ပင်လယ်နိုးလာချိန်မှာ အရင်ဆုံးမြင်ရတာက အပြာရောင်မျက်နှာကြပ် ကြီးပင်။ မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်တယ် သူဘယ်ကိုရောက်နေတာလဲ။ ခေါင်းစောင်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့အားပြုံး"ကြီးကြည့်နေတဲ့ဒွန်းကိုမြင်လိုက်ရတယ်။
"အမလေး!........"
ဘေးမှာပြုံးကာ ကြည့်နေသူကြောင့် လန့်ကာအော်မိတယ်။
"နိုးပြီလား.....မောင်တို့ညနေပိုင်းလေယာဥ်နဲ့သွားရမှာ လိုတာတွေရှိရင်တခါတည်းထည့်ထားနော် ခုတော့ထ ရေချိုးလိုက် အသက်စားဖို့ကြီးလှကို မနက်စာပြင်ခိုင်းထားတယ်"
"အင်း........အ့....."
ထလိုက်ချိန်မှာ ခါးကစလို့အောက်ပိုင်းတလျှောက်မှာ နာကျဥ်လာခဲ့တယ်။ဒွန်းကပြာပြာသလဲ ပင်လယ့်ကိုချီလိုက်တယ်။
"မောင်မေ့သွားတာ ရေချိုးခန်းထဲပို့ပေးမယ်နော်"
ပင်လယ် ဒွန်းကိုမျက်စောင်းသာထိုးလိုက်တယ်။ရေချိုးပြီး မနက်စာစားဖို့ဆင်းလာခဲ့ကြတယ်။ ဒွန်းကပေါင်ပေါ်ကမချပဲ ဒီတိုင်းစားစေတယ်။
"ဒွန်း..........ငါ....ငါဖေဖေကိုနောက်ဆုံးတွေ့ချင်တယ်"
ဒွန်းသိပါတယ် အသက်ကသူ့အဖေကိုသံယောစဥ်ရှိမှန်း။ သူလည်းယောက္ခထီးဖြစ်သူကို တွေ့ပြီးမှာစရာရှိသေးတယ်လေ။ ပင်လယ့်ကိုလိုက်ပို့မယ်ပြောကာ ထိုအိမ်ကိုထွက်လာခဲ့တယ်။
"အသက်.....ပြွတ်....."
ခါးပတ်ကြိုးဖြုတ်နေရင်း နမ်းလာသူကြောင့် ပင်လယ်ပြာမှာ မျက်နှာလေးနီးမြန်းခဲ့တယ်။ ဒွန်းရင်ဘတ်ကိုခပ်ဖွ"ရိုက်ကာ အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့တယ်။
အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ကော်ဖီသောက်ရင်း သတင်းစာဖတ်နေတဲ့ဦးမိုးဟန်ကိုမြင်တော့ ပင်လယ်ပြုံးကာ ခေါ်လိုက်တယ်။ ဦးမိုးဟန်အရှေ့မှာ ဒွန်းနဲ့အတူထိုင်လိုက်တယ်။
"အော် သားပင်လယ် လာလည်တာလားသား"
"ဟုတ်တယ်ဖေဖေ သား.....သားဒီနေ့ညနေဒွန်းနဲ့ပြင်သစ်သွားရတော့မှာ"
ဦးမိုးဟန်နောင်တရလို့မဆုံးပါ မိန်းမဖြစ်သူနဲ့သမီးဖြစ်သူကို မျက်စိမှိတ်ယုံခဲ့မိကာ သားဖြစ်သူကိုလျစ်လျုရှုမိခဲ့တယ်။ သူ့ကိုယ်သူ တာဝန်ကျေတဲ့အဖေကောင်းလို့မပြောထိုက်ဘူး။
