Forever Yours.

3

Po pija nje cigare ne ballkon dhe po mendoja, ishte gjeja e vetme qe me kishte mbetur te beja keto dy muajt e fundit.

Fundja c mund te beja tjeter, sepse une isha i forte apo jo? S mund te vuaja, normalisht Tajsoni mban.

E kush do t ia dinte per Tajsonin apo jo? Askush.

Ra dera dhe e dija se kush ishte, Aleksi, ai ishte i vetmi qe me kishte qendruar prane, edhe pse une perpiqesha ta largoja sepse nuk e doja dike tjeter ne jeten time qe do te me tradhetonte besimin ai prape perpiqej qe te me tregonte te kunderten.

E hapa deren dhe ai u fut brenda pa me pritur mua qe te flisja.

-Cfare do Aleks?- i thashe i lodhur, nuk e mbaja mend se kur kisha fjetur per here te fundit.

-Nje vend per te fjetur sonte, Klea me perzuri nga shtepia, keshtuqe erdha tek ti. - tha dhe la mbi tavoline qesen me pije qe kishte blere. Kisha kohe qe nuk kisha pire por mendoj se sonte me duhej ta beja, qofte edhe per disa ore ta humbisja mendjen.

U ulem te dy ne tavoline dhe filluam te pinim ne heshtje, pa folur asnje fjale, e pija aq shpejt alkolim saqe nuk ia ndjeja as shijen por thjesht ndjeja nje djegie ne fyt qe doja qe te me digjte edhe dhimbjen perbrenda.

Mendoja se po te pija sa me shume asgje nuk do te ishte me brenda meje, mendoja se do ta harroje ate cka ndjeja por fatkeqesisht jo, cdo gje ishte aty, nuk harrohej, madje pija me bente qe ti kujtoja sa me shume.

Ishte gjithcka aty.

Rejani, Hejzelli, Maksi.

Ky i fundit me digjte me shume, fakti qe isha bere perseri vrases me rendonte shume.

Flashback

Hypa ne makine pa e kthyer koken pas edhe pse fjalet e saj ma copetuan zemren por ashtu duhej.

E kur kisha pasur ndonjehere une guximin qe ti shprehja ndjenjat e mia qe ta kisha sot apo jo.

Shtrengoja ne dore ate cope leter ku ndodhej personi qe me shkaterroi jeten dhe i jepja makines sa me shpejt per te mberritur atje saqe me dukej sikur po fluturoja e jo po ecja me makine.

Me ne fund mberrita, ishte nje vend si nje magazine e vjeter, hapa deren me pak force sepse ishte nje dere e vjeter dhe e rende dhe perpara meje ishte ai, njeriu qe me shkaterroi jeten i lidhur ne nje karrige, ishte e sigurt qe ne fund do ta vrisja, me nervat qe isha ne momente mund te vrisja cilindo por ne fillim do te argetohesha paksa.

-Oooo shiko ke paskemi ketu, Maks djali, si te kam?- i thashe duke qeshur si psikopat teksa i afrohesha.

-Pyet mamin tend se si jam- ma ktheu duke qeshur me ate buzeqeshjen e tij neveritese dhe une i qesha me ironi dhe po pervishja menget e bluzes, ahhh sa do me shijonte kjo, kisha 10 vite qe prisja per kete moment.

Filloja duke i rene ne grushta dhe ai vec qeshte, ajo e qeshura e tij ma shtonte akoma me shume mllefin.

-Jepi me vrit sepse atje ne ferr po me pret Klevisi te shkoj e ti q** r*** atje ku eshte.

-Me perpara do te ti q** r*** une ty ketu para se te te vras se.

Nxorra nga xhepi cakmakun dhe mora nga nje tavoline aty nje thike te vogel ku ndodheshin edhe disa thika te tjera, mesa duket Rejani me paska njohur mire ne kete aspekt. Ngroha thiken me cakmak dhe iu afrova atij, si fillim ia vura ne qafe dhe pastaj ia ngula ne kofshe.

Ulerimat e tij me vinin si melodi ne vesh, e dija qe po beja gabim por ate kenaqesi nuk mund t ia mohoja vetes.

Nxorra pistoleten nga brezi qe e kisha marre sot dhe ia afrova ne bark, mund ta ndjeja trupin e tij te dridhej dhe frymemarrjen e tij te rendohej por nuk ndaloja.

-He shker***** ke frike e?

-Tajson ndalo.

-Mos more, ashtu e?- thashe dhe e qellova ne bark dhe fillova te qeshja si psikopat.

Iu afrova e zgjidha dhe e hodha ne toke dhe me kembe e shkela ne plagen ne kofshe qe po nxirrte shume gjak dhe nese do e lija vetem disa ore e sigurt qe do te vdiste dhe ai uleriti.

Fiillova ta godisja me shqelma ku te mundja dhe ne fytyre nuk e hiqja buzeqeshjen prej psikopati.

Mora armen perseri dhe ia drejtova.

-Tajson mos, mendo per ate vajzen qe ke ne shtepi- me tha ai dhe buzeqeshja me iku prej fytyre   e u bera serioz. Nese Hejzelli do ta merrte vesh se cfare i kisha bere atij njeriu kurre me nuk do ta donte nje monster si une, a thua do te kishte frike prej meje? Por une kete nuk mund ta dija kurre sepse kurre me nuk do te isha afer saj. -Mos me vrit dhe mos e humb ate vajze Tajson- me tha ai shker***** dhe une iu afrova perseri me nje fytyre te frikshme.

-Ti ishe shkaktari qe une isha me te dhe po ti je shkaktari qe u ndava prej saj, ti je shkaktari qe jam larg familjes time, je shkaktari qe babai im s ka guximin te me thote nje fjale, je shkaktari qe Klevisi sot nuk jeton me, je shkaktari qe Markgjoni eshte rritur pa vella, je shkaktari qe kam ndenjur vite pa folur me Alesjan dhe po me thua te mos te te vras?

-Ti nuk je i keq, ndergjegjja do te te vrase gjithe jeten.

-Edhe nese nuk te vras ndergjegjja do te me vrase gjithe jeten keshtuqe ne te dyja rastet une dal i humbur, dhe kur une dal i humbur ne te dyja rastet ti pse te jetosh? Pse ti ndotesh ajrin botes? Hajde se te vras shoku jot ty pa merak, c ke ti. U djegsh ne ferr perjete- i thashe perpara se ta shkarkoja karikatorin mbi trupin e tij.

Hodha pistoleten mbi trupin e tij i dhashe edhe nje shkelm dhe u largova.

U pendova? Ne moment, por edhe nese nuk e vrisja ndergjegjja do te me vriste, por edhe tani qe e vrava ndergjegjja me vret.

Isha bere vrases dy here...

Ehhh Tajsoniiiii

Ky e lendon vete veten ca ti bej une ketij, une jam shume e mire apo jo?

Une po perpiqem shume qe ti bashkoj keta e te mos vuajne por gishtat e mi nuk me binden, me besoni, qafsha qenin qe me ka ngrodh qe po 🥺.