Hayatımın Filmi

2. Bölüm

Echer'in zoruyla gittiğim filmde koltuğuma biraz daha yayıldım ve uyumaya başladım. Aradan ne kadar geçti bilmiyorum ama gözlerimi nefes alamamakla araladım ve gözlerime inanamadım. Yangın vardı ve alevler biraz daha çıkmazsam çıkışı kapatacaktı. Ama korkuyla ne zaman başladığını bilmediğim astım krizim kendini gösterdi ve yavaş yavaş bilincimi kaybetmeye başladım. Hatırladığım şey ise birinin beni kucağına almasıydı.

Elime dokunan bir şeyin geri çekilmesiyle bir boşluk hissettim ve yavaş yavaş gözlerimi araladım. Yine tanıdık oksijen maskesiyle karşılaşınca olanları hatırladım. Oda klasik bir hastane odasıydı. Etrafa bakınınca bir de telefonuyla oynayan adam gördüm. Gayet rahat bacaklarını hafif aralayıp koltuğa yayılmış olan bu adam, sanırım beni oradan çıkarak adamdı. İlk olarak sesimi çıkarmak için hafifçe öksürdüm. Adam bakmadı bile. Ben de ona seslendim.

"Hey"

"Aa,uyanmışsın."

"Evet, uyandım. Beni oradan sen çıkardın sanırım."

"Evet."

"Teşekkür ederim."

Cevap vermedi. İnsan bir önemli değil falan derdi değil mi? Neyse sonuçta adam hayatımı kurtardı. Boğazımdaki kurulukla zorlukla tekrar konuştum.

"Su v-erebilir -öhö- mi-sin?

Ben bunu söylerken yan taraftaki suyu eline aldı ve çenemi işaret parmağıyla yukarıya kaldırdı. Çeneme parmağı deyince bir tuhaf hissettim ve su genzime kaçtı. Beni hafif dikleştirerek öksürüğümün geçmesini bekledi ve suyun tekrar ağzımda yolculuğunu sağladı. Boğazım daha iyi duruma gelince zaten su da bitmişti. Bardağı da yanımdaki yeni farkettiğim sehpa gibi bir yere koydu. Ardından konuştu.

"İyi hissediyor musun?"

"Yani, biraz."

"Tamam, ben doktorla konuşmaya gideyim. Çıkabilirsen hastaneden çıkarız. Telefonunu bulamadığım için aileni arayamadık." Dedi. Kafamı aşağı yukarı sallayarak onayladım ve kapıdan çıkışını izledim.

Beni kurtaran adam tekrar içeriye girdi ve yarım saat içerisinde çıkabileceğimizi söyledi. Genç çocuk baya yakışıklı diye geçirdim içimden. Kumraldı ve her genç kızın hayranı olabilecek bir fiziği, en az fiziği kadar iyi olan yakışıklı lafından çok daha iyi sözcükler olsa bu çocuğa söylenirdi doğrusu. Adı neydi ki acaba?

"Adın ne?"

"Deran"

"İlginç anlamını biliyor musun?"

"Hayır, böyle şeylerle ilgilenmem Dalya.

"Adımı sana söylememiştim. Nereden biliyorsun ki?"

"Burası hastane ve çıkış işlemlerini ben hallettim. Kimliğinde yazıyordu." Dedi ve birkaç saniye sonra devam etti.

"Sen şimdi giyin, beni çağırırsın işin bitince."

Ben onayladıktan sonra dışarıya çıktı. Zor da olsa giyindim ve cebimde olan tokayla saçlarımı topladım. Sonra seslendim.

"Hey, gelebilirsin."

İçeriye girdi ve yüzüme baktı. Ardından konuştu.

"İsmimi söylemiştim."

Ben de ismiyle seslenmeyi düşünmüştüm ama nedense seslenememiştim işte.

"Tamam, birdahaki sefer çağırırken isminle seslenirim."

"Birdahaki sefer?"

Ah buna mı takılmıştı şimdi. Lafın gelişi söylemiştim. Birdaha nasıl görüşecektik ki.

"Lafın gelişi söylemiştim." Dedim. O da yanıma geldi ve koluma girdi. Yavaşca ayağa kalktım. Yavaş yavaş otogarın oraya götürdü beni. Yavaşça kolundan çıktım.

"Telefonunu verirsen ailemi arayabilirim. Zaten beni kurtardın. Teşekkür ederim."

"Bin işte arabaya götüreyim seni. Hem acelem var gitmem lazım. O yüzden ailenin gelmesini bekleyemem."

"Beklemen gerekmiyor. Ailemi ararsam kendim beklerim."

"Arabaya bin. Seni götüreceğim. Aklım kalır yoksa." Dedi. Son cümlesini biraz tereddütle ve kısık sesle söylemişti.

"Hangi araba?" Dedim. O anda yan taraftaki arabanın kapısını açtı ve beni ön koltuğa oturttu. Kemerimi de bağladıktan sonra kendi yerini aldı ve arabayı sürdü. Adresi sorunca tarif ettim ve evimin önüne geldik. Ben arabadan indikten sonra kapının oraya götürdü. Ben kapının kenarına yaslandım ve zili basmak için elimi kaldırdım. Elimi tuttu ve indirdi. "Kendine iyi bak" dedikten sonra arabasına doğru yürüdü ve arabaya bindi. Arabanın içinde bekledi. Zili çaldım ve annemin kapıyı açmasını bekledim. Deran hala gitmemişti. Acaba isminin anlamı neydi? Eve gidince isminin anlamına bakacaktım. İlgimi çekmişti. Ben düşünürken annem kapıyı açtı ve içeriye girdim. Kapıyı kapattıktan sonra arabanın gidiş sesini duydum ve anneme yorgunum diyerek odama çıktım. Ardından uykuya daldım.

@B:) Yeni bölüm ile karşınızdayız :* Diğer bölümde yaptığınız yorumlar ve oylar için çok teşekkürler :* <3 Bu bölümede aynı ilgi bekliyoruz :* Vote ve yorum yapmayı unutmayın :) Multimedia Dalya :)