Happier / Han Jisung /

too sad to cry

Hastaneden ayrılıktan sonra da kendime gelememiştim. Boşluktaymışım gibi hissediyordum. Bir kaç gün okula gitmemeye karar verdim bu yüzden . Bu halde karşısına çıkmak istemedim.

Hem belki merak eder diye de düşündüm. Üç  gün geçti ama bu olmadı. Aramayı geçtim, bir mesaj bile atmadı.
Ne yani bu kadar kolay mıydı unutmak? Bir mesaj atacak kadar değerim bile yok muydu gözünde?
Bu kadar çok mu kırmıştım kalbini?

Tamam öyle olsun, benim de canım yansın,ödeşelim. Ama nolur böyle kalmayalım....

Sensiz yapamıyorum Jisung
olmuyor, nefes almak bile zor geliyor ayrıyken ...

Yine bilmem kaçıncı defa ağladım. Sanki çok yüksek bir yerden düşmüş, tüm kemiklerim kırılmışcasına acıyordu canım. Ağlamamı durduramıyordum, ben onsuz  napardımki? Herşeyim olmuştu bu iki sene içinde. Hayatımdı benim, aşkımdı, mutluğumdu Jisung. Bu kadar zayıf olduğumu bilmiyordum. Bir tek ona karşı bu kadar savunmasızdım, acizdim.

Daha fazla göz yaşı gelmemişti, o kadar çok ağlamıştım ki gözlerim kan çanağına dönmüştü, çok acıyordu. Ama umurumda bile değildi, hakketmiştim çünkü.

Yanaklarımda kalan son damlaları da elimin tersiyle silip yatağıma gidip uzandım. Sanki uyursam düzelir gibiydi. Ne kadar zaman geçmişti bilmiyorum ama ben hala uyuyamamıştım. Jisungla uyumaya alışmıştım ben onun güzel kokusuyla

Belkide uyku ilacı yardım ederdi uyumama. Kalkıp mutfağa gittim. Bir bardağa su doldurup odama geri döndüm ilaç kutusunu da bulduktan sonra birkaç tane hap alıp içtim ama yerine koyarken kutu elimden kayıp yere düştü zaten bir-iki tane kalmıştı içinde. Bu yüzden umursamadım onları  toplamadım hiç

Yatağıma uzanıp bekledim. Yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu, zaten yorgundum . Yorgun bedenimi uykunun kollarına teslim ettim.

Umarım rüyamda seni görürüm Jisung, mutlu olduğumuz zamanlardaki halde

_____

Herkese merhaba 🤍bu geçiş bölümü gibi birşeydi
Diğer bölümü de yayınlamak istiyorum bu gece umarım siz de seversiniz🌸