Zorluk (rayemma)

<10>

(bölümlere artık resim değil de şarkı koymayı planlıyorum iyi okumalar <333)

Emma'nın gözünden:

Ray'le konuştuktan sonra odaya gidip üstümü değiştirdim ve yatağa uzandım. İlk başta boş boş tavana baktım, sonra yana dönüp öyle uyumaya çalıştım, iki türlüde olmadı. Ben uyumaya çalışırken bir kaç kişi gelip yatmıştı nede olsa yarın okul vardı. Biraz daha zaman geçti başkaları gelip uyudu ama ben hala uyuyamadım; o tarafa döndüm, bu tarafa döndüm, sırt üstü yattım, karın üstü yattım uyuyamadım ve neredeyse herkes uyumuştu hayır düzeltiyorum bu oda da yatan herkes çoktan uyumuştu. Yaklaşık 10 dakika daha uyumaya çalıştım fakat uyuyamadım bende mutfağa su içmeye indim.

*zihninden*

Yaklaşık 3-4 saattir uyumaya çalışıp uyuyamıyorum dünde uyuyamamıştım ama ondan önce ki akşam çok rahat uyumuştum, o zaman nasıl uyumuştum ki?

*düşünür ve yüzü hafif kızarır*

Doğru bebeklerin yanında uyaya kalmıştık... Neyse bahçeye çıkayım biraz belki uykum gelir.

Emma bahçeye çıkar ve her zaman ki ağacın altına oturur. Bacaklarını toplayıp kollarını bacaklarına sarar ve yıldızları izler. Yıldızları izlerken gözü dalar ve aklına bir anı gelir.

Emma bu anıda 8 yaşında;

E: Baba burası neresi? Güzel bir yer gibi duruyor!

( Eb= Emmanın babası)

Eb: Burası benim iş yerim Emma, aslında annen ve benin iş yerim içeri girmek ister misin?

E: oluuuuur!

Eb: Ama bağırmak yok tamam mı?

E: Tamamdır, söz veriyorum bağırmayacağım:

Emma ve babası içeri girer ve içerisi bir eve benziyordur. Normal bir evde ki gibi mutfak, bahçe, yemek odası , yatak odası filan vardır ama daha büyüklerdir.

E: baba burası bie ev mi?

Eb: sayılır Emma buraya "yurt" diyebilirsin.

E: garip bir ismi varmış, burada ne yapıyorsunuz?

Eb: burada anne babası olmayan çocuklara bakıyoruz ki onlara kötü bir şey olmasın, sende onlara iyi davran olur mu?

E: olur baba, onlara muhteşem davranıcam söz veriyorum.

Eb: tamam o zaman sen buraları gez bende annene bakıp geliyorum.

E: tamamdır.

Emmanın babasının gitmesinden bir süre geçmiştir ve babası hala gelmemiştir bu yüzden Emma babasının gittiği yönden gider ve gittikçe sesler duyulmaya başlamıştır ve en son kapısı hafif açık bir odaya denk gelmiştir, sesler o odadan geliyordur.

Eb: HAYIR KIZIMI BIRAKMIYACAĞIM!!! 

Ea: EVET BIRAKICAKSIN! O NORMAL DEĞİL! KANLARI DNASI BİZİM GİBİ DEĞİL O MUTASYONLU VE DENEYLER İÇİN MUHTEŞEM!!! * korkunç kıkırdama*

Eb: NE DENEYİ NEYDEN BAHSEDİYORSUN!? EVET MUTASYONLU DOĞMUŞ OLABİLİR AMA HALA O BİZİM KIZIMIZ!!!

Ea: O ŞEY BENİM KIZIM DEĞİL!!!

Eb: O ZAMAN BENDE KOCAN DEĞİLİM!!!

* Emmanın babası kapıya yönelmiştir ve bunu gören Emma kaçmış ve babasının onu bıraktığı yere dönmüştür. Emma ve babası hiç bir şey olmamış gibi eve dönerler ve Emma dürtüyle uyanır*

R: Emma iyi misin!? neden ağlıyorsun ve niye bahçedesin?

E: hıh- ağlıyor muyum? farkında değilim. İyiyim merak etme, uyuyamayınca hava almaya çıkmıştım gözüm dalmış.

R: Hasta olacaksın hadi içeri girelim sonra anlat niye üzgün olduğunu.

Ray Emma'nın kolundan tutup kalkmasına yardımcı olur, kalkarken Emma;

E: Dedim ya sıkıntı yok diye. Neyi anlatıcam ki?

R: Tamam bizden sonra gelmiş olabilirsin ama senin üzgün olduğunu anlayacak kadar tanıyorum, hadi hasta olacaksın bence revir yatağını özlememişsindir.

İkiside hafif kıkırdayıp içeri girmişlerdi ve oturabilecekleri bir yere geçmiştir. Ray Emma'nın saçını kulağının arkasına attı ve konuşmaya başladı;

R: Dinliyorum, sıkılır ya da onu sıkarım filan deme dinliyorum ve sen mutlu olana rahatlayana kadar durmayacağım.

Emma bir kaç saniye tepkisiz kaldı ama sonra ani bir şekilde Ray'e sarıldı ve kafasını Ray'in göğüsüne koydu.

E: sadece sarılsak olmaz mı, çok yorgunum.

R: Hazır olduğunda anlat acelemiz yok.

İkili yaklaşık 10-15 dakika saıldı ve sonra odalara çıktılar, oda kapıları karşılıklıydı. Emma odaya girmeden önce Ray'e bir kere daha sarıldı.

E: Teşekkür ederim...

R: her zaman.

İkilide akşam çok rahat uyumuştu...

merhabalaaaar evet uzun bir süredir yokum ama geri dönmeye çalışacağım ve hepinize geçmiş olsun dileklerimi sunuyorum. Depremden eminim hepimiz çok etkilendik ve çoğumuz sevdiklerimizi kaybettik bende buna karşın sizi neşelendirmek için bunu yazdım umarım hoşunuza gider ve afedersiniz bu bölüm son bölümlerden kısa oldu. Normalde bölümleri 1000 kelimeden fazla yazmaya çalışıyorum ama bu bölüm 600 kelime küsür oldu bir sonra ki bunu telefi için 2000 kelime civarı gelebilir hepinizi çok seviyorum kendinize iyi bakın <33333333

( bu arada şarkı uymamış olabilir)