca Ray ve Emma'yı fark eder, onlar için geldiğini unutmuştu bile, Emma'nın kafası Ray'in omzundadır , Ray ise başını Emma'nın başının üstüne koymuştu ve ikiside bebekler gibi uyuyorlardı. Norman onları görünce hafif şaşırmıştı bu manzarayı beklemiyordu ve bu kadar geçe kalacaklarınıda beklemiyordu çünkü genellikle ikili herkezden erken uyanıyordu.Norman hafif adımlarla Emma ve Ray'in uyuya kaldığı yerin önüne geldi ve Emma'yı hafif sarstı, Emma bu sarsıntı sonrası gözlerini aralayıp kendine gelmeye çalıştı. Kendine geldiğinde direk Norman'a baktı sorgular gözlerle Norman ise bu bakışlara "Hanımefendi çok tatlı uyuyorsunuz ama kahvaltı zamanı." diyerek gülümsedi Emma'da doğruldu ve ayağa kalktı " Peki Beyfendi bana yardım edecek misiniz?" diye sordu Norman'a Norman da onaylayıp beraber aşağı indiler ve yaklaşık yarım saat sonra kahvaltı hazırdı. 

Emma'nın bakış açısından 

"Eveeet kahvaltıda hazır ve Ray dışında herkes burada ben onu çağırıp geliyorum siz başlayın afiyet olsun!" *Norman başını salladı* hadi ray i uyandırmaya gidelim* kapının önünde* huh ray nerede? en son bebek odasında bırakmıştık en iyisi odalara bakayım illa ki yattığı odada bulurum- Emma odanın kapısını açar ve o sırada Ray üstünü çıkartmış ve üstünü katlıyordur Ray ilk başta Emma'yı fark etmez ama sonra üstünü almak için arkasını dönerken Emma'yı fark eder Emma'nın yüzü pembe ve kırmızının karışımı bir renge dönüşmüştür ve çok tatlı gözüküyordu aynı zamanda Ray'in de yüzü hafif pembeleşmişti. Emma şaşırmış bir şekilde hala Ray'e bakıyordu ama Ray kendine gelmişti lakin yüzü hala hafif pembeydi Ray "Bakmak hoşuna gitti sanırım" diyerek gülümsedi, Emma Ray'in sesini duyunca kendine geldi ve yüzünün kızarıklığı yarıya inmişti ama hala kızarılığı belli oluyordu."APTAL! insan üstünü değiştirirken kapıyı kapatır!" bunu söylerken gözlerini kapatmıştı Emma "Peki peki inanıyım bari, ben üstümü giyip geliyorum ama istiyorsan bekle." "Peki- ama uzun sürmesin artı sen çok zayıfsın cidden zayıfsın kemiklerini görebiliyorum." Ray Emma'nın sözlerini dinlerken çekmeceden temiz bir t-shirt çıkarıyordu, t-shirt'ü incelerken "Dikkatli incelemişsin ha?" Ray'in suratında tatlı bir tebessüm oluşmuştu, aynı zamanda elindeki üstü giyiyordu. "Evet dikkatli inceledim çünkü az yediğini biliyorum ve sen benim için önemli bir aile üyesisin" Ray'in yüzündeki tebessüm kaybolmuştu ve üstünü de giymişti, gözü dalgın bir şekilde yere bakarken " evet... önemli aile üyesi." diyip kapıdan çıkmıştı. Emma aklından ben yanlış bir şey mi söyledim diye düşünürken oda aşağı inmişti. Kahvaltı yaklaşık 1 saat sonra bitmişti Norman ve Ray bahçeye çıkmıştı Emma ise yatak odalarındaydı.