Gilbert ile hayal et

İLK BÖLÜMMS

Selam herkese, ben o basından bela eksilmeyen her okun ucu onu gösteren her taşın altından çıkan şey onu ilgilendiren ama normal bir yaşantısı olduğunu söyleyen y/n

Dediğim gibi aman aman büyük bi yaşamım yok yada peri masalı gibi bir geçmişimde olmadı. Ama babamın ölüm haberini aldığımız günün sabahı hiç birşey eskisi gibi değildi. O günü tekrar hatırlamak istemesemde hikayenin başlangıcı orası. İstemeyerek ordan başlıyorum

Babam ünlü bı iş adamı ve bir sürü firmayla daha önce iş görüşmesi yaptı. Bu geceki de onlardan biriydi. Sıradan bir yemek ve anlaşma daha fazlası değildi. Yine her zamanki gibi bize veda edip arabasına atlayıp restoranta gitti. Bende mutfağa gittim kahvemi hazırladım ve salona geçtim. Annem günün yorgunluğunu odasında dinlenerek atıyordu.

Ailemle aram iyiydi süreklilik kavga eden tiplerden değildim. Kendimi bildim bileli hep ailesine sadık uslu bır kız olmuştum. Tek çocuktum. Bundan şikayetçi olmadım daha önce olacağımıda sanmıyorum.

Annemi rahatsız etmek istemiyordum . Bı film seçtim ve sesini kıstım ışıkları da kapattım. Kendimi filmin büyülü âlemine bıraktım denebilir.

&

Filme öyle bir kapılmıştım ki kapının alıcaklıymıs gibi çalınan sesini duymamıştım. Kapı birkaç kez tıklatıldığında irkilmistim . Kapıya doğru yeltendim . Kapıyı açtığımda kapıda 2 polis dikiliyordu. Tedirgin olmuştum.

Polis: Merhaba hanımefendi acaba (annemizin adı) burada mı kalıyor.

Annemin adını duymam her ne kadar beni dehşete düşürmüş olsada sakinliğimi korumaya çalışarak cevap verdim

- Evet kendisi annem olur . Neden geldiğinizi öğrenebilirmiyim

Polis: Kendisiyle görüşebilme ihtimalimiz var mı

- Siz geçin ben hemen kendisine haber veriyim.

Polisleri içeri aldığım gibi yukarı fırladım . Yatak odasının kapısını çalmadan bi hışımla açtım annem yatakta oturmuş birini arıyordu

- Anne

Annemiz: Y/n babana ulaşamıyorum birde sen arar mısın

- Anne polisler geldi seninle konuşmak istiyorlarmış

Annemin suratını meraklı bir tavır almıştı aynı zamanda bembeyaz kireç gibiydi, geceliğinin düğmelerini ilikleyip beni odada tek başıma bıraktı. Bende peşinden kuyruk gibi ilerledim bı yandanda babama ulaşmaya çalışıyordum. Telefonu hoparlöre almış. Bir elimle onu tutuyordum . Diğer elimse merdivenlerden yuvarlanmamam için merdiven korkuluklarındaydı .

Salon sessizdi geldiğimizde . Annem tekli koltuğa oturdu bense koltuğun koluna sadece yaslandım. Herkes susmuştu. Konuşan yoktu. Telefonun çalma sesi dışında . Sessizliği bozan kişiyse ben olmuştum.

"Daha ne kadar susucaz.

Hikayenin geri kalanını tahmin etmişsinizdir diye düşünüyorum. Fazla ayrıntı vermek istemiyorum . Annemin tüm neşesi gitmiş. Artık farklı bir kadındı. Tıpkı yaşayan ölü gibiydi. Babamla ikisi birbirlerini severek evlenmişti. Babamda aramızdan çok kısa bir sürede veda etmişti. 1 hafta boyunca okula gitmedim. Benimde aslına bakılırsa annemden bı farkım yoktu. Yokluğuna henüz alışamamıştım. İlk başlarda onsuz yaşayamam gibi geliyordu. Gözüm heryerde onu arıyor. Aradığını bulamayınca yaşlarla doluyordu. Herşey onu bana hatırlatıyordu . Hergece ağlıyor kolay kolay sakinleşmiyordum . İlk gün polisler gittikten sonra annemi sinir krizinden hastaneye kaldırdılar. Birkaç sakinleştirici ve serumdan sonra taburcu olmuştu.