*Bahay*
Hirap pa ring makahinga si Andrei dahil sa asthma niya. Dinala ko muna siya dito sa bahay namin para magpalipas ng gabi. Baka naman kasi abangan pa siya nung mga lokong 'yon kapag umuwi siya sa bahay nila.
I put down my bag at inalalayan ko siya sa may couch.
Umakyat ako sa taas papuntang kuwarto ko at hinanap yung inhaler at yung first aid kit. Biglaan naman kasi itong pangyayaring ito kaya medyo nagpapanic ako. Pilit kong ipinapaliwanag sa sarili ko kung anong gagawin pero it just don't work.
'Relax SuzzaineGonzales' I said to myself. 'Hindi makakatulong kung matataranta ka!'
"Saan ko ba nailagay yung inhaler pati yung first aid kit?" I asked myself and then napakamot ako sa ulo.
Binuksan ko yung drawer sa table ko pero wala doon yung mga hinahanap ko.
"Alam ko dito ko lang nilagay yun, e" Pinagpapawisan na ako ng malamig while trembling.
Sunod ko namang binuksan yung closet ko at doon nakita ko yung first aid kit na nakalagay sa isang small box.
"Gotcha!" sabay dampot doon sa kit.
Narinig ko namang sumigaw si Andrei sa baba. "Umm...saglit na lang" sigaw ko.
Nasan na ba kasi yung inhaler na iyon.
Wait... I remember! Bumaba na ako papuntang sala dala yung first aid kit. Kinalkal ko yung bag ko at doon ko nakita yung inhaler.
Ito na nga ba yung sinasabi ko. Sa tuwing mayroong problema nawawala ako sa sarili at nabablangko yung utak ko. Siguro dahil ito doon sa childhood trauma ko. Tsk, ayaw ko munang pag-usapan iyon sa ganitong situwasyon. Umupo na ako sa couch sa may tabi ni Andrei.
Inabot ko sa kanya yung inhaler at kinuha niya ito kasama yung kamay ko. Wait. KASAMA YUNG KAMAY KO?!
My heart beats fast. Parang tumigil ng ilang minutes yung oras habang tulala pa rin ako sa kamay naming dalawa. Hindi ako sanay sa ganitong moment. Ano na bang gagawin ko...
"Uhmmm...tapos mo na bang gamitin?" tanong ko sa kanya habang nakatingin pa rin sa mga kamay namin. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito. Feeling ko kasing pula na ako ng kamatis.
"Y-yes, thanks"
Ayan mas maayos na siyang magsalita, kanina kasi parang sa tuwing nagsasalita siya may pusang sumasabay sa kanya.
Binitawan niya na yung kamay ko. Tapos, inilagay ko na sa bag yung inhaler. Ito kasi yung inhaler na ginagamit ko sa tuwing sumusumpong yung asthma ko. Alam kong parang napaka-ironic naman na ang isang runner na katulad ko ay may asthma.Kaya nga ako nag-athletics para magserve na exercise sa lungs ko and it did work.
Ang awkward pa rin ng atmosphere.
"Ahh" he said in agony and touched his tummy.
"Umm...Sa tingin ko kailangan na nating gamutin 'yang mga sugat mo."
Hindi siya tumugon dahil na rin siguro sa sakit na nararamdaman niya kaya kinuha ko na lang yung first aid kit. Nilabas ko yung alcohol and cotton. Nilagyan ko ng konting alcohol yung cotton para malinis yung sugat niya.
"Lilinisin muna natin 'yang mga sugat mo hah."
Unti-unti ko namang dinampi yung bulak sa gilid ng labi niya. "Ah" he moan. "Sorry hah, magtiis ka muna ng konti, para lang maprevent yung infection"
Lumingon siya sa paligid and then asked, "Ikaw lang bang mag-isa dito sa bahay?"
"Yes"
"Where are your parents?"
"Nasa abroad kasama yung kapatid ko"
"By the way, ano nga palang pangalan mo?" tanong niya. Hininto ko muna yung paglilinis ng sugat niya " I am Suzzaine Gonzales"
"Ikaw ano bang pangalan mo?" I asked even though alam ko na rin yung pangalan niya. Gusto ko kasing malaman yung full name niya. " I am Andrei Laxamana" he replied. Pinagpatuloy ko na ang paglilinis ng mga sugat niya. Ngayon naman, yung cut niya sa may bandang left eyebrow yung linilinis ko. Grabe ang daming dugong nagfo-flow sa face niya.
Halata sa mukha niya na nasasaktan siya dahil sa hapdi ng alcohol but he needs to endure the pain. Mas masakit 'to kapag nagkainfection.
Ayan tapos ko nang linisin yung mukha niya kaya I can fully observe yung hitsura niya. Oh My Gulay! Ang guwapo ni Andrei. He has a black pale eyes, matangos ang ilong, white complexion, and a kissable lips pero ang pinakagusto ko sa lahat ay yung napakalalim niyang dimples. Napaka inosente ng pagmumukha niya para bugbugin ng mga lokong 'yon.
"Tapos ko ng gamutin yang mga sugat mo sa mukha." I said habang tinatabi yung mga bulak na ginamit ko. "May masakit pa ba sayo?"
"Yes..." sabi niya and he made a gesture from his hand to his core.
"P-pero -" before I can say the next word ay nagmoan na naman siya. Siguro nga sobrang sakit na ng tiyan niya dahil sa bugbog.
"S-ige, fine, can you just please remove your uniform?"
Unti-unti naman niyang in-unbotton yung butones ng uniform niya. Then, tinanggal niya na rin yung t-shirt niya pero I think nahihirapan siyang tanggalin 'to kaya tinulungan ko na siyang huburin 'yon. Napangnga ako sa nakita ko.
Isang complete pack ng abs.
Napalunok ako ng malalim sa nakita ko. I can't just believe na ang isang machong guy na katulad ni Andrei ay nagawang bugbugin ng mga lalaking 'yon. But I can't blame him, apat sila samantalang si Andrei ay nagiiisa lang. Napaka unfair talaga nun.
Pinunasan ko na lang muna ng basang bimpo yung tiyan niya. Grabe, nararamdaman ko yung abs niya habang pinupunasan ko yung abdomen niya. So Hot!!!
Pagkatapos kong punasan ay kinuha ko yung white cloth sa may kit at yun ang pinambalot ko sa tiyan niya.
Pagkatapos noon ay kinuha niya yung polo niya at sinuot niya ulit. " Ang mabuti pa ay huwag ka masyadong gumalaw para hindi kumirot iyang katawan mo" I suggest.
"Thank you" he said
Napatingin naman ako sa kanya. "Ano ka ba. Wala yun, lahat naman siguro gagawin yun" I said and accidentally pat his abdomen. In response, he groaned.
"Aray!"
Nataranta na naman ako kaya naman hinawakan ko pa yung tiyan niya pero maslalo lang siyang nagrage sa sakit. Hinawakan niya yung kamay ko para pigilan sa paghawak ulit sa tiyan niya. At dahil sa kalikutan ko ay napahiga siya sa may coach. Hawak niya pa rin yung kamay ko kaya napasama ako sa kanya sa may coach. I am lying above him. I can now feel his breath.
Nagkaroon kami ng eye-contact for awhile.
"Can you please get off of me?" he said in pain. Agad naman akong umalis at tumayo. I walk back and forth with a trembling hands habang siya ay umuupo mula sa sa pagkakahiga. I stop in front of him and explained.
"Look hindi ko sinasadya yung nangyari. Sorry kung hinawakan ko ulit yung tiyan mo at sorry din kung maslalo ka pang nasaktan dahil sa akin. Please forgive me. Ikaw naman kasi e, hinila mo pa yung kamay ko kaya naman napapatong ako sayo. Hindi ko talaga sinasadya."
"It's ok" matipid niyang sagot.
Umupo na ulit ako sa couch. "Sorry hah, ganito lang talaga ako kapag natataranta." I apologized.
He glimpsed in my direction with his tantalizing eyes.
"Well, ang cute mo naman pa lang mataranta."
And a smirk was drew on his face.
A/N: Leave some comments kung nagustuhan niyo. I like to read lots and lots of comments. Thank you po. Haha -->Rawmance13
