Ο Πεθερός μου

Κεφάλαιο 31

Αν το μωρό ήταν του Διονύση, θα ήταν πιο εύκολο για εμένα να φύγω από την ζωή τους..

"Απόλλωνα, τα αποτελέσματα για το τεστ πατρότητας, βγήκαν.."

"Ίσως θα ήταν καλύτερα να το διαβάσεις μόνος σου."

Τα χέρια μου κράτησαν σφιχτά τον φάκελο και έμεινα να παρατηρώ τον φίλο μου να φεύγει από τον θάλαμο, αφήνοντας με μόνο. Αν αυτό το πλασματάκι ήταν πράγματι κόρη μου, τότε η φυγή μου θα με πονούσε περισσότερο. Τα χέρια μου έτρεμαν, ενώ αμφιταλαντευόμουν για το αν θα ήθελα να μάθω την αλήθεια. Εξάλλου, όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα, θα πονούσα εξίσου το ίδιο. Σαν χθές ήταν που η Αλίκη μπήκε με το γνωστό της θράσος μέσα στο γραφείο μου, διακόπτοντας την συνάντηση μου με τον συνεργάτη μου, για να μου ανακοινώσει ότι την άφησα έγκυο.

Μία βιαστική ματιά έριξα στην μικρή και ύστερα άνοιξα τον φάκελο. Πήρα μία βαθιά ανάσα και ύστερα ένιωσα τα μάτια μου να καίνε το χαρτί που κρατούσα στα χέρια μου..ξέσπασα σε λυγμούς, πέφτοντας με τα γόνατα στο έδαφος. Το ένστικτο της Αλίκης ήταν αλάνθαστο. Εγώ την άφησα έγκυο, μία μέρα πριν τον γάμο της με τον γιό μου, και τώρα θα έπρεπε να φύγω μακριά τους. Πώς μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο; Όταν αυτό που επιθυμούσα ήταν να κρατήσω μόνο για εμένα, την Αλίκη και την κόρη μας!

" 'Μικράκι' μου.. ακόμα και αν δεν με βλέπεις..ο μπαμπάς θα είναι πάντα κοντά σου και θα σε προστατεύει!"

Πριν ακόμα γυρίσω, είχα μυρίσει το άρωμα της Κατερίνας. Το χέρι της έσφιξε τον ώμο μου και τότε κατάλαβα ότι δεν είχα άλλη επιλογή. Η ευτυχία του γιου μου, ήταν πιο σημαντική από την δική μου. Με ένα μικρό βήμα στάθηκε δίπλα μου, αφήνοντας το βλέμμα της πάνω στο μωρό.

"Απόλλωνα..από την στιγμή που έμαθα, ανησυχώ για το παιδί μου. Από την αντίδραση σου πριν λίγο..κατάλαβα ότι εσύ είσαι ο πατέρας της. Τί σκέφτεσαι να κάνεις; Το βλέπω στο μάτια σου, ετοιμάζεσαι να κάνεις κάτι που δεν θες αλλά νομίζεις ότι αυτό είναι το σωστό."

"Θα φύγω Κατερίνα..αν μείνω θα μας πάρει όλους ο διάολος."

Ήμουν χάλια, τα μάτια μου ήταν πρησμένα μετά από τόσο κλάμα. Στεκόμουν μπροστά από ένα θαύμα, μα ένιωθα την ζωή να έχει βγει από μέσα μου. Η κατανόηση στο βλέμμα της γυναίκας μου με έκανε ακόμα χειρότερα. Πώς μπορούσε να δείχνει κατανόηση, ενώ βρισκόμασταν μπροστά από το παιδί που έκανα με άλλη γυναίκα;

"Πέρασα είκοσι εφτά χρόνια κοντά σου Απόλλωνα.. Πάντα ήσουν άπληστος, αυταρχικός..κακομαθημένος, τον τελευταία καιρό είχες αλλάξει αλλά δεν είδα τα σημάδια. Είχες όλα τα στραβά... όμως τα αγαπάς πολύ τα παιδιά μας. Ξέρω ότι δεν θα πλήγωνες εσκεμμένα τον Διονύση. Την ερωτεύτηκες και έχασες τον έλεγχο..για πρώτη φορά στην ζωή σου, δεν μπορούσες να πάρεις τον έλεγχο μίας κατάστασης."