The Starbucks Girl

H13

hoi mensen hier is eindelijk weer een hoofdstukje. het heeft wat langer geduurt dan de bedoeling was maar ik was heel druk bezig met mijn nieuwe boek Lippenstift of vriendschap ik hoop dat jullie het boek lezen of gelezen hebben want het is echt een leuk boek. wat ik ook nog even wou zeggen is bedankt voor het lezen van mijn boek en het steunen. nou ga maar snel door met lezen. groetjes xxevylover.

Het is bijna 2 uur en benthe en ik fietsen naar de stad. Als we in de stad komen is de starbucks het eerste cafeetje dat we zien. Ik zie jason al zitten en voel mijn hart kloppen in mijn keel. We stallen de fietsen in het fietsen rek tegenover de boeken winkel. Ik geef benthe een knuffel en lopen dan allebei een andere kant op. Ik neem een diepe ademhaling en loop naar binnen. Ik loop naar jason en ga tegenover hem zitten. We zeggen hoi en beginnen een lang gesprek.

Na een kwartiertje vraagt hij of ik wat te drinken wilt. 'Ja doe maar een capo' zeg ik en hij besteld als een echte gentleman. Ik kijk in zijn ogen en bedenk me wat ik een geluksvogel ben dat ik zoo klunsig ben. Het klinkt vast heel raar maar het is wel zo. 'Samatha waar denk je aan' hoor ik opeens. 'Eeuummm... aan een project voor... biologie. Ik moet nog een project maken voor biologie' verzin ik snel even. 'Oh als je daar aan verder moet werken ga ik wel hoor' zegt jason en staat op van de tafel. Ik weet even niet wat ik moet doen en opeens pak ik zijn hand en roep iets harder dan ik had gehoopt 'nee blijf ik wil niet dat je gaat' en ik begin meteen te blozen. Hij gaat weer zitten en kijkt me heel schattig aan. Ik blijf kijken naar zijn ogen want er zit en sprankeling in dat zorgt dat je maar blijft kijken. 'een capochino en een latte machiato' zegt opeens iemand aan onze tafel. ik kijk hem geïriteerd aan maar hij kijkt gelukkig niet naar mij. we kijken elkaar aan terwijl we onze drankjes opdrinken als ik een appje krijg van benthe. ze moet zo naar huis haar moeder heeft gebeld dat ze nog visite krijgen. 'shit' zeg ik net iets te hard. 'wat is er' vraagt jason. 'ik moet naar huis we krijgen nog bezoek' zeg ik even omdat hij niet weet dat ik met benthe ben. 'oh oke jammer maar we kunnen wel nog een keer afspreken en dan gewoon wat langer' zegt hij. 'ja is goed en bedankt voor de capo' zeg ik en ik loop weg. ik hoor achter me nog 'veel succes met je biologie project' en een zacht gelach.