exhusband || yeonbin

08: geri dönülemez bir şekilde aşık olduk

bölüm 8:
geri dönülemez bir şekilde aşık olduk

×
×
×

Soobin gözlerini araladığında kafasında keskin bir sızı hissedip yüzünü buruşturdu. Gözlerini ovup etrafına kısa bir bakış attığında tanıdık olmayan eşyalar ile kaşlarını çatıp hızlıca olduğu yerde doğruldu. "Hassiktir," dedi "Neredeyim ben."

Yataktan inip dışarıya çıkmak için kapıyı açacağı sırada kapı tıklatılmıştı. Soobin kaşlarını çatıp kapının kolunu indirdiğinde Yeonjun'u görmesi ile hem rahatlamış ve hem de şaşkınlığı iki katına çıkmıştı. Neden buradaydı? Dün gece bir mekana gidip deli gibi içtiğini hatırlıyordu ama sonrası yoktu.

"Uyanmışsın."

Soobin şaşkınlığını gizleyemediği sesiyle "Neden buradayım?" dediğinde Yeonjun dudaklarını birbirine bastırdı. "Hiçbir şeyi hatırlamıyor musun?"

Soobin başını iki yana salladı. "Sadece bir mekana gidip içtiğimi hatırlıyorum. Sen mi aldın beni oradan?"

Yeonjun hatırlamadığı için rahatlamış fakat biraz da üzülmüştü. Soobin hatırlarsa ondan kaçardı biliyordu ve bunu istemiyordu. Ama kendisi için büyük anlam ifade eden o geceyi hatırlamaması üzücüydü.

"Evet, orada bir çalışan beni aradı. Baya içmişsin. Ben de yeni evini bilmediğim için seni bana getirdim."

"Yanlış bir şey yapmadım değil mi?" diye sordu Soobin utançla dudaklarını dişlerken. Olumlu bir cevap almaktan çok korkuyordu şu an.

Yeonjun birkaç saniye duraksayıp başını iki yana salladı. "Yapmadın. Direkt sızdın kaldın zaten."

"Teşekkür ederim ilgilendiğin için. Ve kusura bakma."

Yeonjun önemli değil dercesine başını salladığında Soobin yatağın kenarındaki telefonunu eline aldı ve saati kontrol etti. "Ben gitsem iyi olacak, şirkete geç kalacağım."

Yeonjun baş parmağını ensesine götürüp kaşırken çekingen bir ifadeyle konuştu. "Kahvaltı yapalım, beraber buradan geçeriz şirkete."

Soobin başını iki yana sallayarak reddetti onu. "Eve gidip duş almam ve üzerimi değiştirmem gerekiyor bu şekilde gidemem."

Yeonjun tam burada duş alabileceğini ve ona kıyafet verebileceğini söyleyecekti ki son anda vazgeçti. Onun üstüne gitmek istemiyordu çünkü ona yaklaştıkça kaçıyormuş gibi hissediyordu. Soobin kapıya doğru geldiğinde geçmesi için yer verdi. Odadan çıkıp dış kapıya ilerledi ve kapıyı açmadan önce arkasından gelen Yeonjun'a döndü. "Tekrar kusura bakma rahatsızlık verdim."

"Önemli değil, rahatsızlık vermedin."

Soobin gülümseyip kapıyı açtı ve ayakkabılarını giyip asansörün tuşuna bastı. Kapıda onu izleyen Yeonjun'a kısa bir bakış atıp "Görüşürüz." dedi ve cevap vermesini beklemeden asansöre bindi. Yeonjun olduğu yerde bir süre asansörün kapanan kapısına bakmış ardından yorgun bir nefes bırakıp içeriye girmişti.

Gece boyu Soobin'in hatırlayıp ondan kaçmasından korkmuştu ama hatırlamıyor olsa da kaçıyordu, değişen bir şey yok gibiydi. Yeniden birlikte olmaları artık çok uçuk geliyordu ama en azından ondan kaçmasın, hayatında bir yerlerde olsun istiyordu.

***

Soobin eve gelip bir duş aldığında dün geceyi yavaş yavaş hatırlamaya başlamış hatırladıkça kafasını duvarlara duvarlara vurmak istemişti. Şirkete gidip Yeonjun'un yüzüne nasıl bakacaktı? Şu an inanılmaz utanıyordu.