BENIM HAYATIM ✈

1."Masalların Sonu"

GIRIS
Sabah uyandığindaki o küçük kızın kahkaha sesleri, minicik masum elleri, masum gülüşü ve o gülüşü hiç soldurmayan bir anne...

Bu hayatta ilk annemizin kokusuyla tanışırız, ilk ona güleriz, ona ağlarız. Anneler çocuklarını sevgi ve ilgiyle büyütürler. Anneler çocuklarına her an birşeyler öğretirler. Bu hayatta tek gerçek sevgi anne sevgisidir . Koşulsuz şartsız bir çıkar ilişkisi olmadan bir tek anne sever. Benim güzel annem ne oldu bize? Neden bu kadar nefret dolu gözlerin? Neden bu kadar yakıyor canımı sözlerin? Neden ?...

Yaş 6 . Bir rüya gördüm o gece. Hayatım boyunca unutmadığım o rüya geleceğim için uyarmaktaydı beni. Bense farkedemedim. Küçücük masum ellerimi tutuyordu annemin elleri. Üşümüyordum ama titriyordum. O üşüdüğümü zannediyordu ama aslında üşümüyordum sadece korkuyordum.
Kendimi uykunun kollarına bıraktığımda içinde bulunduğum kabusta gördüm sanki geleceğimi. Bir köprü vardı tahtadan . Annemi gördüm o köprüde elinde silah

"Yoruldum artık uzaklaştırın onu burdan o görmesin çok küçük " dedi annem ağlıyordu.

"Ben büyüdüm ne yapmaya çalıştığını biliyorum anne beni bırakma gitme hiçbir yere" dedigimi fakat annemin son sözünü yani benim teyzeme emanet olduğumu söylemesini duydum.

Ağlamak istedim , kızmak istedim ama olmadi. Arkasından gitmek istedim bırakmadılar. Beni hiç düşünmedi kendisi için gitti o. Öyle söyledi teyzem. Hepsinin rüya olduğunu anlayınca korkuyla yerimden sıçradım. O an ne yaptığımı bilmeyerek annemin nefesini kontrol ettim.

Nefes alıyordu. Nabzi atıyordu. O geceden sonra her gece uyandığımda annemin nefesini kontrol etmeye başladım. Kader onu benden alcak diye çok korkuyordum. Ne alacaktı onu benden peki? Neydi asıl korktuğum? Ölüm mü? Başka insanlar mı? Annemin kokusuyla uyuduğum her kece kalp atışlarını dinlerdim. O hiç farketmezdi ama ben onu izler gerceklesmesi imkansız hayaller kurardım. Mesela biz sadece annemle çok mutluymuşuz. Annem polis olmuş ve beni tatile götürmüş. Hayallerimde hayata bakışım kadar toz pembeydi. Toz pembe hayallerim eğer kararmadan gerçekleşebilseydi

Yıl 2022 17 yaşındayım...

Günümüz

Ben Masal. Ismimi babam koymuş. Masalların sonu güzel biter diye. Masallara inanmayı o gittiğinde bıraktım kardeşimide masal kitaplarına alıştırmadım. Doğru duydunuz kardeşim. 17 yaşındayım ve 4 yaşında bir kız kardeşim var ismi Eylül. Annem ve Eylül ile yaşıyorum liseyi bitirdikten sonra bu evden kalıcı olarak ayrılacağım günün hayalini kuruyorum. Annemin gözünde 6 yaşına kadar çocuktum bana büyü artık dediğinde erken büyüdüm içimde uhtde kalanlari umursamadim. Çocukluğumun o güzel zamanların değil annemin sevgisinin önemi vardı. Büyüdüm , her seneye başka bir hayal kırıklığı eklendi her seneye alışıldık kalp kırıklıkları eklendi peki ya şimdi şimdi beni üzecek kıracak tek hareketi bizi annesiz bırakmak olur ve bunu asla yapmaz Eylüle çok düşkündür bunu zaten okurken anlayacaksiniz.

1 Mayıs 2022
Sabahın köründe lanet olası alarmın ötmesi ile ani hareketlerle uyandım elimle alarmi kapatayım derken bir de yataktan düştüm. Sarsilmanin etkisiyle gerçekten uyandım." Seni oraya kim koydu ki lanet telefon ? Ağrı dağından düşsem kıçım bu kadar acımazdı " söylenirken kalktım ve yatağımı topladım. Günlerden pazardı , okul yoktu o zaman bu alarma gerek de yoktu. Yatağı actigim anda içine girip uyumaya çalıştım ve telefon titredi.

"Best friendss>>" grubundan 2 yeni mesaj
Ilkay: Günaydın kızlar bugün için bir planiniz yoksa basketbol sahasında beraber vakit mi gecirsek?

Eda; oky bebisler bana uyar;)
Hemen girip bende olumlu bir mesaj yazdım. Böyle konularda annemden izin almam gerekmiyor hatta benim bu tarz hareketlerimide zaten pek umursamıyordu. Hayatıma giren insanları tanımaya çalışmıyordu. Bu durum beni rahatsız etmiyor bir süre sonra alışıyordum.