1. Bölüm:Kayıp Aile

15 2 2
                                    

            "Herkes en iyisi olsun istedi ama kimse savaşmadı."

"Bu böyle olmayacak Özge. Merve'nin durumu kötüleşiyor. Acil müdahalede bulunmamız gerek."
"biliyorum ama tanı koymak giderek zolaşıyor. O morluklar bir kurşun yarasından olamaz."
"Biliyorum ama yapabileceğimiz hiç mi bir şey yok?"
"Kurşunu çıkardık. En kötüsünü atlattık. Bir süre daha yoğun bakımda tutlması gerek başka yapabileceğimiz bir şey yok."
"Ama böyle devam edemez."bir anda koşarak yanımıza Esra Hemşire geldi.:"Hocam Merve Hanım'ın kalp atışları düşmeye başladı." Anında koşarak merdivenlerden yukarıya çıktım. İçeriye girdiğimde cihazlar sinyal veriyordu. Merve'nin kalp atışı giderek düşüyordu ve solunumu azalmıştı. Hemen başucundaki nazal kanülü burnuna takıp oksijen basıncını ayarladım."10 mg adrenalin enjekte edelim." Diye bağırdım. Esra hemşire ilacı serumdan enjekte ederken Merve sakinleşiyordu. Anlık geçirdiği bu atağın nedeni elbette ki bir kurşun olamazdı bunu herkes biliyordu. Başka birşeyler vardı ama neydi? Merve'nin odasında bu düşüncelerle çıktım. Direk kendimi odama attım. Ne olabileceğini sorguladım ama bulamadım. Hiçbir bir şeye bulamadım. Merve'nin nesi olabilirdi,bilmiyordum. Yaklaşık yarım saatimi odamda geçirmiştim. Daha fazla dayanamayıp kendimi odadan dışarı attım. Aklıma bir anda eski zamanlar geldi. Babaannem ve dedem öldükten sonra kendimi zor toparlamıştım. Üstüne birde aile içinde çıkan miras kavgası eklenince herşey iyice sarpasarmıştı. Biz üç kuzen ailelerimiz tarafından zehirlenmiştik. En çok zehri alanda Görkem olmuştu. Hayat biz üç kuzeni dağıtmayı ve mecbur olmadığımız sürece birbirimizin yüzüne baktırmamayıda başarmıştı. Kardeşim gibi gördüklerim hiçbirşeyimdi artık. Ailelerimizin gözünü bürüyen para sevdası mahvetmişti bizi. İşte buyüzden ben onları asla affetmeyeceğim. Çünkü onlar kendileri için en iyisini istediler ve bizi birer piyon olarak gördüler. Bizi umursamadılar bile benden en büyük sırdaşlarımı,en yakın arkadaşlarımı,en iyi dostlarımı,herşeyim olan insanları aldılae ve galesizce yaşadılar. Sonra ne mi oldu? Şirket Görkem'in oldu çünkü o şirket işlerinde hepimizden daha iyiydi. Uğur araba galerisini aldı çünkü o tam bir araba meraklısıydı. Ben ise hastaneyi aldım çünkü tıp benim için bir aşktı ve evet kendi hastanemde doktorluk yapıyorum çünkü ben bunu seviyorum. Odaya geçip boş boş dosya incelemeyi değil doktorluk yapmayı seviyorum. Ailelerimiz ise bankadaki tüm parayı aldı ve aralarında bölüştüler ve doyumsuzca harcadılar. Taki o paranı sonu gelinceye kadar. Hepsi bizim ellerimize bakıyor şimdi. Eee ne demişler keser döner sap döner sap döner keser döner o devran bir gün döner. Bizim için en iyisi yanyana olmaktı ama olmadı çünkü kimse bunun için savaşmadı. Herkes en iyisi olsun istedi ama kimse savaşmadı.

Hayatın DerinliğiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin