Herşey o kadar mükemmel ilerliyordu ki belkide bu mükemmellik batmıştı bana. Bilmiyorum yani durduk yere kıskançlık yapıyordum, onu hep kısıtlamaya çalışıyordum sanki sadece bana aitmiş gibi. Kendine zaman ayırmasına bile laf ediyordum. Ama o bütün bunlara rağmen yine de benimle birlikteydi.
Bir gün benimle evdeydi. Ve yine kavga etmiştik. İşte o zaman her şeyi kendi ellerimle mahvetmiştim. Hiç haketmediği şeyler söylemiştim ona, canını yakmıştım . Onu sevmediğimi bile söylemiştim.Lanet olsun ki o gün ben "ayrılalım" demiştim ona.
O an ne söylediğim farkında değildim.
Zaten hemen sonrasında da pişman olmuştum ama çok geçti. İş işten geçmişti artık.
Arkasına bile bakmadan "tamam" deyip gitmişti. Sorgulamıştı hiç,neden diye sormamıştı. Çünkü cevap ortadaydı. Aptal ben onu sevmediğimi söylemiştim.
Onun gidişinden sonra kendime gelememiştim. Ben ne yaptım diye ağlayıp durmuştum. Evi de mahvetmiştim herşeyi kırıp dökmüştüm.
Sonrasında ağlamaktan bayılmışım. Gözümü açtığımdaysa hastanedeydim. Hemen etrafa bakmıştım belki bir umut o da gelmiştir diye ama beni buraya getiren uyumuş bir Felix vardı sadece. O an gerçekten anlamıştım.
Biz bitmiştik
Ben kendi ellerimle bitirmiştim
1.07
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Happier / Han Jisung /
Fanfiction-Umarım ki mutlusundur Jisung, ama benimle olduğun kadar değil• 29.06.22🤍
