Ana

pjesa 10

Ana ishte duke u bere gati te dilte nga spitali, dhe Celi i cili po e ndihmonte ishte shume i gezuar, pasi me ne fund do ta kete afer, do te jetoje ne nje shtepi me te. Vetem ideja e emociononte. I mbaruan paketimet dhe u nisen per te shtepia, ku Bona me Verin po e prisnin me padurim. Edhe gjyshi i Celit, kishte nje buzeqeshje te madhe ne fytyre. Askush nuk mund te ja prishte dot qejfin sot.

" Erdhem ne" tha Celi sapo hyri ne deren e viles trekateshe.
" Ah vogelushja ime, hajde brenda. Sot ka gatuar tezja per ty, do te lepish thonjte te betohem." Tha tere gezim Bona e cila nuk i vuri re fytyrat e shtremberuar te pjesetareve te familjes.

Kur gatuante ajo, ishte te nxirrje zorret, jo te lepije thonjte. Edhe Ana e cila spara e jepte veten, u kuptua ne fytyre qe nuk donte te hante ate qe kishte gatuar Bona.

" Ej vogelushe, xhaxhi ka nje pune tani dhe me duhet te dal, por mos u merzit se do te takohemi me vone" tha Veri i cili me zor po priste te largoheshe. Sapo tha kete puthi tek floket Anen dhe ne faqe gruan e tij dhe iku duke i lene te tjeret me mendime ne koke se si te shpetonin.

" Ej, edhe mua me duhet te pij ilacet." Tha gjyshi i cili ke zor po priste te shpetonte.
" Po ti ske ngrene buke" tha Bona.
" Jo jo se hengra, para se te vinte Ana." Me te thene kete u largua dhe ai.

Ne tavoline perfunduan vetem dy veta, Ana dhe Celi. Per disa arsye ata nuk e kuptuan pse Bona nuk po hante me to. Mesa duket e kishte provuar.

"Ma, po ti pse spo ha?" Pyeti Celi
" Une hengra te keqen mami. I lepiva thonjte. Tani eshte rradha juaj"

U ulen te hanin dhe vetem hera ta shpifte nje here, lere shija. Bona shkoi perseri ne guzhine dhe tek dhoma e ngrenjes ishte vetem Celi me Anen. Celi mbylli syte dhe mori ne dore pjaten e supes dhe e piu pa menduar dy here. O zot sa e shpifur ishte. Sapo e mbaron degjon Anen teksa flet.

" Teze une mbarova."  Bona del dhe sheh pjaten perpara Anes bosh.
" edhe une mbarova ma" tha Celi i cili me zor po priste te ikte.
" ke do te genjesh ti mo, ti e ke pjaten plot. Po haje  tani supen pa me bere llafe mua." Celi shikon pjaten dhe eshte me te vertete plot. Sheh nga Ana e cila i qeshi dhe i shkeli syrin. Ahhh pse e kishte harruar ai qe ajo eshte shejtanke.

" hajde vogelushe te te tregoj dhomen, nese nuk te pelqen ndonje gje me thuaj se e rregullojme."
" Flm teze per gjithcka" tha Ana.

Shkuan ne dhome dhe sheh nje dhome me nje krevat te madh, nje tavoline zyre me karrige, nje dollap plot me rroba dhe kepuce te reja dhe shume gjera te tjera. Cdo gje ishte menduar ne detaje.

U shtri pak ne dhome per tu qetesuar. Papritur dhe pa kuptuar e ze gjumi. Zgjohet pas 2 oresh dhe ndjen nje dore rreth belit te saj. Hap syte dhe shikon fytyren e Celit shume afer fytyres se saj. Nuk eshte se e kane per here te pare qe flene bashke. Kur kane qene femije kane fjetur te dy gjithmone. Hahaha cfare koherash. E pa qe ishte ne gjume, dhe i mori ngadale doren dhe nisi te ja kafshonte.

" ahhhhh" u degjua zeri i Celit, i cili hapi syte dhe shikon nje ore ne dore.
" cfare ben moj e cmendur?"
" te dhurova nje ore, meqe se dije qe eshte vone dhe nuk flihet gjume tani. Shikoje sa e ke oren tani, idiot."
" hajde ketu ti se ta ndreq une, vetem mos te kapsha" dhe Ana u ngrit me te shpejte nga krevati filloi te vraponte, ndera Celi ishte duke e ndjekur nga pas.

Ana zbriti me te shpejte shkalleve dhe u fsheh prapa Verit ndersa Celi mundoheshe akoma ta kapte, Ana me vrap dhe duke qeshur doli ne oborr dhe u fsheh tek pemet e oborrit duke shpresuar qe Celi nuk do ta gjente. Familjaret e tjere te familjes ishin te gezuar duke i pare ata duke lozur aq te lumtur se bashku edhe pse kane 6 vite diference. Ana zgjati koken per te pare nese Celi kishte ikur dhe ohhh me ne fund shfryu ne menyre clirimi. Mund te dilte tani. Sapo ktheu koken drejt, pa Celin perpara saj i cili ishte duke u afruar gjithnje e me shume. Vetem pak centimetra i ndanin. Ana filloi te ndihej nervoze. Cfare eshte duke bere ai tani? Pse u afrua kaq shume?

"Cfare te te bej une ty tani vogelushe? He?" Tha Celi duke e afruar fytyren e tij shume afer me te Anes, dhe nese Ana fliste buzet e tyre do te cekeshin me njeri tjeteri, dhe Celi kete shpresonte.
Ana nuk dinte cte mendonte me, po dridhej ne menyre te pavullnetshme, dhe pa e kuptuar ishte duke e pare ate ne sy. Celi nuk mundi dot me dhe i puthiti buzet e tij me te sajat. Kishte kaq shume kohe qe e priste kete moment. Ishte puthja e pare e saj, por edhe e tij. Ai e ka ruajtur gjithmone puthjen e tij te pare, per kete vogelushe te vogel, kte shejtanken qe e cmendte. Ana nderkohe nuk ishte ne gjendje qe te mendonte qarte, kishte ngrire ne vend nderkohe qe Celi i cili ishte duke e puthur u largua pak nga buzet e saj dhe i pershperiti ne vesh.
" Mbylli syte dhe levizi buzet vogelushe"

Me te thene kete iu afruar serisht buzeve te saj. Ishin kaq te embla, saqe ai donte te ja hante fare. Ajo mbylli syte pa e kuptuar se cfare ishte duke bere. Pas nje puthjeje nje minute te gjate, Celi ia leshoi dhe iu afrua veshit te saj serisht.
" te pelqeu vogelushe?" Ana hapi syte qe i kishte te mbyllura dhe filloi te nxirrte nxehtesi nga e gjithe trupi, ishte bere flake e kuqe. E largoi me duar Celin dhe  u nis me vrap per te dhoma e vete, mbylli deren dhe u mbeshtet tek dera dhe me pas preku buzen e saj me duar. Cfare beri ajo tani? Nderkohe Celi ishte akoma poshte pemes duke qeshur si idiot.

Vote and Comment pls