Gray Lacson: Five Ways To Make You Notice Me

Chapter 3

"I get it, and I think it's your fault." Huh?! Laglag ang panga ko sa kaniyang pahayag.

Kasalukuyan kaming nasa School Cafeteria, He's Zero Adam, nakilala ko siya tatlong taon na ang nakakaraan, kung itsura lang ang k-kwestiyunin, hindi na natin 'yan kailangang pagtalunan pa. He got it all, mula sa perpektong hubog ng muka, nakakairitang mga nakangising labi, minsan nga naiisip ko na baka magkapatid ito at yung mayabang nayon, pareho kasi nila akong inaasar sa pamamagitan lang ng tingin at pagngisi. Psh! Kung yung kay Gray na mata malamlam, ito naman blanko at madilim, kaya nga no'ng first encountered namin halos mamatay na ako sa takot, psh! 6'2 something ang height niya, pero tingin ko magsing-tangkad lang naman yung dalawa.

Tama na nga sa pag-de-describe, basta isa siyang emo.

"My fault?.. hindi mo ba narinig yung mga sinabi ko sayo? He's freaking me out! Para siyang manika na nangaasar, alam mo yun? Nakakairita, nakakasuya, nakaka-- aish!" Gigil kong sambit, nakakainis kasi na mas kinakampihan niya yung mayabang na yun kesa sa 'kin!

"Alright, let me analyze it for you, he slightly kicked you once, but you yourself told me that you kicked him hard, and the things got out of control because of that little things, it's clear who's at fault, I'm not saying that I'm actually on his side, but maybe I think he was just seeking for your attention, alright let's move on, this morning he threw a crumpled paper on you written 'you look stupid', in return you backfired him by doing that not so clean tactics of yours. Levy I'm saying that you should try to see him as a person or at least a friend, be casual, you're making it so difficult. He talk and you become irritated. He move and you become agitated. His stare or even his damn appearance are also your problem, you're being... I don't know." I rolled my eyes in annoyance. Sinasabi kona, tsk!

"Zero naman eh! Alam mo naman na bata palang kami ganyan na siya, nakakainis siya kasi nangaasar siya! Hindi man siya magsalita, kita naman yun sa mga mata niya. At nakakalimutan mo na ba yung una kong sinabi sayo? Tsk! Pinagkalat niya na may gusto ako sa kaniya, take note, baliw na baliw daw ako sa kaniya. Ang mayabang na 'yon, napakagaling gumawa ng kwento!" Hindi ko mapigilang himutok, kung sana hindi na lang siya lagi dumadaan sa paningin ko edi sana wala kami laging problema.

"He? Are you really sure about that? Because what I've heard from you awhile ago didn't match your answers now. You told me that your friend Stephen is the one who got that information and it's from someone who is not definitely Lacson. Well, I'm saying is--- okay okay, I know you're not taking any of my words, but Levy, try to be always in control."

Try to be always in control.

Tunay naman eh, lagi akong kalmado or should I say, boring talaga ako at walang pakialam sa mundo, pero kapag siya na yung involved lagi nalang tumataas ang presyon ko. I don't know!

Pero kasi kapag naaalala ko yung pinagusapan namin kanina ni Adam hindi ko mapigilang hindi mapatanong, para kasing tinatamaan ako sa mga sinabi niya, kaso bigla nalang nag-f-flash yung muka ng mayabang na yon kaya back to zero na naman. Naiinis na naman ako. Kaya nga kanina nag exit na ako kasi naiirita na ako ng tunay.

I'm also wondering.

Adam is also annoying and serious as hell like Gray, but why I can tolerate him and the latter is not?

Grrrr!!

Siguro dahil naiinis lang naman ako kay Adam dahil lagi niyang kinakampihan ang isang iyon kapag nagsusumbong ako, and the rest naman ay okay kami, aba'y tatlong taon din kaming magkaibigan ng lalaking 'yon.

Madalang nga lang kung magpakita, once a month? Yeah, madalang lang siyang lumabas sa lungga niya, may lahi ata yung aswang, -- gwapong aswang. HAHAHA

"Ahhh!! Nakakairita naman!" Ibinuhos ko ang inis ko sa hawak kong unan, iniisip ko nalang na siya si Gray para naman makaganti ako sa kaniya. Ng mahimasmasan ay umupo ako sa kama at bumuntong hininga, hinarap ko ang unan atsaka inisip na siya yung mayabang na yun.

"Oy! Bakit mo ba kasi laging iniinit ang ulo ko? Para ka laging isip bata. Saan kaba pinaglihi? Si Tita naman maganda ang mga mata, nanginginang pa nga kapag tumatawa, si Tito naman gwapo, inlove na inlove ang mga tingin niya kay Tita. Pero ikaw?... Nakakainis yung mga mata mo, alam mo ba yon? Naaasar ako lalo na pag iniisip kong patago mo kong tinatawanan, tsk!" Maybe I'm really crazy. Sino bang matino ang kakausap ng unan? Siyempre ako! Psh!

"Hindi ako naaawa sa'yo, pero kay Tita, nadadamay kasi siya dahil sa kakulitan mo. Tsk! Alam mo ba? May naisip ako, maganda ang mga mata ni kinky, ba't dimo nalang hiramin 'yon nang saganon hindi na ako maaasar sayo." Hindi ko napigilang hindi matawa, si kinky kasi yung pusa nila, favorite ko yun kasi mahilig din yung matulog, diko nga alam kung bakit lagi nung gustong pumunta dito, nakakapasok kasi yun sa kwarto ko, I don't know kung sa bintana ba siya lumulusot, basta naging routine na namin yun, mga 7 pm pa lang naman ngayon, 9 kasi yun nakakarating dito. Pagdating ng umaga nasisilayan ko nalang siya sa tabi ko.

Hayst! Ang boring! Pati tuloy si kinky naisip kona, wala kasi ako sa mood magbasa, paano ba naman kasi sa tuwing magbubuklat ako ng page, lumalabas ang muka niya sa isip ko. Maganda pa naman ang target kong libro ngayon, She who loves the sun by AleenSy, kanina ko lang nabasa yung description;

She was the girl who confused many people by her pale beauty.

A closed book that no one can ever read.

'Why she doesn't want to go out on these every beautiful morning?'

'She's so pale, does she really hate the sun that much?'

But no one knows, the girl once love the sun so beautifully, it's so bright, unlike the color of her skin.

...But it fades, like the brightness of the sun when it's time for the moon to shine.

Just as that, everyday she hopes...

Limot kona yung sumunod na paragraph, pero na-intrigue talaga ako do'n.

Aish!!

Makatulog na nga, bumabagsak narin kasi ang mga talukap ng mata ko, at ang hirap pigilan no'n, psh!

I sleep like heaven, it feels like I'm on the cloud, I smiled. Pulling the soft pillow for the warmth embrace.

*

Thgrlnprsn: I lose. Can't help it, I know it's my fault. Can't go back and change it. I know he's happy, but I can't be happy, I'm stuck! And that's my problem. I just can't. I want his dim eyes on me, only me, but I can't freaking have that. I'm hpls. Dntcrbm.

Support me by voting for this part and give me your feedback through commenting your insight. Thank you and God bless.