Bir yaz akşamıydı.Her zamanki gibi bahçeye çıktım. Bir nebze olsun nefes almak için. Dışarıdan sesler geliyordu, bağırışlar.Ne oluyordu orda? Bilmiyordum.Susuyordum.Cünkü gidersem başıma ne geleceğini biliyordum. Vazgeçtim. Seslerin geldiği yöne doğru gittim. Yerde kan vardı. Fakat devamı yoktu.Koştum.Sadece koştum arkama bile bakmadım.Katilin kanıtları yok etmek için tekrar geleceğini biliyordum.Kapıyı kitledim. Pencereleri kapattım. Katil her an gelebilirdi . Gözümü bile kırpmadım. Uykum gelmişti.Uyumayı çok seviyordum ama uyuyamazdım.Perdeyi azıcık kaldırıp dışarıya baktım.Katil cesedi torbaya koymuştu.Bizim bahçeye gömüyordu.Her an evini içinde biri olup olmadığını kontrol edebilirdi.Perdeyi çektim.Kitaplığımın arkasında gizli bir oda vardı. Yanıma su, yiyecek birazdan yedek kıyafet ve battaniye aldım. Gizli odama girdim. Kendimi daha güvende hissediyordum. Ama gine uyuyamadım . Gözlerimi dinlediriyordum. Bir anda bir ses duydum. Katil kapıyı açmaya çalışıyordu. Ses gittikçe daha da artıyordu. En sonunda kapıyı kırmıştı. Korkuyordum. Ölmek istemiyordum. Beni seven kişileri bensiz bırakmak istemiyordum. Katilin ayak seslerini duyuyordum.Çıkışa doğru gidiyordu. Çıkmıştı evimden Asıl bundan sonra ne yapacaktım. Polisi mi arasaydım. Bilmiyordum . Tek bir şey biliyordum. Bu gece yaşadıklarımı hayatım boyunca unutamayacaktım. Polisi aramaya karar verdim. Kafayı yiyecektim. Çok korkuyordum ve çok heyecanlıydım.Polisi aradım. Olanları anlattım. Olay yerine polisler geldi. İfademi aldılar. Sonra bahçemi kazdılar. Olaylar yavaş yavaş çözülüyordu. Ceset çıkarılmıştı. Cesede bakarken bayılmıştım. Gerisini hatırlamıyordum. Gözlerimi açtım. Hastanedeydim. Polisler, doktorlar başımdalardı.Polisler ve doktorlar aralarında konuşuyordu. Ne dedikerini anlamıyordum. En sonunda neler olduğunu sordum. Polisler " Olay yerindeki kanıtlar hala evin bir yerinde saklandığını ispatlıyor." Bir anda "Ne" diye bağırdım. Katil hala evimdeyse ki bu onlara göre aptallık. Gizli odama ulaşmış. Benim hakkımda herşeyi biliyordur artık. Hastahane den polislerle birlikte çıkmıştım. Polisler evimi arıyorlardı. Sounda katile ait bir kaç kanıt daha bulundu. Katilin parmak izlerinin hepsi kütüphanemi gösteriyordu. Polislere gizli odamı söylemek zorundaydım. Polislere kütüphanemin arkasında gizli bir oda olduğunu söyledim. Polisler gizli odaya baktılar. Birde ne görsünler? Yeni bir cinayetti. Katil hiç durmuyordu, sürekli birilerini öldürüyordu. Katili görmüştüm. O da beni gördü. Artık beni beynine kazımıştı katil. Bir iki gün daha evimin etrafında dolandığını gördüm ve sonunda yakalanmıştı. Polisler katili alıp götürdü. Katilin cinayet işlediği insanlara işkence çektirdiği bu evde daha fazla kalamazdım. Hemen bir plan yapıp burayı terk edecektim. Doğup büyüdüğüm bu toprakları bırakıp gitmek kolay olmayacaktı tabii. Tavulumu hazırladım. Pasaportumu aldım ve kapıyı açtım. Bahçeden çıkıp evime baktım. Neler yaşanmıştu bu evde. İlk adımlarım, ilk heyecanlarım herşey bu evdeydi. Vakit kaybetmeden. Buradan ayrıldım. Uçağım 16.15' teydi. Havaalanına girdim. İşlemlerimi bitirdikten yarım saat sonra uçağa bindim. Burada yaşanan şeyler burada kalacak, unutacaksın diyordum kendime. Bu bir tramvaydı ve bende bu tramvayı yaşamıştım. Uçaktan indim. Annemlerin yanına Paris'e gelmiştim. Anneme yaşananları anlatmak zorundaydım. Bu yaşadıklarım normal değildi. Annemin evine geldim, sımsıkı sarıldım anneme. Yaşananları anneme ve babama anlattım. Tepkileri üzülmekti tabi. Eyfel Kulesi'ni ziyaret ettim. Geziyordum bu bir terapi gibi geliyordu bana herşey normaldi. Erkek arkadaşımı gördüm. Kaç gündür niye onu aramadığımı sordu. Yaşadıklarımı biliyordu o da artıkç Gidip katilden hırsını almak istedi. Ben de zaten şikayetçi olduğumu söyledim. Birlikte gezdik. Gezerken yaşlı amcanın elinde bir haberde bu haber yazıyordu. Bir kaç gün sonra evde dolanırken gözüm televizyona ilişti. Katil F tipi cezaevinden kaçmıştı. Katili bulana veya göre ödül olduğu söyleniyordu. Bu sayede katil daha çabuk bulunacaktı. Korkuyordum. Nasıl yaşayacaktım. Katil beni öldürmek için yola çıkmıştı. Biliyordum. Saat epeyce geç olmuştu artık uyumam gerekiyordu. Küçükken yaptığım gibi ayıcığımı alıp annemin yanına gittim. Yorganı kafama kadar çektim, kendimi daha güvende hissediyordum. Sabah olmuştu. Yüzümü yıkadım. Spor yapmak için kılık değiştirerek dışarı çıktım. Aynaya baktığımda ben bile kendimi tanıyamıyordum. Bir kaç tur attım. Eve geldim. Arkadaşımla konuştum. Plan yaptım gezecektik ve piknik yapacaktık. Kek hazırladım. Üstüme bir şeyler giyindim ve buluşma noktamıza gittim. Arkadaşlarıma yaklaşmıştım. Karşında karşıya geçecektim. Yol boş gibi gözüküyordu. Bir anda bir araba üstüme doğru geldi."Aman Tanrım" dedim. Bu oydu katil. Katil bana vurmuştu. Bu kazadan sonra ayağım ve kolum kırılmıştı. Katil çok korumalı bir cezaevinde müebbet hapis yemişti. Böylelikle suçluların ne olursa olsun adaletten kaçamayacağını birkez daha anladım.
