sampuan

11

Evet yine ben nasilsiniz ben iyiyim tesekkurler yerimsizi
Gidiyom.

•°•°•°•°•°•°•°•°

Korku hikayesi sırası Minho'ya geçtiğinde yüzünde büyük bir sırıtma oldu. Kızıl arkadaşının hayalet korkusunu bildiği için.

Derin bir nefes aldı ve anlık uydurduğu, kızılın inanacağını bildiği absürt hikayeyi anlatmaya başladı. "Bakın şimdi benim ailemin Seul'de bir yazlığı var tamam mı? Geçen sene oraya gitmiştik biz hatta davet ettiğim halde gelmemiştiniz ya hani." Minho arada lafını soktuğunda Hyunjin sözünü kesti.

"Beni davet etmedin amına koyayım?"

"Bizim evden çıkmadığın için kabul etmemiştin ve ben de bizden çıkmadığın için edememiştim. Annem kızmıştı arkadaşını yalnız bırakma kötü arkadaş olma diye. Orospu çocuğu, annemin sana olan sevgisini kullanıyorsun bir de."

"Ha tamam şimdi hatırladım, annenle havuza gittiğimiz zamanlardı. Havuz başı dedikodusu yapmıştık. Sen de gelmemiştin almadık galiba seni."

"Sabır ya sabır."

"Susacak mısınız artık? Önemli ve gerçek bir olay anlatıyorum şurada. Her neyse işte geçen yaz annemler dışarıdayken ben de gece evde tektim ve bilgisayar oynuyordum sonra bir anda tr klavyeye geçiş yaptı bilgisayar ama anlayamadım nasıl olduğunu. Sonra düzelttim ama her düzelttiğimde ing klavyeden çıkış yapıyordu. Tırsmaya başladım sonra dedim ki Lino saçmalama amına koyayım mal mısın kim değiştirecek evde yalnızsın, hem de gecenin üçünde. Sonra bu kadar bilgisayar yeter diye bırakıp su içmeye gittim mutfağa ama sesler geliyordu böyle klavye sesleri falan. Dışarıdan geliyordur diye bir şey demedim odama döndüm ama ne göreyim klavyem yerinde değil!"

O sırada herkes hikayenin absürtlüğüne bu ne amk bakışı atarken domates çocuk yuvarlakta yanına oturduğu Chan'ın kolunu sıkıyordu. Chan da karanlıkta onu Seungmin sandığı için bir şey demiyordu. Minho devam ederken Jisung önceden anlaştığı üzere yavaşça ayağa kalkıp odanın kapısının yanına gitti.

"Çok şaşırdım ve bunun kesinlikle bir tr klavye hayaleti olduğunu düşündüm. Evet bu kesinlikle bir hayaletti!" Hyunjin'e dokunsanız altına yapardı şu an. Sonunu bekliyordu sadece.

"Sonra yatağıma oturdum, telefonumu açıp olayı size anlatmak için WhatsApp'a girdim. Ama bir de ne göreyim? KLAVYEM TR KLAVYE OLMUŞ!" Tam bağırdığı anda Jisung ışığı açtı ve Hyunjin'in çığlık atmasını sağladı.

Herkes hikayenin absürtlüğüne ve domatesin çığlığına gülerken açılan ışıkla tekrar kızıla güldüler.

Hyunjin, Chan'ın koluna sarılmıştı. Seungmin koltuğa yaslanıp ayaklarını Felix'in kucağına uzatmıştı. Chan bıkkınca Jisung'a bakıyordu, Jisung ve Minho gülmekten yere yatmış sonra da kalkıp çak bir beşlik yapmışlardı. Changbin ve Jeongin koltuğa oturup izliyordu ve Jeongin sıkıldığından başını Changbin'in omzuna koymuştu.

Chan aniden kolundakinin domates olduğunu fark edince ittirdi ve kalkıp koltuğa oturdu.

"Sen bir daha hikaye anlatma."

"İkinciye gerek yok zaten bu herif altına sıçacak bir tane daha anlatırsam."

Domates yanındaki yastığı alıp Minho'ya fırlatıp onu tekrar güldürdü. Sonra da Seungmin telefonuna bakıp saatin 23.25 olduğunu gördü, geç olmuştu artık gitmeliydi.

"Güzeldi ama benim artık gitmem gerekiyor, geç oldu. Felix geliyor musun?"

"Ben biraz daha geç gideceğim, tek gidebilir misin?"