Ana

pjesa 3

Ne moshem 15 vjecare, ne deren e jetimores vjen nje cift. Nje cift i veshur mire nga koka tek kembet. Ku Ana i pa per here te pare ndjeu nje shtrrengim ne kraharor sikur, dicka po e shtynte per te shkuar perpara atij cifti dhe ti perqafonte, por gjithsesi nuk e beri sepse nuk donte ti bente pis rrobat e tyre. Pas pak minutash murgesha, e therriti ne zyren e saj. Hyri brenda dhe pa qe aty ndodhej ai cifti me te cilet ajo ndjente nje afrimitet qe nuk dinte si ta pershkruante me fjale.

“Kjo eshte vajza juaj” qene fjalet qe Ana degjoi nga murgesha dhe syte iu kthyen te kuq. Pa ne sy gruan e cila gjithashtu kishte lot ne sy dhe me pas pa nga burri i cili ishte duke e shoqeruar. Pra keto ishin prinderit e saj. Te dy shkuan e perqafuan. Ishte perqafimi i pare qe ajo kishte marre nga prinderit e saj. Me ne fund ata u kujtuan per Anen. Ana donti ti pyeste perse e lane, cfare ka ndodhur, por asnje fjale nuk po i dilte nga goja. Me pas ata i treguan cfare kishte ndodhur. Ana do te genjente nese do te thonte qe nuk ishte xheloze per Lelen e cila ka marre tere dashurine e prinderve te saj tere keto vite, apo te thonte qe nuk ishte e inatosur me mamane e leles qe i nderroi, por me shume e inatosur ishte me prinderit e saj qe edhe pse e moren vesh te verteten Lelen nuk e larguan nga shtepia, por moren brenda dhe mamane e saj, duke menduar se ajo ka nevoje te shikoje vajzen e saj.  Pavarësisht te terave u mundua te shijojnte  momentin.
Me ne fund do te ktheheshe ne shtepine e saj, do te takonte ellezerit e saj.

Kur i takovi Elin, Mirin dhe Sokolin per here te pare isha shume e gezuar. Ata ishin shume te sjellshem me te, deri sa pas disa min erdhi Lela, dhe te tere filluan te flisnin me te duke harruar se dhe ajo ishte aty, aq me pak, ishte dita e pare me te ne nje shtepi me to.  Brenda 2 viteve e gjysem Lela ka bere gjithcka qe familja e saj ta urrente ate, duke e akuzuar per cdo gje te mundshme. Por ajo cfare e lendonte me shume, nuk ishte kjo, ajo cfare e lendonte me shume ishte qe asnje nga familja e saj nuk e besonte, por vazhdonin te kujdeseshin per Lelen sikur ajo nuk ekzistonte.

Tere keto vite i eshte dashur te shikonte se si vellezerit e saj dilnin per darka me Lelen pa e ftuar ate, se si mamaja e saj krenohej me Lelen duke harruar se si ndihej Ana, vajza e saj biologjike, duke pare ato momente kur babai i saj mundohej ti mesonte pianon Leles, pa e pyetur nese donte te mesonte dhe ajo. Ndoshta ato menduan se duke e marre Anen ne shtepine e tyre, ishte thjesht detyra e tyre, por asnje nuk kishte menduar seriozisht per ta dashur ate, per ta pyetur se si ndihej ajo. Ajo nuk donte para, madje tere parate qe ata i kane dhene ajo si ka perdorur kurre. Ajo vazhdonte te punonte part time krahas shkolles por asnje ne familjen e saj nuk e dinte kete. Asnje nga ata nuk dinin asgje per Anen, dhe vazhsonin e lendonin ate vazhdimisht, dhe me e keqja eshte se Ana ka bere gjithcka per ti rene ne sy atyre, per ti bere per vete, ka mesuar cdo detaj te vogel per secilin nga ata, por ata as nuk e kane marre mundimin per ti thene botes, shiko kjo eshte vajza jone biologjike keshtu bota nuk do ta shikonte ate me meshire dhe perbuzje.