'Seni Sevdiğim İçin' │ TodoDeku

【 12. Bölüm 】

Özetl...
L.M

"Bütün bunları neden yapıyorsun... Beni neden burada tutuyorsun? Neden seni sevmeye zorluyorsun? Ne istiyorsun benden? Anlamıyorum... Canımı yakıp yakıp üzgünüm diyorsun, Neden..."
~Izuku

______________________________________

Melez genç olduğu yerde durmuş, ardından Çilli'ye dönmüştü.

"Neden mi? 'Seni sevdiğim için.' Bunda anlamayacak ne var güzelim? Ayrıca seni sevmeye falan zorlamıyorum, daha önce de söyledim; kendi isteğinle seveceksin." 
Todoroki~

"Sevmek... Sevmek? Dalga mı geçiyorsun? Komik değil."
Midoriya~

"Hadi ama güzelim, dalga geçecek birine mi benziyorum? Seviyorum işte seni."
Todoroki~ 

"Sen... Sen benim BÜTÜN sevdiklerimi öldürdün. Beni kaçırdın ve buraya hapsettin. Bana zarar verdin, acı çektirdin, işkence ettin. Senin yüzünden sırtımda kalıcı bir yanık ve bacağımda uzun süre iyileşmeyecek bir kırık var. Ve gelmiş bana beni sevdiğini mi söylüyorsun!? Buna sevgi mi diyorsun sen!"
Midoriya~ 

"Sevgi.. böyle olmaz mı zaten? Yani insan sevdiğini başkaları ile görünce kıskanmaz mı? Ben seni sevdim, bu yüzden sen sadece benimsin. Bu kadar basit...? Benden kaçmaya çalıştın. Tabii ki ceza verecektim. Kaçmana izin verseydim sevdiğim hayatta olan tek kişiyi kaybetmiş olacaktım. Seni uyardım. Uslu durmanı söyledim. Sana zarar vermek ister miydim yoksa? ...Sevgi bu değil mi..."

Izuku duyduklarına inanamıyordu. Tek yaptığı şaşkınca Shoto'ya bakmaktı, başka ne yapabilirdi ki? Bu adam... Bu genç... Bunları, diyebilecek kadar... Ne yaşamıştı ki?

Algılayamıyordu, kavrayamıyordu. Ne demek oluyordu bunlar? Bu bir oyun mu, yoksa rüya mı? İlk defa böyle bir şey ile karşı karşıyaydı, içinde bir his vardı, asla dinmeyecek bir his...

"Eğer bu sevgi değilse... O zaman ailem beni hiç sevmedi mi... Beni sevdiklerini söylüyorlardı... ama... ama..."
Todoroki~ 

Gözleri dolmuştu Melez'in. İlk defa... Ardından dizleri üstüne düşmüştü. Kafasının içinde sesler susmak bilmiyordu. Acı çekiyordu.

"Sevgi ne ki...? Sevgi... sevgi can yakar mı...?"
Todoroki~

Ne duyduklarına, ne de bu yaşadıklarına inanmak istemiyordu Izuku. İşte o an anladı ki, aslında her kötü insanın aslında geçmişinin kendisinden daha kötü olmasıydı.

'Ne yapacağım? diye düşünüp duruyordu.

Sadece aklına geldiği ilk hamle ile Melez'in yanına doğru gitti, daha doğrusu 'sürünerek' gitti.

Melez genç oradaydı, fakat sanki ruhu orada değildi. Kafasındaki sesler susmak bilmiyor, bir gülüyor bir ağlıyordu.

O sırada tek derdi Shoto'ya ulaşmak olan Izuku her ne kadar canı yansa da durmuyordu.

O'nun yanına vardığı zaman, kendisini zorlayarak dizlerinin üstünde durmasını sağladı.

Ve sonra... Kafasını Shoto'nun omuzuna gömdü, kısacası; sarılmaya çalıştı.

Melez genç Çilli'nin bu hareketi üzerine donup kalmıştı. Titriyordu... bütün bedeni titriyordu...

Titreyen ellerini yavaşça kaldırıp Çilli'ye sarıldığında, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı... En son ne zaman ağlamıştı? Hatırlamıyordu...

"Geçmişini bilmiyorum ama... Gerçekten buna ihtiyacın varmış gibi duruyordu..."
Midoriya~

Canı çok acıyordu melezin. Ona yaptığı onca şeyden sonra sırf ihtiyacı varmış gibi durduğu için sarılmıştı ona çünkü çilli oğlan..

Bedeni hala titrerken Çilli'nin ellerini çözmüştü yavaşça. Hıçkırmalarını bastırmaya çalışıyordu, ağlamak istemiyordu ama artık o kadar dolmuştu ki...

"Ö-Özür d-dilerim... ben... sana o kadar şey y-yapmama r-rağmen... neden..."
Todoroki~ 

Tutamıyordu.. Ağlamasını tutamıyordu. Pişmanlık duyuyordu. Canı acıyordu.

"B-Benim gibi bir c-canavara n-neden..."
Todoroki~

"Canavar olduğunu düşünmüyorum."
Midoriya~ 

"N-ne?"
Todoroki~ 

"Geçmişinin seni kötü etkilemesi senin canavar olduğunu kesinleştirmez."
Midoriya~ 

Melez, anlık rüya da olduğunu düşündü. İnanamıyordu duyduklarına. Daha önce kimse o'nu çözememişti...

Hıçkırıklar arasında daha sıkı sarılmıştı Izuku'ya... Gerçekten Izuku'nun dediği gibi... Buna ihtiyacı vardı.

Birine sarılmak, özellikle o kişinin çilli oğlan olması meleze çok iyi geliyordu. Uzun zamandır içinde biriktirdiği göz yaşları dışarı çıkıyorlardı. En sonunda ağlaması dinmişti, sarılırken burnuna dolan çillinin kokusu onu sakinleştiriyordu.

'Bu anı hak edecek ne yaptım ben?' diye düşünmeden edememişti Shoto. Gerçekten böyle bir anın olacağını hiç düşünmüyordu.

"Telafi etmek istiyorum... sana yaptığım onca şeyi... ölen kimseyi geri getiremem ama... yine de..."
Todoroki~

"Evet alamazsın... Seni bu konu için asla affedemem ama... Yaralarını kapatabilirim..."
Midoriya~

"Benim yaralarım kapanamaz... Ne kadar zaman geçse de izi kalmaya devam eden ve edecek yaralar onlar... Ben.. beni affetmeyeceğini biliyorum, ama yine de... bir çok şeyi belki telafi edebilirim..."
Todoroki~

______________________________________

Evet, bir bölümün daha sonu.

Drama bağlamaya çalıştık, umarım başarılı olmuşuzdur.

Diyecek çok bir şey yok, bölüm hakkında düşüncelerinizi isterseniz belirtebilirsiniz.

Bu kadardı, görüşürüz.

~L.M~

*596 Kelime.*