ყოველთვის & სამუდამოდ🦋(დასრულებული)

(14)

ემას pov:

სამსახურიდან გვიან დავბრუნდი სახლის კარები შევაღე და ლექსი დავინახე ის ძალიან ბედნიერი იყო გამიკვირდა შემეშინდა კიდეც სანამ რამეს ვკითხავდი რა აღარ ვიფიქრე ვერ წარმოიდგენთ მაგრამ როცა დამინახა გამოიქცა და ჩამეხუტა

-იცი დღეს რა ხდება?(ლექსი)

-არააა მაგრამ მეშინია(მე)

-დღეს უმაგრესი დღეა ევა ბრუნდება(ლექსი)

-რააა?მართლა? ღმერთოო რა მაგარიაა ბრუნდება ჩვენი შტერიიიიი გოგოო(მე)

-კარგი ახლა მისმინე ის პირდაპირ ჯეონთან მივა რადგან მასზე ნერვიულობს ალბათ მერე ან ხვალ მოვა სახლში(ლექსი)

-რა პრობლემააა მთავარია ბრუნდება(მე)

ბედნიერი ავედი ოთახში დავწექი და დავიძინე

ევას pov:

ჩამოვფრინდი აეროპორტიდან ტაქსით წავედი გადავწყვიტე ჯერ ჯეონი მენახა ამდენი ხნის მერე მართლა უზომოდ მიხაროდა მისი კვლავ ნახვა ტანში უცნაური ჟრუანტელი მივლიდა და სახიდან ბედნიერი ღიმილი არ მშორდებოდა იელენა სასტუმროში წავიდა მითხრა რომ ძალიან დაიღალა და დასვენება ჭირდებოდა მე კი იმდენად ვიყავი ბედნიერი რა დამაძინებდა ჩემი ეს ტანჯვა რაც გადავიტანე ვიღას ახსოვდა ახლა უზომოდ ბედნიერი ვიყავი როგორც იქნა მივედი სახლიდან ყვირილის ხმა გამოდიოდა შემეშინდა დავიძაბე და კარები ფრთხილად შევხსენი სახლი განათებული იყო ბევრი ადამიანის ხმა იყო მივხვდი რომ ალბათ მეგობრები ყავს თქო და ნელი ნაბიჯებით განვაგრძე სვლა თან საუბარი და ყვირილი ნელნელა უკეთ მესმოდა და ვარჩევდი რას ამბობდნენ
მაგრამ ვერ ვარჩევდი ვინები იყვნენ

-რა ჯანდაბას აკეთებ ამით რამეს შეცვლი?(ერთი)

-არ ქნა ჯკ არგინდა ვიცი რომ რთულია მაგრამ ამით ვერაფერს უშველი(მეორე)

როგორც იქნა მივააღწიე მისაღებამდე საიდანაც მთელი ეს ხმები მოდიოდა ყველას მზერა მივიპყარი და გაოცებულ სახეებსაც ვამჩნევდი ჯეონს იარაღი მიედო საფეთქელზე და თან ტიროდა აშკარად თავის მოკვლას აპირებდა მე კი სახეც კი არ შემცვლია პირიქით სარკაზმული სიცილით და დინჯი ნაბიჯებით შევედი და ჩანთა იქვე დავდე კედელთან