Efes-Gerçek ailem- (ARA VERİLDİ)

2. Bölüm ✔️

Öncelikle herkese merhaba!
Yaptığınız yorumlar için çok mutluyum ve teşekkür ediyorum ❤️ yorumlarınızı ve oylarınızı esirgemeyin dkkdkdkd
Bu Arada telefondan yazıyorum hesabımı açtım ama e posta adresiyle ilgili şeyler yanlış diyo anlayamadım bir türlü hikaye yazabiliyorum ama ne bir hikayenin bölümüne oy verebiliyorum nede bir yazarı takip edebiliyorum bu yüzden yorumlarını görebiliyorum ama özel olarak cvp veremiyorum. Biraz zor olacak ama ya her hikaye bölümünde yorumlarınızdan bahsederek yazmaya başlarım yada dİğer hesabım (Pembikeller123) hesabından size ayrı olarak cvp veririm. Diyeceklerim bu kadar dı hadi bölüme geçelim!

.

.

.

Babamın beni eve çağırmasıyla çocuklarla vedalaşıp eve doğru yürümeye başladım.Korkuyordum yanlış bişey mi yapmıştım acaba.Telefonumu çıkarıp saate baktım.olamaz olamaz yo yo saat konuşurken bu kadar hızlı geçmiş olamaz herhalde dimi ya saatim yanlıştır yok saattimde doğru of saat geç olmuştu ve babam bana geç kalmadan eve gel demişti kesin yine dövücek Allahım sen beni koru yarabbim lütfen.
Sokağın sonundaki evimizi görünce daha hızlı koşmaya başladım bacaklarımdaki yaralar sızlıyordu ama önemsememeye çalıştım çünkü eğer daha fazla geç kalırsam o yaralarında beterleri gelecekti. Kapının önüne geldiğimde babam beni kapıda bekliyordu. Olamaz.
"Gel buraya gel," dedi bende gözlerim dolu dolu eve geçtim içeri girince beni kolumdan tuttuğu gibi odama attı hemen ağlamaya başlamıştım bile.

"Ben sana geç kalmayacaksın demedim mi lan"
"D-dedin"
"Niye geç kaldın o zaman lan gerizekalı"
"B-baba valla saati unutmuşum bilerek olmadı" dedim ama babama işlemedi ve kemerini çıkarıp vurmaya başladı. Evde benim acı çığlıklarım ve babamın zevk alan sesleri vardı sadece .

.

.

.

"Bu kadar yeter anlamışsındır umarım"
Halsizce kafamı evet anlamında salladım ve soğuk zemine başımı tekrar koydum. O kadar çok ağladım ki artık gözyaşlarım akmıyordu. Babamın odasına çıkmasıyla hıçkırığımı serbest bırakmıştım. Canım çok yanıyordu. Ben neden böyle bir babaya sahibim ki. Aslında eskiden güzel davranıyordu noldu ki şimdi bunları düşününce yeniden gözlerim doldu. Gözlerimin dolmasından nefret ediyorum.
Herşeye ağlıyorum ve bundan da nefret ediyorum. Bedenimi zorla parkeden kaldırıp duşa girdim.
.

.

.

Duştan çıktıktan sonra rahat pijamalarımı giyinip yatağa yattım. Yaralarıma pansuman yapmayı da unutmamıştım. Şu zamana kadar bana yardım eden kimse olmamıştı. Taki o gün gelene kadar 11 yaşında bizim grupla tanışmıştım ve hayat ilk defa o gün yüzüme gülmüştü. Çok güzel arkadaşlarım var onlara gerçekten minnettarım.
Ama umutun yeri bende ayrıydı o çok özeldi benim için. Herzaman yanımdaydı o tamam diğerleride öyleydi ama ya hani bir arkadaşınızı kendinize daha yakın hissedersiniz ya öyleydi benim için de Umut hem abi hem baba hem anne hem kardeş çok özeldi benim için yani.bunları düşünürken uyumuşum.

.

.

.

Sabah babamın bağırtılarıyla uyanmıştım ilk yeniden döveceğini sanmıştım ama sonra beni aşağıya çağırıp gitmişti. Çok şaşırdım ama babam bana bu kadar kibar davranmazdı ki!. Kesin bişey oldu ya. Neyse kızmadan hemen gideyim. Pijamalarımla aşağı indim birde ne göreyim kalabalık bir aile ama ben kalabalıktan nefret ederim.

Gerçekten şuan konumuz bumu

Başka ne konumuz var ki

Üstündeki pijamalar mesela

Hii ben onları unuttum

Sana bir tane daha kötü habe evereyim mi?

Yok verme

Olsun ben veriden yinede iuanda herkes sana bakıyor

Yaaa

Utançla dip seziçeri girdim muhtemelen şuan yanaklarım kipkırmızıydı babamınp yanı boştu istemesemde gidip onun yanına oturdum.

"Evet merhaba tanışamadık daha ben Fırat, Fırat Demir Buda eşim Duru ve en büyük oğlum Miraç" hepsine kısaca baş selamı verdim sonra devam etti

"Diğer oğlum Yusuf bir küçüğü yağız" onlara da baş selamı verdim ama bir türlü neden burada olduklarını anlayamamıştım.

" evet biraz anlatması zor olacak ama..Sen bizim kayıp oğlumuz olabilirsin Efes"

Anlamadım...

Bitti!
Umarım severek okumuşsunuzdur.
Muck aşkolar❤️