Soft Innocence (Shattered Pieces Series #3)

Chapter 7

Anything

I stretch my arms and look at my girls in my bed. Dahil sa likot nila kagabi ay hindi na ako kasya sa king size bed ko kaya naglatag nalang ako sa baba. Hindi ko na sila ginising dahil alam ko rin naman na hindi sila titinag dahil sa kalasingan.

Alas tres na kaming naghiwalay ni Zolen kagabi para matulog. Ngayong alas nuebe na ay bumangon na ako para makapag-ayos. Baka may gising na sa mga lalaki sa baba.

Matapos kong mag-ayos ay hindi pa rin nagigising sila Wyla kaya walang ingay akong lumabas ng kwarto. Sporting my white baby blue dress, I went down our house.

Sa dining agad ako nagdiretso matapos no'n ay nagdiretso ako sa kusina.

"What are you doing?" I asked. His back was facing me as he does something in the kitchen.

"I was trying to make some coffee. Hindi ko kasi kayang mag-umpisa ng araw na walang kape."

"That's adorable. Wait, I'll ask someone to make us a drink. Hindi rin kasi ako marunong magtimpla." Nahihiya kong saad sa kaniya.

Whenever I am pulling an all-nighter, my coffee was all ready-made para hindi na ako manggigising at saka hassle pa kung bababa ako para magpatimpla ng kape. That's why when I know that I am staying up all night, I asked them to make me a ready-made coffee para lalagyan ko nalang ng hot water.

"Hetti, saan sila Manang?" tanong ko sa dalaga. Naka-ayos na ito at ang kaniyang buhok ay nakatirintas pa.

"They're preparing for your brunch. Do you need something?"

"Yes, we want a coffee Kasi kaso we both don't know how to make one."

"I'll make it."

"I don't want my coffee sweet. I like it pag sakto lang ang lasa," saad ko. Hindi ko kayang inumin ang matamis na kape, gusto ko ay sakto lang lagi.

Pag kasi nakakatikim ako ng sobra sobrang tamis ay tila maduduwal ako and it leaves an unknown taste in my mouth. The taste was kind of annoying.

"How about you, Len?"

Napanguso ako sa paraan ng pagtawag niya rito. Zolen and I know each other for a month na but I didn't even think of calling him that. Ni siya lang ang may nickname para sa akin.

"Make mine exactly the same as Aia."

Iniwan ko muna sila sa kusina para tignan ang ginagawang pag-aayos na ginagawa nila para sa brunch namin. Hindi ko sila natagpuan sa garden, siguro ay sa taas ulit sila nag-ayos.

When I went back inside, I saw Ethan and Jas walking down our stairs.

"You're awake na rin. Do you want coffee?" tanong ko sa mga ito. Nakakalahati palang nila ang hagdan at halatang mga kagigising lang dahil sa gulo ng kanilang mga buhok. They look pleasing though.

"Pass. I need coke," Jas said with his hoarse voice.

"Black coffee will be fine for me, Rai."

I gave them an okay sign. Nauna na ako sa kanilang maglakad papunta sa kitchen. When I went there, nakasalubong ko si Zolen na may dalang dalawang cup.

"Is that mine?"

Zolen nodded. "Eto raw ang sa'yo." He extends his arms and gave me the cup in his left hand.

I gently get the cup from him and placed it back to the counter. Sumunod naman sa akin si Zolen at binaba rin ang kaniyang kape sa tabi ng akin.

"Hetti, make another coffee for Ethan. He wants black coffee," I uttered. Saktong pumasok ang dalawa sa kusina.