Author POV
ජන්ග්කුක් ටේටත් කියලා හොස්පිටල් ගාර්ඩ්න් එකට ගියා...ගිහින් කෝල් එකක් ගත්තේ sugaට...
"උබ කොහෙද ඉන්නේ...?"
"ගෙදර බන්...ඇයි..මොකද්ද යකෝ ඔය ඇහෙන මහා සද්දේ...උබ කොහෙද ඉන්නේ..."
Suga එහෙම අහද්දී ජන්ග්කුක් ලොකු හුස්මක් පිට කලා...
"මං ඉන්නේ හ්‍යුන්ගේ හොස්පිටල් එකේ බන්...හොබී..."
"ඇයි හොබීට මොකද...?"
හොබීගේ නම් ඇහෙනවත් එක්ක sugaට කට කොනින් හිනාවක් ගියා...ඒ අද හවස වුනු දේ මතක් වෙලා...
"එයාව අද හයට හය හමාරට විතර ස්කූල් ස්ටෝර් රූම් එකේදි හම්බුනා...මහ තිරිසන් විදිහට වද දීලා බන්...අපි යනකොට කොල්ලට සිහිය නෑ..."
"ම්වෝ...??"
Sugaගේ ඇස් පුදුමෙන් වගේම දුකකින් පිරුණා..තමන් වැඩ කර කර හිටපු ලැප් එකත් එහෙම්මම වහලා එතනින් නැගිට්ටා...
"හ්ම්ම්ම්...හොබීගේ තත්ත්වේ ටිකක් critical කියලා හ්‍යුන්ග් කිව්වේ...මං ප්‍රින්සිපල්ට ඉන්ෆෝර්ම් කලා...එයා ඇක්ශන් එකක් ගන්නවා කිව්වා..."
"චින්චා...ආරස්සෝ...නම්ජුන් හ්‍යුන්ග්ද ට්‍රීට්මන්ට්ස්.."
"හ්ම්ම්...ඉස්සෙල්ලා ගහපු පාරවලුත් තිබිලා...ඒවා උඩට තවත් දරුණුවට වැදිලා...ඇග ඇතුලෙන් පාර්ට්ස්වලට තුවාල තියෙනවද කියලා බලනවා කිව්වා හ්‍යුන්ග්..."
"හ්ම්ම් එහෙමද....මං ඔතනට එන්නම්..."
"නෑ නෑ...උබ දැන් එන්න ඕනි නෑ...මං මෙතන ඉන්නවා අද...ටේත් ඉන්නවනේ..."
"හරි එහෙනම්..."
කෝල් එක කට් කරපු suga ඇදට වැටුණේ හොබී ගැන හිත හිත...තමන්ගේ හිත වරදකාරී හැගීම්වලින් තෙරපෙන්න ගත්තා...sugaට ඇස් පියාගත්ත මොහොතකම හොබීගේ සන්ශයින් ස්මයිල් එක මතක් උනා...
"මං මොකද්ද මේ කරේ දෙවියනේ..."
=========
Next day
Author POV
ඩොක්ටර් කිව්ව විදිහට හොබිට අද සිහිය එන්න ඕනි...හොබී critical situation එකෙන් මිදුන නිසයි හැමෝම හුස්මක් කටක් අරන් බය නැතුව ඉන්නේ...
YOU ARE READING
ONCE AGAIN ♥️
RomanceI don't wanna lose you, be without you anymore... I can't even think about how to live without you... can i see you again? I'm standing in front of the fate that has passed by again Was it a dream I couldn't wake up from? We couldn't tell you that w...
