Patika yolun sonundaki ağaç ev...
Telefonumu birisi alacaklı gibi çaldırmaya
başlayınca kendimi zorunlu hissederek yatakta doğrularak oturdum, gözlerimi hala açmıyo ve bugüne başlamak istemiyorum ama çalan telefon sesi kulaklarımı tırmalama ya başlayınca lanet okur gibi elimi telefona salladım sonrada kulağıma yaslayıp arayan kişiyi sorgularcasına "kimsin?"dedim.
"Dedektif bey koşun gelin burda bir vâka bulundu İstanbul çıkışına yakın Tekirdağ yolunda ıssız bir orman da burda bir kadını öldürüp bırakmışlar."
İşte şimdi heyecanlanmıştım bu benim ilk vâkam olucaktı...
"İpucu veya herhangi birşey buldunuz mu?"
"Katil kadının anlına bir not kağıdı çivilemiş...Şuan onu çıkartmaya çalışıyoruz?"
Bi an kanım donmuştu ilk vâkam bu kadar acımasız bir katilden gelicegini hiç düşünmemiştim.
"Peki görgütanığı varmı?"
Karşımdaki adam önce derin bir nefes aldı sonrada söze başladı.
"Var varda ne bilim neyse siz gelince görüceksiniz zaten ben konum atıyorum dedektif bey."dedi ve telefonu kapatması bir oldu. İçimden sabır çekerek ayağa kalktım hızlıca beş dakikalık bir duşa girdikten sonra üzerime siyah bir kot pantolan ve kırmızı kalın bir kazak ayarladım. Bu aralar hava ilkbahar ve kış arasında gidip geliyordu hazırlıklı olmak gerektiğini düşünerek kıyafetlerimi giydim ve hızlıca dışarı çıktım aynı hızda merdivenleri indikten sonra binanın altındaki fırından bir poşet poğaça alıp arabama bindim telefonun ekranını açtığımda konum çoktan gelmişti.
- Merhaba dedektif bey işte konum bu hızlı gelirseniz iyi olur. Burda işler karışıcak gibi
Mesajı bir defada okuyup ne demek istediğini anlamaya çalıştım büyük ihtimalle şu görgütanığı olmalıydı.
+Tamamdır. Bu arada bana artık yağız bey dermisin kendimi daha rahat hissedicem.
Aradan beş dakika geçmiş bense yolun daha başındayken bir mesaj bildirimi daha geldi.
- tabi yağız bey bu arada ben Kenan abin. Karakolda konuşmuştuk.
Mesaj bildirimini üstten okudum ve telefonu kapattım o ormana daha önce gittiğim için yolu biliyordum. Yarım saatlik bir süreden sonra polis arabalarının olduğu yerin kenarına arabamı çektim etraftaki görevliler gözlerini bana dikmişti daha yeni olduğum için insanlar beni tanımıyordu beni yabancı sanmaları normaldi.
Arabadan indim ve inmemle görevlilerin yolumu kesip "giremezsin" demeleri bir oldu.
Karakol kimliğimi gösterdikten sonra ise
"Dedektif bey kusura bakmayın, biz sizi deli görgütanığının yakını sandık"
"Sorun değil" dedikten sonra olay yerine giriş yaptım bu görgütanığının kim olduğunu merak etmeye başladığım sırada gözlerim Kenan abiyi gördü.
"Kenan abi, ben geldim yağız"
"Tanıdım tanıdım... gel şuraya bi bakalım "
Kenan abi bana gülümsedikten sonra olay yerinin en içine cesetin yanına yaklaştık sarı şeritlerin altından geçtikten sonra gözüme orda eğilmiş dizlerini karnına yaslayarak oturan bir kız çarptı.
"Hanımefendi kalkarmısınız işimizi daha kolay yapalım"
Sözüm havada kalmıştı genç kız beni ciddiye alıp kafasını kaldırmadan ceseti izlemeye devam etti. Sinirlenmiştim doğrusu o kimdiki devletin polisini duymamazlıktan gelebiliyordu. Ona karşı bi adım attığımda Kenan abinin kolumda tutması bir oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PATİKA YOLUN SONUNDAKİ AĞAÇ EV
JugendliteraturGenç bir dedektif ve ilk vakası...Kurbanlarının anlına çivi çakan bir katil ve dilsiz bir kız. Hayatını ilk vakasına adamış olan yağız babasının gözüne girmek için çok büyük bir fırsat yakalamıştı fakat hiç birşey kafasında kurduğu gibi ilerlememiş...
