SÜKÛT

~5~

Bize yolda olmak yakışır hafız.
Değil mi ki; "Ne Yusuf Züleyha'yı aradı, ne Züleyha Yusuf'u buldu." Firkatlarının nârına düşerken yürekleri, hepsi yoldu, hepsi yolcuydu,
hepsi ömürlerini sevda
yoluna hibe etmişlerdi.
Hepsi biliyordu ki;
Aşk, geçilmemesi gereken
bir nasip durağıydı,
herkes kaderine razıydı.
Ayrılık düşerse hüzünlenecek
sitem etmeden, kavuşmak varsa sevinecek hüzünlüleri unutmadan.
Kağıttan, mürekkepten, fırçadan, hüsn-ü hattan evvel. Gelen imtihana karşı yürekleri Elif gibi dimdik, kalpleri Allah’a karşı Vav gibiydi. Söyle hafız. Değil mi ki, bunlar hep imtihandı. Kalem susmuş, kelam konuşuyordu ve aşk’ın sahibine ulaşmak için imtihan durağını geçmek gerekiyordu..