Herkesin ilk aşkı vardır. Bazıları unutulur, gider. Bazılarıysa kalbinde saklar tüm saflığıyla. Zamanı geldikçe hatırlayıp tebessüm ederler... Emre bizim mahallenin yaramaz çocuklarındandı. Ortaokulda aynı serviste hep yer kavgası yapardık. Benden 2 yaş büyüktü. Çok iyi anlaşırdık ama konu servisin en arka cam kenarına binmeye gelince hep tartışma çıkardı. O benim ilk aşkımdı. Ortaokuldan son sınıfa kadar aynı okul ve servisteydik. Fakat liseye geçince farklı okullara gittik. Dershanelerimiz aynıydı ve evlerimizde yakın olduğu için eve hep birlikte giderdik. Emre 1.75 boylarında yeşil gözlü kumral biriydi. Liseye geçince hafif sakal bırakmış ve asla vazgeçmemişti. Emreyle aramızda çok güçlü bir bağ vardı ama bunu ikimizde itiraf edemezdik. Oldu olacak derken Emre'nin babasının tayininin İzmir'e çıkmasıyla İzmir'e taşındılar. Ve aramızdaki o güçlü bağ tamamen kopmuştu... Arada annem annesiyle telefonla konuşurken duyardım onun dışında biz hiç görüşmüyorduk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hoşgeldin(!)
Genç Kız EdebiyatıÖzge çocukluk aşkını uzun yıllar sonra görünce anıları bir film şeridi gibi geçti önünden...Acaba Emre neler düşünüyordu? Yoksa o Özge'ye karşı boş muydu ?
