My Heart Only Wants You [ Completed ]

Kefálaio 40

-

"Mommy, where we going?Need na po nating umuwi eh. " my daughter said, when she's got in the car.

It's been years since deluge happened to our family.

Ilang taon na rin simula nong nawala s'ya sa buhay namin, kahit anong gawin natin hindi na s'ya babalik sa'min.

Hindi n'ya kinaya ang tama ng baril na natamo n'ya, dead on arrival na s'ya ng dalhin sa hospital.

We need to accept the fact na wala na s'ya at hindi na s'ya babalik. I feel bad to my daughter na hindi n'ya man lang n'ya s'ya nakasama ng matagal na panahon dahil kinuha na agad s'ya sa'min.

"Cemetery," tipid na sagot ko, araw ng ikinamatay n'ya ngayon. Kailangan ko s'yang bisatahin kahit masakit sa'kin makita s'yang nakalibing na.

Pinaandar ko na ang makina ng nailagay n'ya na ang seatbelt. Huminto muna kami sa bilihan ng bulaklak para bumili, hindi naman kalayuan ang private cemetery sa kung nasaan kami kaya mabilis kaming nakarating.

Nauna ng bumaba si Savannah ng sasakyan, huminga muna ako ng malalim bago ko naisipang bumaba hindi ko talaga kaya s'yang harapin. Parang may kirot lagi sa puso ko pag s'ya na ang pinaguusapan, hindi ko rin kayang pumunta dito kung hindi lang dahil sa anak ko.

Mabilis akong nakarating sa puntod n'ya, nakita ko naman ang anak kong nakaluhod habang humihikbi.

"Miss na po kita kahit hindi po tayo nagbonding ng matagal. Miss ka na po ni Mommy and Lola balik kana po." rinig kong bulong ng anak ko.

Lumapit ako sakanya at hinagod ang likod nito, I'm sorry baby ang bata mo pa para maranasan mawalan ng mahal sa buhay.

"Hush now, baby. Mommy's here, you need to be strong ayaw n'yang nakikitang umiiyak ang Princess Vannah n'ya." pangaalo ko habang pinupunasan ang luha n'ya kahit ako at umiiyak na rin.

"Mommy let's go home, inaantay po tayo sa bahay." humihikbing saad nito.

Napalingon naman ako sa puntod n'ya, napangiti ako ng tipid.

Napatawad na kita kahit hindi kapa humihingi ng tawad noon, napatawad na kita dad.

Martin Eliandro Volland.

I miss you.

Ako na mismo ang bumuhat sa anak ko dahil wala atang balak tumayo s'ya na nga tong nag-ayang umuwi. Ipinasok ko na s'ya sa backseat, it suddenly entered my mind when I saw the some plastics we bought.

Fuck, lagot!

I quickly sat Savannah in the backseat and quickly rode home. I quickly pulled the porsche, my daughter stopped at my driving speed, the car almost flew because of my driving speed but I didn't care because we had to get home right away.

Nakauwi kami agad kinuha ko agad ang pinamili namin nag-paalam si Savannah na pupunta muna sa Tita Ysabelle n'ya para makipaglaro sa pinsan n'ya. She mouthed 'rip' bago patakbong nilayasan ako.

Oh my gosh.

Pagbukas ko pa lang ng pintuan ng may lumipad na kutsilyo sa pwesto ko na agad kong iniwasan yon.

"What the hell!" I yelled in my frustration.

Munti na akong mamamatay ang talim pa ng kutsilyo, nakita kong tumarak yong knife sa pintuan.

"Are you yelling at me?!" napalingon naman ako sa babaeng nakamewang habang ang sama sama ng tingin sakin ngunit may luha ng tumutulo sa maganda n'yang mukha.

Mabilis ko s'yang pinuntahan at niyakap"N-no of course not, baby." I softly whispered while caressing her back.

"Stop hugging me ang baho mo!" napanganga naman ako sa sigaw n'ya at maarteng itinulak ako.