Ana

pjesa 5

Ka kaluar pothuajse nje muaj dhe Ana ishte akoma ne koma, ishte sikur ajo nuk donte te zgjoheshe nga ai gjumi i thelle ne te cilen ishte. Nje muaj i gjate dhe Celi bashke me gjyshin e tij su larguan as edhe nje minute nga Ana. Tere keto dite ne spital, kane ardhur dhe Prinderit e saj bashke me vellezerit e saj per ta vizatuar ate, por ajo nuk po jepte shenja jete. Lina dhe Berti ndiheshin fajtore, por me shume se ata fajtor ndiheshe Eli, i cili e dinte te verteten dhe prape nuk e mbrojti ate. Ai ishte shkaktar per ate cka i ndodhi motres se tij biologjike. Miri dhe Sokoli ndonjese nuk ishin te afert me Anen ndjeni nje shtrengim te forte ne zemer dhe nje nevoje per te qare. Donin ta shikonin perseri ate Anen qe perpiqej te bente cdo gje per to. Donin te shikonin ate Anen qe i therriste ' vella ' here pas here sikur donti ti tregonte vetes qe kjo nuk ishte nje enderr, ajo me te vertete e kishte familjen e saj prane tani. Edhe ata ndiheshin fajtore, pasi nuk e morren kurre mundimin per ta afruar ate si vellezerit e saj me te medhenj, ata nuk dinin asgje per ate, as nuk e dinin se si ajo ndihej.

" Me vjen keq te ju them por ajo nuk ka shenja jete dhe neve na duhet te ja heqim aparatuarat" tha papritur doltori qe ishte duke folur me Bertin.

" Si?" Pyeti Berti i shashtisur i cili nuk dinte cte bente dhe si ngeleshe gje tjeter vec ta pranonte qe e kishte humbur vajzen e tij.

"Guxoni dhe hiqjani aparatuarat dhe jne ju premtoj se ketij spitali i ve flaket. Ju betohem qe ju vras te tereve nga fillimi tek i fundit." Tha Celi i acaruar. Ai kishte tere keto vite qe priste ate qe te rritej dhe tani keta i thone qe ajo sdo te jetoje me, i thone qe do ti fikin aparaturat, po kush jane keta nje here? E dine keta me ke kane te bejne?

" Me vjen keq zoteri, keto jane rregullat e spitalit." tha doktori tere frike, pasi djaloshi perpara tij nuk dukej sikur fliste kot.

" Me therrit drejtorin e spitalit dhe i thuaj qe po e kerkon familja Rushiti, te mos vonohet me shume se 5 min se e ka punen keq" tha Celi tere nerva.

Pas 3 min vjen poshte drejtori i spitalit, i cili ishte tere frikr ne fytyre.

"Zoteri ju kerkoj falje, ai..ai sju ka njohur...dhe..dhe" po memeriste drejtori i spitalit.

" Mbylle gojen. Guxo hiqja aparatuarat asaj dhe te betohem, neser se ke te hapur spitalin" Tha Celi i cili u larguar nga koridori dhe hyri brenda ne dhomen e Anes, duke i lene te tere pjesetaret e familjes se Anes te shtangur ne vend. Kush ishte ai person qe dhe drejtori i spitalit e ka frike dhe duhet ti degjoje urdherat? A nuk ishte ai thjesht dikush qe e kishte shtypyr ate, atehere pse duhet te jete ketu dhe te kujdeset per te? Pse nuk e ka lene Anen asnjehere as 5 min vetem?

Brenda ne dhomen e Anes, Celi ishte duke e veshtruar ate dhe i dhimte zemra sa here e shikonte ate ashtu. Ishte vetem nje vajze e vogel, kur gjyshi i tij e solli ne shtepi. Ajo vajza e vogel plot jete, qe solli drite ne jeten e tij te zymte. Ai gjithmone kishte dashur nje moterr te vogel dhe me ne fund kur mendoi se e gjeti, kuptoi se ai nuk e donte ate si moterr. Ai donte ta kishte ate gjate gjithe jetes prane, dhe Celi e kishte ndare mendjen, vec saj askush nuk ka vend ne zemren e tij. Atij i duhej vetem te priste pak vite derisa ajo te rritej dhe pak. Cdo vit me zor priste te vinte ta takonte ate, te kalonte nje muaj me te, te vizatonte me te, te luanim piano bashke, te luanim video lojra te ndryshme, te shikonin filma horror bashke dhe ta perqafonte ate fort sa here qe ajo trembej. Tere keto vite ai bashke me gjyshin e tij jane munduar ti japin para asaj per veshje dhe gjera te tjera por ajo nuk ka pranuar kurre asgje vecse atij telefonit qe i duhej ta mbante per te komunikuar me ata. Nuk eshte se ajo nuk kishte para, por tere ato para qe ajo fitonte ia jepte femijeve te jetimores.

" Zgjohu shpejt Ana dhe te betohem sdo te le me kurre vetem. Vogelushe hapi syte dhe me shiko, jam ketu tani." Po fliste Celi ne ato momente sikur Ana te ishte duke e degjuar. Sapo Celi do te dilte ne koridor te pinte nje Cigare, aparatuarat e Anes filluan te benin nje zhurme te cuditshme dhe ai as nuk ia kishte idene se cfare po ndodhte. Therriti me te shpejte doktorrin dhe zemra po i dilte vendit nga frika se mos i ndodhte dicka asaj. Pas 15 min doktorri doli nga dhoma e saj.

"Urime, ajo i zgjua dhe eshte ne gjendje stabel." Tha doktori keto fjale qe e ngriten Celin lart ne qiell nga gezimi. Vogelushja e tij me ne fund hapi syte.