•♡♡♡•
"Zandri." I called out.
"Explain" Tumaas pa ang kilay nito na parang naghahamon ng napakalaking away. "And it's not Zandri! Its Zahandri!" Umandar na naman ang kaartehan.
"I'm sorry" Mahinang Saad ko habang Yumuko, hindi ko kayang salubungin ang mga tingin niya, Baka saan pa mapunta ang usapan na ito, imbes na usap lamang dumako na sa exciting part-"Aw" sinaaman ko siya ng tingin dahil sa bigla bigla niya akong sinakal.
What the fvck?
"You have no idea how much I miss you bitch! And Right now you were just going ignore me?! Look at me, eye to eye, right Fvcking now!" Napalaki ang mata ko sapagkat iba na ang Zahandri'ng nakausap ko ngayon kaysa noon.
Did I just hear it right? She missed me? "Open your damn mouth! Did you just lost your tongue?!" Nagigigil niyang hawak sa leeg ko, sinakal ang tamang salita. Maya-maya pa ay uminit ang mga Mata ko sa hindi ko mapaliwanang na dahilan.
Kinikilig, nagiinit na pakiramdam at may halong saya na may malaking lungkot.
Dahan dahan niyang tinanggal ang mga kamay niya sa leeg ko, Tinaas niya ito patungo sa mukha ko, dahan dahan niyang Pinunasan ang mga luha kong walang tigil sa pagtulo.
"Z-zahandri"
"Shut up kid" inirapan ako nito na nagpapatawa sa akin. Ang maldita talaga halatang matanda at halatang Menopause char.
Patuloy niyang Pinunasan ang mga luha ko, dahan dahan naman akong Lumapit sa kanya. Ramdam ko ang pagkatuod niya sa sandaling inikot ko ang mga kamay ko sa baywang niya.
"I miss you so much, madam" hinigpitan ko ang pag kayakap sa kanya.
"You don't have any idea!" Bulong niya kaya napatawa ako saglit dahil roon. "Tell me about yourself" Tumango tango ako habang patuloy parin siyang niyakap,
"I'm Yngrid Ray Slovenia, 23 yrs old. Hybrid Queen" Sinimulan ko simulat'sa pol ng mga pangyayare. Mula sa habilin ng mama ko, herbia, kaharian, gulo at lungkot at kasiyahan.
"Si Gretchen na hanggang ngayon ay wala parin kaming balita. Nakatakas siya, oh mas mabuting sabihing, tinakas siya ng isang traydor na kasapi ko noon. Hindi namin alam saan siya ngayon at kung ano ang mga pinaplano niya para sa Amin at sa kaharian ng Parasidhe." Napangiti ako ng hinaplos niya ang buhok ko. Matangkad parin talaga siya kaysa sa akin.
"I can't believe you did that ugly face!"
"Mabuti na nga iyon dahil sayo lang ako nababaliw. Pano pa kaya kapag Itong mukha ko talaga ginamit ko ede andami mong karibal" Napahagikhik ako ng lumayo siya sa akin. "Miss Gail I love you"
Saglit siyang natigilan, tila muling na tuod sa kinatayuan. Ngumiti ako ng napakatamis sa kanya.
Maya maya pa ay biglang lumawak ang labi niya. Napahalakhak ako ng kaagad siyang tumalikod para siguro hindi ko makita ang mga ngiti niya na may halong kilig.
Oh no. Kinikilig si Miss Gail.
"Gail" Natatawa kong hablot sa kanya.
"Don't touch me!" Iniwas pa ang braso niyang hinawakan ko. Kaya naningkit ang mga Mata ko. Don't touch me pala ha! "Yngrid! Oh no, put me down Idiot!!"
Binagsak ko siya sa kama ko habang hindi umalis sa harapan niya. In short pumatong ako sakanya. "Alis!"
"Ayaw"
"Seriously Yngrid! Get offf me!"
"Nah! Give me a kiss saka ako aalis" I pinned her both hands on the top of her head. She groaned like a bear. A cute one.
"Please Yngrid!" Mangiyak ngiyak niyang Saad. Nagtataka naman ako kong baket.
"Please what Gail?"
"Get off"
"Ayaw"
"kid"
"Oo, ikaw tong matanda na"
"Excuse you, I'm on my 30 lang" bakas talaga sa kanya ang katarayan niya sa boses niya, inikotan pa ako ng mata.
"Hindi ba iyon matanda? Wala kana sa kalendaryo"
"Shut up!" Pikon ang matanda. Inilapit ko sa kanya ang mukha ko, bakas sa kanya na natataranta siya dahil sa tudo baling siya ng tingin habang sinusubukang makawala sa hawak ko.
Napangiti lamang ako habang hinalikan ang noo niya. Kita ko namang Napapikit siya.
Binitawan ko ang dalawang kamay niya saka tumabi sa kanya. "I respect you Zandri"
"And I don't!" Nagulat ako sa nakakamanghang ginawa niya. Ang kanina ay ako ang nasa ibabaw niya ngayon siya naman Itong nasa ibabaw ko.
Lord. Give me patience. Virgin pa ako lord.
"G-gail anong G-gagawin mo?"
"Tawagin mo na ang santong kilala mo Nesha! Dahil hindi kita titigilan! Humanda ka." Napalaki ang mata ko habang tudo kabog ang puso ko sa kaba.
"Nesha, or Yngrid! I don't care who you are right now but I swear to god! I'm not going to leave you untouched!" Dahan dahan niyang Tinaas ang damit ko.
Jusko! Anong klaseng demonyo ang sumapi sa kanya! Please wag ka muna umalis sa katawan ni Zahandri hehe
"Iniwan mo ako mahingit isang taon, dahil sa iniwan mo ako! Lumikha iyon ng kakaibang pakiramdam sa puso ko! Alam mo ano iyon? Nakakalito at ayaw ko noong tanggapin. Pero iyon na ang tinitibok ng puso ko. At wala kang magagawa dahil sa oras na ito! Aangkinin kita. Aangkinin kita Nesha, aangkin ko ang pagkatao mo Yngrid. Ganon ang epekto ng pag iwan mo saakin." Nagulat ako
"You left me and its your fault! Because you left me feeling this guilt and longing your presence. Dahil sa pag alis mo, nababaliw ako kakaisip nasaan ka. Nababaliw ako kakahanap kong nasaan ka napadpad. And thanks bumalik ka, bumalik ka na hindi na ikaw ang Nesha Perez na kilala ko. Pero kahit ganon wala akong pakialam. Nanumpa ako! Nanumpa ako na sa oras bumalik ka. Hinding hindi na kita papakawalan. Hinding hindi na kita itataboy at hinding hindi na kita muling sasaktan pa."
"Zahandri-"
"Shut up, kid. Makinig ka! Ayaw kong aminin pero nagmahal ako ng bata, nang babae. Na kinadidirian ko dati! Pero ngayon ay mahal na mahal ko na. Mahal na mahal ko ang babaeng iyon. At ikaw ang babaeng yon!"
"Reyna ka sa sinasabi mong Kaharian. Pero wala ka roon, nandirito ka kaya ako ang Reyna mo. Naiintindihan mo?!" Pagalit niyang wika.
Lahat ng s-sink in pa sa utak ko.
"Sabihin mong naiintindihan mo ako Yngrid!" Tumutulo ang luha niyang pinakamahal sa lahat ng bagay.
"I do. Naiintindihan kita"
"Good, now take off your clothes"
"Z-zahandri-"
"Take it or I'll make it off?"
"T-teka l-lang"
