Hiç Bir Şey.

5.Bölüm

Sabah telefonumun zil sesiyle uyandım. Arayan annemdi. Eve gelmem gerektiğini söyledi ve üsteledi. İtirazlarıma dayanamayınca kabullendi. En son nasıl olduğumu sordu. Gayet iyi olduğumu söyledim. Evdeki diğerlerinin nasıl olduklarını sordu. Onların da iyi olduklarını söyledim. Bu sefer dün neden anlamsızca gittiğini sordum. Annem de konuyu geçiştirdi ve kapatması gerektiğini söyleyip kapattı. Neyse annem işte. Yine saçmasapan işler çevirdiğini düşünerek aşağı indim.

Tutku kahvaltı hazırlıyordu. Ona yardım ettim. Tutku nun annesi ve babası da kahvaltı hazır olunca aşağı indiler. Beraber kahvaltı yaptık. Kahvaltıdan sonra yola çıktılar. Biz de bugün cumartesi olduğundan film izlemeye karar verdik. Tutku bir film açtı izlemeye başladık.

Filmin sonlarına doğru Tutku ya bir telefon geldi. Tutku ağlamaya başladı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Ortalığı yıkmıştı. Ona ilaç verip sakinleştirdim. Ne olduğunu anlatmasını istedim." Annem ve babam ölmüş." dedi. Ayakta duracak hali kalmamıştı. Kolundan tutup koltuğa otutturdum. "Nasıl yani? ".dedim. "Öldüler işte öldüler. Artık ben de senin gibiyim babasız. Onun üstüne bir de annem yok. Kimsem yok artık benim kimsem!"diyerek bağırdı. Evdeki her şeyi yıkmıştı. Bir ilaç daha verdim. Bu sefer sakinleşmişti.

Sözlerine devam etti "Beste senden artık bunu saklamanın bir anlamı yok."dedi ve sustu. "Neyi? " dedim. Hiç bir şey anlamamıştım. Anlatmaya başladı "Senin baban benim babamdı. Ben bunu hiç bir zaman kabul edemesem de babamı senden kıskansam da, o senin de babandı."dedi. Yani bu zamana kadar sırf Tutku babasızlıktan üzülmesin diye ben mi üzülmüştüm ? Bu yüzden mi babasını gözüme sokmaya çalışıyordu? Düşündüklerime rağmen dinlemeye devam ettim."Babam anneni ve seni, annemin size zarar vermemesi için terk etmiş. Normalde senin annene sırılsıklam aşıkmış, seni de çok severmiş. Senin annen de babamı çok severmiş fakat benim annem de babamı çok sevmiş. Hatta babam eğer annemle olmazsa sizi öldüreceğini söylemiş. Babam ilk önce inanmamış ama annem senin doğacak olan ablanı öldürünce..." anlatmaya devam ederken sözünü "Yeter!"diyerek kestim. Yaptıkları yetmemiş, bir de ablamı mı öldürmüştü? Üstelik annem bunların hepsini benden saklamıştı.

Üst kata çıkıp eşyalarımı hızlıca toplayarak evden çıktım. Annemin evine geldim. Annem evdeydi, kapıyı açtı ve bana sarıldı. Annemin kollarını üzerimden çektim "Babam ölmüş. " dedim. Ciddileşerek "Nasıl ?" dedi. "Artık her şeyi biliyorum. Üvey kardeşim olacak o kız, bana her şeyi anlattı."diyerek odama koştum. Kapıyı kilitleyerek hüngür hüngür ağladım. Annem arkamdan bağırsa da hiç birine kulak asmadım. Ağladım, ağladım ve yine ağladım.