Eylül Bestesi #Wattys2015

İstanbul

Uçaktan indiğimde beni babam değil onun yerine kuzenim karşıladı . Bu duruma tabi ki şaşırdım . Anka'nın da babam gibi somurtuk davranması ilgimi çekmişti . İçten içe babamın dediği :
-" Burada birileri seni bekliyor ."
Sözündeki birilerinin kim olduğunu gerçekten merak ediyordum .
Anka :
-" Ee , nasıl gidiyor Eylül ?"
Baba tarafı akrabaları pek sevmem . Anka , halam Azra'nın kızı .
-" Iyi nasıl olsun ..."
Arabayı sürmeye devam etti . Anka ; aslında , hiçbir şeyi umursamaz bir kız . Yol boyunca da hiç konuşmadı zaten . Bir tek hatır sormak için .
Eve geldiğimizde , kapıyı açan kişi babam oldu . Bütün yardımcıları evden atmıştı anlaşılan . Koca evi kendi yönetebileceğine inanıyordu .
-" Merhaba kızım ."
-" Selam baba ."
-" Senş bekleyenler var ."
Telefonda dediği şeyi tekrarlamıştı . Koşarak içeri geçtim .
Evde büyük değişiklikler yapılmıştı .
Eski hali olan gri - beyaz tonlarından ve yeni haliyle yeşil - hardan yapılmıştı .
İçeri yöneldiğimde , koltukta oturan 2 adamı gördüm . Bana doğru bakıyorlardı .
-" Aa', Eylül hanım gelmiş."
Ikisi de beni tanıyor gibiydi , ama ben onları ne daha önce görmüştüm , ne de tanıyordum !?