Görünmez

~G15~

ARKADAŞLAR MULTİMEDİAMIZDAKİ GÜZEL BAYAN GERÇEK BİRCEDİR HATTA ONUN SAYESİNDE BU HİKAYE BAŞLADI O BENİM EN YAKIN ARKADAŞIM KARDEŞİM YAKINDA KAPAĞA DA ONUN FOTOSUNU KOYACAĞIM TAKİP ETMEK İSTEYENLER "birceceren'' WATTPAD DEKİ İSMİ MESAJ ATABİLİRSİNİZ HER ZAMAN İLETİŞİME GEÇEBİLİR.BU BÖLÜMÜ ONA İTHAF EDİYORUM. İYİKİ VARSIN BİRCE

HAA BU ARADA 1K OLDUK. BU DEMEK OLUYORKİ HİKAYEMİZ BİTMİYOR . BEN ŞUNU ANLADIM SİZLERE SINIR KOYMUCAM.BU HİKAYE HEP DEVAM EDİCEK. SİZLER İÇİN YAZİYORUM. HADİ COK KONUSTUM BASLAYALİM.

BİRCE

Yağmurlu bir sabaha uyandım. İçimde kötü bir his vardı. Başım ağrıyordu. Yataktan kalkmak istemiyordum. Ama kalkam lazımdı. Bedenim ağırlaşmıştı sanki. Galiba dünkü filmin etkisinde kalmıştım. Öyle bişey Efeyle bana olsaydı. Hayır düsünemiyordum. Onu arayacaktım. Telefonu elime aldığımgibi Odunum ismine tikladim.

Siz kimsiniz diye telaşlı bir şekilde sordu.

Suratım kızarmıştı bir şeyler seziyordum

Ordamısınız?

Titreyerek

Ev-evet burdayım Efe nerde diye soruyorum sakin bir şekilde

Efe bey kaza geçirdi durumu ağır buraya gelseniz iyi diyor genç kız

Yutkunamıyordum. Kelimelerim boğazıma dizilmişti. Yutkunmaya çalıştıkça boğazım ağrıyordu ve konuşmakta zorlanıyordum. Adeta kısa bir şok geçirdim gibi hissediyorum

Ordamısınız diye soruyor tekrar Genç kız

Yutkunamamın acısıyla sakinliğimi koruyarak "Hangi hastane" diye soruyorum

********Hastanesi diyor Genç kız

Telefonu suratına kapatıp hemen bir bluz bir pantolon giyip bakım yapmadan taksiye biniyorum. Camı hafif aralayıp nefes almaya çalışıyorum. Fakat suratımı donduran bu nacizade rüzgar nefes almami zorluyor. O arada hastaneye geliyoruz. Yanıma 1 lira eksik almışım fakat taksici illahada istiyor. O ara yanımdan geçen çiftten 1 lira istiyorum. Nedenini soruyorlar ve anlatıyorum. P*çliğine 5 kuruşluklardan 1 lira yapıp veriyorlar ve gülümsüyorlar. Ben gülümseyemiyorum fakat tebessüm ediyorum. Ve adama 5 kuruşluklardan oluşan 1 liramı veriyorum(Thug life) adama birşey söylemeden hastaneye giriyorum. Masa başında oturan kadına Efenin bilgilerini veriyorum kadın

"156. Oda hanımefendi " diyor. Hiçbişey diyemeden hemen merdivenleri zorla çıkıyorum Efenin olduğu kata cıkıyorum. Slow bir şekilde en Son kapıya-Efenin odasına- doğru yürüyorum. İçerden hemşire sesleri ve doktorun elektroşok aletini kullandığını görüyorum. Bir Sorun olduğunj seziyorum. Kapıdan içeri tam girdiğimde doktor

Hastayı kaybettik sözünü söylüyor ve o arada beni görüyor bense Efenin cılız bedenine bakmış bekliyorum. Herkes -hemsire ve doktorlar- Birsey soylemeden Efeye yaklaşıyorum. Dik dik suratına bakıyorum. Gözleri morarmış ölü bedenine bakarken

Biranda

GÜNAYDIN AŞKIM diyor ve gozlerini aciyor

HAYIRRRRRRR Ddedim ve

UYANDIM
Nasıl bi rüya lan bu neyse banane
Enerjik bir şekilde uyandım. Hava güneşliydi. İçimde süper bir his vardı. Dünkü film umrumda bile değildi bize böyle bişey olmaz. Efeyi özledim. Hemen telefonumu elime aldım ve "Odunum'' ismine tikladim

-Naber bebeğim

-İyidir odunum

-Dısarı çıkalım mı?