" havalar soğudu Yusuf. Eminim ki Fransa buradan çok daha soğuktur. Senin için ördüğüm o gri atkın hala duruyorsa onu sıkı sıkıya sarmadan çıkma dışarı.
"Bana atkı örsene, kışın çok üşürüm ben." demiştin bana. Ellerimi normal bir insan gibi kullanamadığımı biliyordun. Ancak o tür şeylere ne kadar hevesli olduğumu da gördüğünden böyle ince tekliflerde bulunmaktan çekinmiyordun.
Beni hastalıklı bir insan olarak değil de, normal bir insan olarak görmen belki de beni sana aşık etmişti. Bilmiyorum. Hatırlamıyorum.
Tek hatırladığım şey o yaşta seni her gördüğümde deli gibi atan kalbim. Hala ilk günkü gibi atıyor.
Babaanneme yalvardım sana atkı örmeme yardım etmesi için. Yaşlı kadındı, annem beni ona bırakır ve şehirdeki evimize dönerdi. Beni orada istemediğini söylemezdi belki ama "burada dursun. Hastalanırsa getirin. Evimin bereketi kaçıyor." demişti bir akşam üstü babanneme.
O gece deli gibi ağlamıştım ben Yusuf. Ağlarken de camdan içeri sızan Ay ışığıyla birlikte sana o gri atkıyı örmüştüm. Sonraki gün bizim eve yağ bırakmaya geldiğinde babaanneme, yağın parasını ben teslim etmek istiyorum demiştim. Şaşırmıştı kadın. Huyum değildi. Ama hasta torununu kırmak yerine parayı bana uzattı.
Sevinçle sana ördüğüm atkıyı ve yağın parasını uzattım.
Şaşırmıştın, ancak o yeşil gözlerindeki parlaklık hala gözlerimin önündedir Yusuf.
O yaz, hayatımın en güzel yazını yaşadığımdan habersizdim. Eğer bilseydim, seninle daha çok anı biriktirirdim. Seninle öyle dillere destan anılarım yoktu Yusuf. Ancak bunlar bile bana yetiyordu.
Ellerim titremeye başlıyor artık. Daha yorgunum. Daha erken uyuyorum ve artık sadece midemden besleniyorum. Yemek yemeyi ne kadar özlediğimi ve ne kadar özleyeceğimi sana anlatamam Yusuf.
En çokta seninle Tereyağlı sıcak ekmek yemeyi özleyeceğim.
Annenin fırından yeni çıkardığı ekmeklerden biraz kesip içine yağ koyarak bana getirirdin.
Çok az yiyebildiğimi bildiğinden hep içini yedirirdin bana ellerinle. O sert kısmın tadını hala merak ediyorum Yusuf. Güzel mi gerçekten tadı?
Çok şey istedim biliyorum, ancak mezarıma gelirsen annenin yoğurduğu o sıcak ekmekten de getirir misin? Ben yemiş kadar olurum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
snowdrop, Yusuf Yazıcı
Fanfiction-tamamlandı. Ben öleceğim Yusuf. Gündem güne eriyorum, aşkım hâlâ sana ulaşamadı, Annem eğer hastaneden sağ salim çıkarsam bir ailenin beni istemeye geleceğini söyledi, ancak ısrarla kim olduklarını söylemedi. Bu hastalıklı halimle beni kim sever k...
