Will love survive? (sequel hchlm!) (Completed)

Hoofdstuk 18

-Ashley POV-

"Ashley, will you please do me the honour of becoming my girlfriend?" herhaalt Liam dan die ondertussen vlak achter me is komen staan. Ik draai me om en ik laat langzaam mijn hand zakken. Ik kijk hem recht in zijn prachtige bruine ogen die me hoopvol en met een beetje angst verborgen in ze, aankijken. Hij heeft een scheef glimlachje op zijn gezicht en bijt zenuwachtig op zijn lip. Zijn handen zitten in zijn zakken en hij wiebelt nerveus heen en weer.

Ik voel hoe mijn hart sneller begint te kloppen en ik voel de zenuwen toenemen. Als dit een droom is, wil ik nooit meer wakker worden. Ik kijk hem aan en ik moet niet eens nadenken over mijn antwoord.

"Yes." zeg ik met een glimlach, "Yes, yes, yes, of course I want to be your girlfriend!" zeg ik en ik zie nog net hoe Liam opgelucht ademhaalt, voor ik mijn handen op zijn wangen leg en mijn lippen passioneel op de zijne duw. Ik voel de elektriciteit tussen ons spatten. Mijn buik maakt verschillende salto's en in de plaats van vlinders, zit er een hele dierentuin.

Ik kan het niet geloven. Na al die maanden, na al die ruzies en na alles waar we door geweest zijn, dat Liam nog met mij een koppel wil vormen, dat hij nog steeds gelooft dat we een toekomst hebben, ik kan het gewoon niet geloven. En de gevoelens die ik nu voel, bewijzen dat dit geen droom is, dat dit moment echt is. We hebben allebei fouten gemaakt en natuurlijk zullen we daar nog aan terugdenken, maar het is een goede les geweest, voor ons allebei. En nu, ondanks alles, heeft Liam me gevraagd of ik hem een nieuwe kans wil geven en zijn vriendin wil worden. Daar moet ik echt geen twee keer over nadenken. De perfecte man staat hier vlak voor me en ik kan me niemand anders wensen. We passen bij elkaar, ondanks onze kleine imperfecties. De man die nu voor me staat, zal ik nooit meer laten gaan. Ik zal er alles aan doen om hem zolang mogelijk bij mij te houden. Om hem voor altijd naast me te houden.

"I'm so happy you said yes." zegt Liam door de kus, "I thought you would've said no."

"What? Why?" zeg ik verbaast en ik laat hem los en kijk hem aan. Mijn handen nog steeds rond zijn nek en zijn handen nog steeds rond mijn heupen. Zijn vingertoppen laten een gevoel van elektriciteit achter. Zijn ogen kijken me recht aan en ik zie hoe er onzekerheid in zijn blik verschijnt.

"I know that we've had a few dates, but I thought that after everything we've been through, that maybe... I don't know... That you wouldn't want to be with me anymore." zegt hij onzeker en hij ontwijkt mijn blik.

"Liam, look at me." zeg ik zacht en na een paar seconden van twijfelen, kijkt hij me voorzichtig aan. Ik haal even diep adem en begin dan te praten, "I know that we've had a though period and of course it's still in the back of my mind, but I want this. I want to be your girlfriend, I want to be yours. Just like I want you to be mine. I know that this might sound strange and it's probably still too early to tell this, but I still love you. I've never stopped loving you. Ok, I was mad and at that moment those angry feelings took it over, but that didn't mean I didn't love you anymore. I even think I love you more now, because we've shown how strong our relationship and our love is. If it wasn't that strong than we wouldn't be standing here and just so you know, I'm never going to let you go again."

Liam kijkt me met de grootste en gelukkigste glimlach aan die ik ooit bij hem gezien heb. Zijn ogen sprankelen en hij straalt gewoon geluk uit. Hij leunt naar voor en drukt zijn lippen weer op de mijne.

"Thank you." zeg ik dan terwijl ik even loslaat..

"For what?" vraagt Liam en hij laat me helemaal los zodat hij me kan aankijken.

"For not giving up, for believing that our love would survive."

"I'm never giving up on you, never. I love you Ashley Zoë Smith, I've never loved someone nearly as much as I love you and I'll never stop loving you. And just so you know, you'll never get rid of me." zegt hij met een grijns en ik weet dat die woorden zoveel betekenen voor mij. Het voelt zo goed om te weten dat alle gevoelens wederkerig zijn.

"I'm glad because of that, because you'll also never get rid of me."

"I wouldn't want to have it any other way." zegt Liam voor hij zijn handen op mijn wangen legt en me opnieuw kust waardoor de dierentuin in mijn buik weer helemaal op hol slaat.

Nu, op dit moment, heb ik me nog nooit zo gelukkig gevoeld. Ik heb fantastische ouders, een broer die van me houdt, ik heb mijn beste vrienden terug, ook al is het nog niet helemaal zoals het moet zijn, ik heb een fantastische job, maar het belangrijkste van al, ik heb Liam terug. Na al die maanden van woede, pijn en verdriet, zijn we eindelijk terug samen. We hebben de moeilijkste periode van onze relatie die we ooit hebben gehad, en waarschijnlijk zullen hebben, achter de rug en ik heb het gevoel dat we nu sterker zijn dan ooit samen. Ik weet dat dit de man is waarmee ik wil trouwen, waarmee kinderen wil krijgen en oud wil worden.

Ik weet honderd procent zeker dat ik met heel mijn hart van hem hou en dat ik hem nooit meer zal laten gaan, nooit meer.

*The End*

——————————————————-

Dit is dus het einde van Will love survive?

Ik vond het echt superleuk om te schrijven, maar ik had het gevoel dat dit boek tot een einde moest komen omdat ik vind dat je verhalen soms niet moet uitschrijven om ze verder te laten gaan.

Er komt wel nog een epiloog waar ik al volop mee bezig ben.

Ik wil jullie ook allemaal bedanken om dit en het voorgaande verhaal te lezen. Ik ben blij dat jullie het leuk vonden (ik hoop toch dat jullie het leuk vonden) en zoals ik al zei in de vorige A/N ben ik al met iets nieuws bezig en ik heb er heel veel zin in om dat verhaal te schrijven. Ik zal zo snel mogelijk meer informatie doorgeven (als jullie zin hebben om het te lezen natuurlijk). Het verhaal zal wel helemaal Engelstalig zijn! Maar ik zal jullie wel spoedig meer laten weten hierover.

Dus nog eens bedankt allemaal om deze verhalen te lezen, bedankt voor het stemmen en de lieve reacties.

I love you all

xxme