BLOODSUCKERS "The Red Heims: Class Section V"

CHAPTER TWO

CHAPTER TWO

Students already filled each classroom. Kirvey, wide-eyed with wonder, couldn't believe he was seeing a place that felt straight out of a medieval story. The school might not be ancient, but it certainly had a timeless charm.

Nakabulsa ang mga kamay ni Kirvey sa suot niyang maroon na slacks at palihim na nahihirapan sa suot niyang sapatos dahil malaki ito sa kanya.

Kasabay nga niya sa paglalakad si Lunrhyx subalit naaasiwa naman siyang ipaalam sa binata na hirap siyang maglakad sa binigay nitong sapatos. Ganito pala kalaki ang paa ng binata, anang isipan niya at hinayaan na lamang ang sobra nito.

Ilang hakbang pa ay nakarating na sila sa isang silid aralan na napuno na rin ng mga estudyante. Nang pumasok silang pareho ay dinala siya ni Lunrhyx sa harapan.

The Red Heim section froze, every eye turning towards the newcomers. Kirvey's heart pounded as he locked eyes with the crowd and couldn't help but stare at their unusual eyes; some were a fiery red, others a curious yellow.

It was a strange and alluring sight.

But then, his gaze was drawn to one particular student. Their eyes were unlike any he'd ever seen. Left one have a deep, captivating violet, while the right eye have a mesmerizing blend of blue and green. The contrast was striking, almost otherworldly. For a moment, Kirvey was completely mesmerized, his initial curiosity forgotten.

Saka lang nalingat ang titig niya sa estudyanteng iyon nang tumikhim si Lunrhyx na nasa kanyang tabi.

Mahina siyang bumuga sa hangin nang ipinakilala na siya nito sa buong klase.

"Everyone, please welcome Maximillian, our new red heim student."

Nag-hari muna ang katahimikan pagkatapos siyang ipinakilala ni Lunrhyx ngunit napagpasyahan din niyang kumaway sa kanila na may maliit na ngiti sa mapupula at maliit niyang labi.

"Hi."

Halos makain na siya ng kaba dahil sa mga reaksyon nilang hindi mapagtanto sa iisang salita. Ang iba kasi ay parang walang paki alam sa presensya niya, samantala ang iba naman ay nakatitig lang sa kanya.

Sinundan niya ng tingin ang isang nakatitig sa kanya at napansin itong lumulunok habang tinitingnan ang mga sugat niyang pahilom pa lang.

He frowned at the girl with short, dirty-brown hair, but was interrupted by another unnamed student entering the classroom.

Lahat sila ay napatingin sa gawi ng kapapasok lang na estudyante. Kirvey's heart pounded again as he locked eyes with him. The fiery intensity in his gaze, like molten blood beneath a full moon, was both mesmerizing and terrifying.

He discreetly swallowed the lump on his throat when the anonymous student walked closer to their proximity. He felt that the room's spacious suddenly shrinking, little by little.

Tila nahigit ang paghinga niya dahil doon. Saka lang siya ulit nakahinga ng maluwag nang humarap na rin ito sa iba pang mga kapwa niya estudyante. Mabuti na nga lang at hindi siya pinag-gitnaan ng dalawa.

"Meeting will be canceled. Let's move it tonight again. Parating na rin si sir Roman, kaya prepare yourselves." anunsyo iyon nung lalaking kapapasok lang. Tinaas ni Kirvey ang tingin niya rito at nahanap ang sariling napatitig sa kulay pula nitong buhok.

He can't deny the fact that he looks good with it. Even his pale skin and his red eyes. Dapat nga ay naaalarma na siya dahil sa mga ganito hitsura ng tao, pero mas nananaig ang pagkamangha niya dahil pakiramdam niya ay wala naman siya sa panganib.