Didem ve Burcu bugün Galata Kulesi'ne gitmeye karar vermişlerdi ve gelmişlerdi.
El ele bir şekilde yürüyorlardı, zaten kalabalık olduğu için kimse onları fark etmiyordu -yanlarından geçen teyze dışında.
"N'apıyorsunuz kızlar burada?"
"Kuleye çıkacağız."
"Kısmetinizi kapatmayın ha."
"Kısmetim yanımda zaten." diyerek gülümsedi Burcu, Didem'e.
"Bu yeni nesil de bir değişik." diye söylene söylene yoluna devam etti teyze.
Didem'in bugün biraz suratı asık gibiydi ve bu durum Burcu'yu rahatsız ediyordu. Gelmek isteyen en başta oydu, şimdi neden böyle yapıyordu?
"Didem, güzelim neyin var?"
Didem daldığı noktadan gözlerini çekip Burcu'ya döndü.
"Bir şeyim yok. Gidelim mi?"
"Emin misin?"
"Hm, evet."
"Bir şey olursa söyle ama tamam mı?"
"Tamam. Sana zamanı gelince bir şeyler söyleyeceğim."
"Ne söyleyeceksin?"
"Önce gidelim."
"Peki, öyle diyorsan."
Merdivenleri çıkıyorlardı ki birden etraf sallanmaya başladı. Didem vaktin geldiğini anlayınca Burcu'nun eline daha da sıkı tutunurken konuşmaya başladı ama Burcu odaklanamıyordu.
"Keşke baştan daha önce buraya geldiğini söyleseydin, en azından umudum olmazdı ama artık önemli değil. Bu zaman kadar güzeldi her şey ama artık gitme vakti. Se-"
Görüntü gidip gidip gelirken Burcu, Didem'i daha sıkı tutmaya çalışıyordu.
"-ni sev-"
Ses cızırtılı bir hal almıştı. Burcu elini öne doğru uzatıp ona ait herhangi bir şeye tutunmak istedi ama yapamadı.
"-miş-"
Burcu onun gideceğini anladığında kafayı yemiş gibi bağırmaya başlamıştı. Çığlık atıyor ona ait herhangi bir parça arıyordu.
"-tim..."
"Ben de!" diye haykırsa da o artık gidiyordu.
Didem'in görüntüsüne son kez baktığında ona gülümseyerek gözlerindeki yaşlarla el sallıyordu çünkü artık yapabileceği başka bir şey yoktu. Fark edilmişti ve hata olduğu için silinmişti.
Burcu da elini kaldırdı ve salladı.
"Görüşürüz aşkım, ben de seni sevmiştim, çok sevmiştim..."
Elleri iki yanında tekrar yerini alırken bu sefer yumruk halini almışlardı. Her yer kararmaya başlamıştı.
"Ne demek geliyorlar? Siktir! Herkes çıksın, hemen!"
Burcu duyduğu seslerden rahatsız olurken hareket etmeye çalışıyordu. Bir süre sonra hapsolduğu karanlıktan uyandı.
"İyi misiniz Burcu Hanım?"
Etrafa göz attığında makine ve kablolarla dolu bir yerdeydi. Ne olduğunu hatırlamaya çalışsa da tek hatırlamak istediği ve hatırladığı Didem'di.
Ne haltlar dönüyordu burada?
"Sizi buradan çıkaracağız."
Burcu yanına gelen kişiler yardımıyla kalkmıştı ve bulunduğu yerden çıkmıştı. Çıkmadan önce yattığı yerde yazan tarih dikkatini çekmişti. Yanındaki kişiye döndü ve sordu:
"Bugünün tarihi ne?"
"2 Temmuz 2022."
"2 Temmuz mu?.."
"Evet, bir sorun mu var?"
"Ah, hayır, hayır."
O yazan tarihin üstünden 5 ay geçmişti.
Dışarı çıktığında her yerde kameralar vardı, herkes bir şeyler çekmeye çalışıyordu. Bazılarının sesi geliyordu Burcu'nun kulağına.
"Ünlü oyuncunun burada olmasına kim sebep olmuştu ve kim üstünde deney yapmıştı? Neden buradaydı?"
"Ünlü oyuncu mu?" diye kendi kendine mırıldandı Burcu. Gerçek hayatla bağlantı kurmakta zorlanıyordu.
Polis arabasına bindirilen kapüşonlu ve önlük giyen adamın ona baktığını fark etti Burcu. Suçlu hemen bulunmuştu garip bir şekilde. Gerçi böyle suçlular ilgiyi isterdi. Arkalarında yakalanıp tebrik kazanmak için tabii ki iz bırakırlardı.
Ambulansa doğru ilerlerken Burcu düşünüp duruyordu. En sonunda bir yere oturtulmuştu.
Yavaş yavaş parçalar yerine otururken istemsizce ağzından bir cümle çıkarken çoktan ağlamaya başlamıştı:
"Ne yani ben, bir bozuk koda mı aşık oldum?"
Birden ayaklanmasıyla herkes ona dönerken o, ellerini ve ayaklarını gösterip bağırdı:
"Beni geri bağlayın!"
Bitti.
Diğer kurgulara bakarsanız güzel bir şeyler olabilir!
Buraya kadar okuyanların beğenmiş olduklarını umaraktan teşekkürlerimi sunuyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kod Hatası (gxg)
Fantasia[Tamamlanmıştır (×20)] "Ne yani ben, bir bozuk koda mı aşık oldum?" İyi okumalar,
