Hiç Bir Şey.

3.Bölüm

Uyandığım gibi yüzümü yıkamak için banyoya gittim. Yüzümü yıkadım. Dişlerimi fırçaladım ve yine her zaman ki gibi aynada kendime baktım. Bu eve ait olmadığımı düşünüyordum. Zaten annem de o adamla benim aramda kalmıştı. Bu evden gitmeyi çok istiyordum. Annem buna çok üzülürdü fakat o bir başkasıyla görüşerek, üstelik bana söylemeyerek hata yapmıştı. Hayatında bir yerim olmadığını göstermişti. Bu yüzden evden gitmeyi kafama koymuştum ama gidecek yer yoktu. Gidecek yer bulana kadar bu evde kalmaya mahkumdum.

Banyodan çıktığım gibi üstümü giyindim sonra otobüsle okula gittim. Sıra arkadaşımın okula geldiğini görünce hemen yanına gittim. Sırada oturuyordu zaten. Yanına gittiğim gibi "Merhaba Tutku tatilin nasıldı? Annenler iyiler mi? Naptın bakalım? Sen başla anlatmaya canım." dedim. Biraz hesap sormuş gibi oldum ama neyse. "Çok iyiydi Bestecim. Onları çok özlemişim. Onlar da beni çok özlemiş. Özellikle de babam. Beni gördüğünde gözünden bir damla yaş süzüldü."dedi fakat son kelimesini titrek bir ses tonuyla söylemişti. Benim babamın olmadığını biliyordu. Bunu bilerek yapmasa da, içim bir değişik olmuştu. Fırtınalar kopuyor, seller akıyordu. Tek başıma olsaydım, hıçkıra hıçkıra ağlardım fakat Tutku nun kendini suçlu hissetmesini istemiyordum. Sadece gözümden bir damla yaş süzüldü. Tutku gözümden aşağı doğru inen bir damla yaşı sildi. Başımı kollarının arasına aldı. "Özür dilerim. " diyerek kulağıma fısıldadı. Onun bunu demesi hiç bir şeyimi değiştirmemişti. Daha çok aşağılandığımı hissediyordum.

Tutku nun niyeti beni üzmek değildi, biliyordum. Tutku bunu istemezdi. Gerçi bir kaç kere bana bu duyguyu yaşatmadı değil. Ailesinden ayrı burada tek başına kaldığı bir evde kalarak liseyi okuyordu. Bu yüzden ayda veya iki ayda bir ailesinin yanına gidiyordu fakat bu sefer uzamıştı. Dört ay gidememişti. Bu yüzden babası çok özlemiş sanırım. Her gelişinde bana bahsederdi. Daha doğrusu ben sorardım. Çoğu zaman da babasını anlatırdı. Benden bir yaş küçüktü, okula erken yazılmış. Yaptıklarını küçük olmasına bağlıyordum. Neyse bu duyguyu defalarca yaşıyordum zaten. "Önemli değil o kadar ya. Sen beni boşver."dedim ve yüzüme sahteden bir tebessüm takındım. Buna sevinmiş olmalı ki "Seni çok seviyorum bunu biliyorsun değil mi Beste? "dedi. "Bilmez olur muyum? "dedim ve Tutku ya kocaman sarıldım. Ellerimi çektikten sonra, Tutku "Sana bir şey teklif edeceğim ama kabul eder misin bilmiyorum. " dedi. Tutku sınıftan en sevdiğim kızdı. Benden rica ettiği çoğu şeyi yapmıştım. "Neymiş o? " dedim. "Biliyorsun, annemlerin bana liseyi burada okumam için tuttukları bir ev var ve tek başıma yaşıyorum. Çok da zorlanıyorum. Biliyorum, sen annenle yaşıyorsun ama şansımı denemek istedim. Bana ev arkadaşı olur musun? " dedi.

Hayatımda hiç bu kadar şanslı olmamıştım. Şans hiç bir zaman bana bu kadar gülmemişti. Fırsat resmen ayağıma gelmişti. "Tabiki, zaten ben evi terk etmeyi düşünüyordum. Gideceğim yer olmadığı için olmuyordu. Senin sayende olacak. Çok teşekkürler. " dedim. Bu sefer yüzüme gerçek bir gülümseme gelmişti. "Evi terk etmen doğru olur mu?"dedi. "Sen merak etme, hayatımdaki en doğru kararı veriyorum."dedim. "Ozaman bugün çıkışta eşyalarını alıp bize geçeriz yani evimize. " dedi ve gülümsedi. Ben de onayladım.

Okul bittiğinde bizim eve gelip eşyalarımı topladık. Sonra yeni evimize geçtik. Ev dubleksti. Tutku nun yatak odası üst kattaymış. Ben de üst kattan bir yatak odası seçtim ve yerleştim. Tutku "Yemek hazır Bestecim. Bugün bendensin."diyerek güldü. Ben de Tutku yu bekletmeyerek aşağıya indim. Yemeği yedikten sonra oturma odasına geçtik. Sohbet etmeye başladık. Konu babalardan açıldı. O an hiç ağlayasım gelmemişti. Daha çok hayal kurasım vardı. Tutku dan babasını anlatmasını istedim. Anlatmaya başladı. Babası onun için her şeyi yaparmış. Onu çok severmiş. Bunun gibi bir çok şeyi anlattı. Tutku sanki bunları gözüme sokmak ister gibiydi ama yanlış anladığımı düşünüp aldırış etmedim. Sohbetin sonunda Tutku ya çok uykum geldiğini söyleyerek yukarı çıktım.