A Promise: Unedited

New Doctor

Chapter 5

Expect
Gramatical errors:
Typographical errors:
Summarization errors:

Elizabeth's POV

Nagising ako sa isang pamilyar na kwarto dahil sa puti nitong dingding at kisame. Inikot ko ang aking paningin at tama nga ako, nasa Hospital nga ako at may mga nakakabit na kung ano ano saakin at isang oxygen tube sa bibig at ilong ko. Mga ingay lang na nanggagaling sa mga monitor at machines ang naririnig ko

Inangat ko ang kaliwang kamay ko at nakita ko roon and dextrose na nakatusok at inikot and kamay at tinignan ang palad ko tsaka ito ibinaba. Inangat ko ang kanan kong kamay at hinawakan iyon dahil nag babakasakali akong isa lamang itong panaginip.

Kinurot ko ang kaliwang kamay ko at napadaing dahil totoo nga ito di ako nananaginip. Isinunod ko ang kanang kamay sa dextrose-hose at kita ko rin and dugo na nahalo sa mala tubig na napupunta saakin.

I traced my hand to my neck and to my face and felt the given oxygen in my mouth and nose. I held it with my hands, I traced it hanggang sa labi ko ng biglang bumukas ang pinto at iniluwal dito si Joy na nag aalalang tumingin sa akin. Nanlaki ang mga mata niya ng makita ang kamay ko sa oxygen tube at mabilis niyang inalis iyon

"sabi ko sayo na wag kang mag pakapagod at matulog ka ng maaga, kumain sa tamang oras at parati sa tubig ngunit ano to? Nag puyat ka, nag paka pagod ka, wala kapang kain at dapat ay oras oras kang uminom ng tubig at diba ayaw mo dito sa ospital? Naku!! Buti na lang at dito ka nila ipinunta at ako ang inasign na doctor mo at buti na lang na nakiusap ako dun sa bakla mong kainigan na itagong may sakit ka. Kung hindi lang talaga baka kumalat na, na may leukemia ka talaga at thyroid naku naku naku. Sa katigasan ng ulo mo ayan tuloy , yan ang nangyayari sa yo kung di ka nakikinig saakin. Mag pasalamat ka dahil pinauwi kona kanina ang mga kasamahan mo naku naku naku baka nalaman pa nila at sabihin ito sa mga kapatid mo. Bakit ba ayaw mong sabihin sakanila? Baka naman matulungan ka nila kung ayaw mong ako ang tumulong sayo. Alam mo ba? Malapit nang mag stage 4 yang leukemia mo ahh at kapag nag stage 4 nayon ay naku mahihiralan kaming pagalingin ka ano bayan bakit ba kasi di ka nakikinig saakin alam mo ba na ikamamatay mo yan pagganun?" panenermon niya pero mag awa at lungkot sa mata niya habang sinasabi iyon saakin and I'm actually stopping my self to roll my eyes

-pasalamat ka at di ako makapag salita dahil sa tinatamaan ako ng mga sinasabi mo. Kung nakakapag salita lang ako ay baka pinalabas nakita naku naku naku-

Saad ko sa aking isipan dahil sa kadada niya at dahil na rin sa sermon niya

-alam ko naman na bawal ang mapagod pero kailangan ko kasi baka alisin ako sa trabaho-

"naku ka Regene Elizabeth Merabueno. Pag talaga may nangyaring masama sayo naku ewan kona lang kung anong sasabihin ng mga kapatid mo sayo. Ano ba yan Eli. Manganuhud kana jaken takan doctor aku as kan chakey mun may pahara gañit muaya?" she asked in our provincial language. This means she is worried sick right now (Sumunod kana sakin dahil doctor ako, baka gusto mo na lumala iyang sakit mo?)

Wala akong masasabi neto dahil sa nanunuyo at sumasakit ang lalamunan ko at di ako makapag salita, take note din sa oxygen tube sa bibig ko at ang nakatali para makahinga ang ilong ko

"hainako ka Eli wag kang mag puyat at tila ba hindi mo iniinom iyong mga gamot na binibigay ko sayo ahh? Inumin mo yun para gumaling ka. Ayan kita mo yan? Kita mo yang tubo sa bibig mo? Para makahinga ka ng maayos ng di nahihirapan dahil yan yang nasa ilong mo? Ainako di kana masyadong nakakahinga dahil jan tas ngayon gumaganyan ka? Tsk tsk tsk naku naku." panenermon niya

I rolled my eyes because of that
Kanina pa to nanenermon ahh

"alam mo ba ang sabi ng doctor? Hindi ka raw pumunta sa treatment mo kanina ano ba'yan gusto mo talagang lumala iyang sakit mo?" tanong pa niya kahit na alam niyang di ak makapag salita