Büyük kocaman bir ev vardı. Gösterişten uzak ama baya şık bir evdi bu ama içi böyle değildi dışarıdan aşırı sakin görünen bu evin içinde şimdi fırtınalar kopuyordu. En büyüklerini,babaannesi ve dedesini yeni kaybetmiş üç kuzen anne ve babalarının kışkıtmaları yüzünden kavga ediyorlardı. Anne ve babalarının gözünü bürümüş miras sevdası bu kalbi temiz üç kişiye de yansımıştı. İşler öyle kızışmıştı ki öyle karışmıştı ki kalbi temiz insanlar kötülükle kirlenmişti."Ne demek herşeyin 3/2 si benim Görkem? Sen ne dediğini sanıyorsun? Her şeyde Uğur'unda benimde hakkı var. Hatta senden çok ikimizin hakkı var. Bunu sende iyi biliyorsun ama hala hak iddia edebiliyorsun. Hemde bizimkinden çok daha fazlasını." Gamze tuttuğu nefesini öfkeyle verdi. Kendine biraz süre tanıdı. Osırada söze Uğur girdi." Gamze haklı Görkem. Biz senden çok çalıştık hatta sahip olduğun bir çok şeyi bize borçlusun. Bindiğin arabadan yediğin ekmeğe kadar." Görkem önce sesiz kaldı sonrasında:" Bu herşeyde hakkım olmadığı anlamına gelmiyor." Gamze derin bir nefes aldıktan sonra devam etti.:"Böyle bir şey söyleyen yok olmazda. Kendine gel!"
