🅂🄾🄼🄴🅃🄷🄸🄽🄶 🄻🄸🄺🄴 🄰 🄱🄻🄾🄶

Body Shaming - Body Positivity

Hello! Hello! How are you?

Έχω να ανεβάσω εδώ κεφάλαιο πάνω από 6 μήνες οπότε πείτε μου τα νέα σας πριν ξεκινήσουμε.

Εγώ ευτυχώς επέζησα αυτό το μαρτυρικό καλοκαίρι και τώρα χαλαρώνω και απολαμβάνω την "ηρεμία" του χειμώνα.

Πάμε στο θέμα μας όμως, χωρίς άλλη καθυστέρηση.

Έπεσα πάνω σε ένα βίντεο τις προάλλες του gntm, για την καμπάνια με το body shaming και απλά με αφορμή αυτό ήθελα να πω κάποια πράγματα.

Δεν θα αναφερθώ καθόλου λοιπόν στο φαινόμενο Καγιά και αυτήν την "κακία" που εκπέμπει στο φετινό παιχνίδι.

Σκοπός του κεφαλαίου είναι τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις γύρω από τα γυναικεία (αλλά και αντρικά) σώματα.

Δεν θα αναφερθώ στο τι ακούστηκε από την εκπομπή θα πω εγώ πως το βλέπω (και νιώθω).

Θα πάρω λοιπόν τα πράγματα από την αρχή ξεκινώντας με το ότι είναι ένας πολύ κλειστός άνθρωπος, που δεν ανοίγεται εύκολα, και ήμουν έτσι από παιδί. Πράγμα που σημαίνει ότι από μικρή ηλικία τα υπόλοιπα παιδιά να μην με κάνουν παρέα και να με κοροϊδεύουν (δεν θα πω bullying, γιατί δεν νομίζω ότι σε εκείνη την ηλικία ξέραμε τι σημαίνει αυτό).

Με τον καιρό λοιπόν, άρχισα να αισθάνομαι άσχημα με αυτό και περνώντας τα χρόνια να κλείνομαι ακόμα περισσότερο σε εμένα.

Πέρασαν τα 6 πρώτα χρόνια και φτάνουμε λοιπόν στην εφηβεία και το γυμνάσιο... Μια ηλικία που ποτέ δεν είχα θέμα με το σώμα μου. Ήμουν αδύνατη σχετικά και ένιωθα οκευ με αυτό.

Εκεί ήρθαν και οι πρώτες "ερωτικές απογοητεύσεις" για τους λόγους ότι δεν ήμουν πολύ ψηλή (1.70 ύψος λέμε τώρα) ή ήμουν αρκετά ανεπτυγμένη για την ηλικία μου (λογικό καθώς η πρώτη μου περίοδος ήταν στην πέμπτη δημοτικού)

Εκείνη ήταν η εποχή που στράφηκα στο wattpad και έκανα κάτι που ακόμα και σήμερα νιώθω πολύ άσχημα γι' αυτό (στορυ σε άλλο κεφάλαιο αν θέλετε)

Για να ταιριάξω λοιπόν καθώς ένιωθα στην απέξω έκανα παρέα με άτομα που δεν έπρεπε, που ήταν τοξικ, δεν ξέρω πώς να το πω.

Ήταν λοιπόν αυτή η εποχή που αν δεν είχες αγόρι/κορίτσι ήσουν ξενερωτος, οπότε ή τότε παρέα μου αποφάσισε να μου βρει αγόρι μέσω φβ.

Βγάλαμε φωτογραφίες, ένιωθα και εγώ ότι επιτέλους κάπου ανήκω, οι φίλοι στο φβ αυξήθηκαν σε τριψήφιο αριθμό και λέω, ωραία εδώ είμαστε.